ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง
เคยทำธุรกิจส่วนตัว พอล้มแล้วคิดจะเริ่มต้นใหม่ แต่ทนกับสายตาดูถูกของคนรอบข้างไม่ไหว (ไปเป็นเด็กเสริฟตอนนี้ทำมาจะสัปดาห์แล้ว) คิดว่าหนักเอาเบาสู้ สักวันต้องกลับไปได้ ในหัวสมองคิดอยู่ตลอดว่าเราน่าจะหาเงินได้เยอะกว่านี้.(อันนี้ผมจิตยังปรกติอยู่ไหม หัวคิดตลอดจนท้อกับงาน) ผมควรย้ายไปเริ่มต้นต่างจังหวัดไหม เพราะสายตาคนรอบข้างดูถูกผมหมดเลยจากมีรถหลายคันต้องมาเดินไปทำงาน (คนในบ้านด้วยชอบซ้ำเติมผมตลอดจนผมจะคลั่งแล้วไม่เคยให้กำลังใจเลย ที่บ้านมีรถนะแต่ไม่มีใครให้ยืมเลย ตอนผมมีเงินนี่พูดดีด้วยทำดีด้วย ไม่มีเงินผมเหมือนหมาหัวเน่าเลย) ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไง ว่าตอนนี้ผมอยากระบาย หาคำตอบ หรือต้องการกำลังใจ เรื่องฆ่าตัวตายก็คิดบ้าง แต่ผมมีความเชื่อว่าถ้าตายก็จบไม่มีนรกสวรรค์ ผมยังมีอีกหลายอย่างที่อยากทำ เลยยื้อให้ผมไม่ทำได้ อาจจะเป็นเพราะผมปอดแหกด้วยหรือป่าว
ถ้ากระทู้ผมรบกวนใครหรือทำให้ใครไม่พอใจผมขออภัยด้วยนะครับ
ทนความกดดันในสายตาคนรอบข้างยังไง
เคยทำธุรกิจส่วนตัว พอล้มแล้วคิดจะเริ่มต้นใหม่ แต่ทนกับสายตาดูถูกของคนรอบข้างไม่ไหว (ไปเป็นเด็กเสริฟตอนนี้ทำมาจะสัปดาห์แล้ว) คิดว่าหนักเอาเบาสู้ สักวันต้องกลับไปได้ ในหัวสมองคิดอยู่ตลอดว่าเราน่าจะหาเงินได้เยอะกว่านี้.(อันนี้ผมจิตยังปรกติอยู่ไหม หัวคิดตลอดจนท้อกับงาน) ผมควรย้ายไปเริ่มต้นต่างจังหวัดไหม เพราะสายตาคนรอบข้างดูถูกผมหมดเลยจากมีรถหลายคันต้องมาเดินไปทำงาน (คนในบ้านด้วยชอบซ้ำเติมผมตลอดจนผมจะคลั่งแล้วไม่เคยให้กำลังใจเลย ที่บ้านมีรถนะแต่ไม่มีใครให้ยืมเลย ตอนผมมีเงินนี่พูดดีด้วยทำดีด้วย ไม่มีเงินผมเหมือนหมาหัวเน่าเลย) ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไง ว่าตอนนี้ผมอยากระบาย หาคำตอบ หรือต้องการกำลังใจ เรื่องฆ่าตัวตายก็คิดบ้าง แต่ผมมีความเชื่อว่าถ้าตายก็จบไม่มีนรกสวรรค์ ผมยังมีอีกหลายอย่างที่อยากทำ เลยยื้อให้ผมไม่ทำได้ อาจจะเป็นเพราะผมปอดแหกด้วยหรือป่าว
ถ้ากระทู้ผมรบกวนใครหรือทำให้ใครไม่พอใจผมขออภัยด้วยนะครับ