เราขอแนะนำ เราชื่อ ป. เราเป็นคนลำปาง อยู่มาวันหนึ่ง เราได้รู้จักคนชื่อ พ. เขาเป็นคนลพบุรีที่ได้ย้ายมาทำงานที่ลำปาง เรารู้จักกันผ่านแอป บท. ซึ่งดังมากในตอนนั่น
.......... เราขอเข้าเรื่องน่ะ .........
ตึง!.. เสียงแอป บท.เด้งขึ้นมา พ. ทักเรามา ถามไรสักอย่างเราลืม คำแรกที่เขาถามเรา เราไม่ตอบ ไม่ได้สนใจ เพราะเราคุยกับคนอื่นอยู่ พอผ่านไปไม่กี่วันเราก็เริ่มอ่านแชทของเขา และเราก็คุยกันเรื่อยมา และได้รู้ว่าเขาทำงานอยู่ กรมราชกาล แถวบ้าน เราก็เลยนัดกัน จู่ๆเขาอยากมาเดินตลาดแถวบ้านตอนตี5 ก่อนเขาทำงาน เข้าเช้า6โมง เคร เราก็อาสาไปส่ง นั่นคือครั้งแรกที่เจอ และหลังจากนั่นเราก็คุยกันติดต่อกันตลอด นัดเจอกันบ้างจนกระทั้งด้วยความที่เราเป็นคนคออ่อน ก็ดันไปท้าอะไรเขาไม่รู้จำไม่ได้นานมาก (แต่เขาจำได้) เราก็ท้าว่า ถ้า...เราจะเลี้ยงเหล้เบียร์เขา สุดท้ายและท้ายที่สุดเราแพ้พนันเลยต้องเลี้ยง เลยคิดตกลงว่าเอาวันอาทิดดีกว่าเรามีเรียน ก็เลยโดดเลยวันนั่น เพื่อมาเลี้ยงเบียร์ แต่สุดท้าย ตกลงกันไปตกลงกันมา เราก็มานั่งกินเบียร์ห้องเขาแล้วหลังจากนั้น เราก็สะลึมสะลือ เหมือนแบบ เหล้าเบียร์มันเผาสมองเลยทำให้มึน แล้วเขาก็จับ หัวเราลูบหัวเรา แล้วเราก็ เคลิ้ม ตาม ตอนนั้นเราขาดสติเมามากเราก็แบบ เริ่มไม่ไหวแล้วง่วง เราก็อยากนอน พอเรานอนเหมือนแบบนิสัยผู้ชายอ่ะเนาะ ก็แบบ ยังไงก็ไม่พ้นเรื่องนั้นอยู่ดี แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร เราว่าเราชอบเขาแต่แรก แต่เราไม่รู้ว่าเขาชอบเราหรือเปล่า ตอนนั้น เราเห็นว่าเขาเหมือนไม่มีใคร เราเลยจะเข้าไปในชีวิตเขา เขาดูแลดีมากเขาดูแลเราดีพอดีมากๆ ดูแลเทคแคร์ตัวอย่างดีเอาใจใส่เรามาก มันทำให้เราเลยชอบเขา แต่ ใครจะรู้ว่าเขามีครอบครัวแล้ว ตั้งแต่เราคุยกันมา เราก็แบบนี้ไปนอนค้างบ้าง ฉันอยากจะมาวันนึง เหมือนเขาลืมลบแชทเขาให้เราเห็นข้อความที่เขาเล่นอีกเฟซโดยที่ไม่ใช่เฟสที่เล่นประจำกับเรา เรางงล่ะสงสัยมากที่เขามีเฟซเขาไม่มีไลน์แต่มีเฟซสำรอง สมัครได้ไม่นาน เราก็เอะใจ เราก็เลยแบบ นอน เรท R ดู Password ที่เขาเข้าเฟซเราไม่คิดเลยว่าเขาจะเข้าเฟซนั้นเฟซรักที่แท้จริง ต่อหน้าเราที่อยู่ข้างๆ แต่เขาก็แอบเข้าเล่น ข้างๆเราเลย เราก็ไม่เอะใจเพราะเราเป็นคนไม่ใช่เฟซเราก็ปล่อยเขาเล่น ฝนตกมาอีกวันนึงแล้วก็ทำเหมือนเดิมปกติเฉยๆเราก็ไปมาหาสู่กัน แต่วิววันนึง เมื่อเขาจะไม่ให้เราไปหาหรือเขาไม่อยากจะเจอเราไม่ออกมาเราก็ไม่ว่าอะไรแต่เขาไม่ติดต่อเราเลยเราก็แอบใจหรอว่าเขาน่าจะไม่อยากคุยกับเรา แต่นั่นคือจุดเปลี่ยน ที่ทำให้รู้ว่าเขามีครอบครัว เราคิดและเสียใจมาก ไม่ใช่ว่าเขาจะมีครอบครัว เราพยายามตัดแล้วตั้งแต่ที่เรารู้ว่าเขามีครอบครัวอยู่ลพบุรีแต่ทำใจไม่ได้ เพราะตอนนั้นลงเขาว่าด้วยความหลงมันยังไม่ถึงกับเป็นความรัก แต่ที่สุด เขาก็ได้ให้เราย้ายมาอยู่กับเขา ที่ทำงาน โดยที่เขาไม่บอกใครเลยว่าเรารู้หรือเปล่าว่าเขามีครอบครัวเขารู้เขาแค่บอกว่า หัวกับคนที่ทำงานว่าเราไม่รู้ว่าเขามีครอบครัว แล้วก็มาให้แล้วก็ให้เราไปอยู่ ที่แฟลตราชการกับเขาที่นั่น เขาคอยดูแลเอาใจใส่เราดี มาก ชอบชวนเราไปกินหมูกะทะ จากตอนแรกที่เราผอมผอมกลายเป็นอ้วนขึ้นอ้วนขึ้น แต่เราก็คิดว่าเขาน่าจะชอบ แต่แล้วสุดท้าย เกิดภัยพิบัติที่ทำให้เราต้องได้ย้ายห้องจากห้องร่างเป็นชั้น 3 ไปอยู่รวมกับพี่อีกคนนึงที่ทำงานเป็นผู้ชาย แต่แล้ว พ. ก็ได้ออกมาเช่าหอข้างนอก อยู่ที่จะได้มาอยู่กับเราสองคนแต่สุดท้ายเขาก็ไปอยู่ด้วยจริงๆแล้วเราก็เริ่มทำงานเซเว่น รอทำจน 8 เดือน เขาก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย กลับบ้านตรงเวลาไม่เคยนอกลู่นอกทางเหล้าเบียร์ไม่เคยมี แต่สูบบุหรี่เราเข้าใจ อ่านแล้ว
ง่วงแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อนะ 😢
อยากถอยห่างจากคนมีครอบครัวแล้ว
.......... เราขอเข้าเรื่องน่ะ .........
ตึง!.. เสียงแอป บท.เด้งขึ้นมา พ. ทักเรามา ถามไรสักอย่างเราลืม คำแรกที่เขาถามเรา เราไม่ตอบ ไม่ได้สนใจ เพราะเราคุยกับคนอื่นอยู่ พอผ่านไปไม่กี่วันเราก็เริ่มอ่านแชทของเขา และเราก็คุยกันเรื่อยมา และได้รู้ว่าเขาทำงานอยู่ กรมราชกาล แถวบ้าน เราก็เลยนัดกัน จู่ๆเขาอยากมาเดินตลาดแถวบ้านตอนตี5 ก่อนเขาทำงาน เข้าเช้า6โมง เคร เราก็อาสาไปส่ง นั่นคือครั้งแรกที่เจอ และหลังจากนั่นเราก็คุยกันติดต่อกันตลอด นัดเจอกันบ้างจนกระทั้งด้วยความที่เราเป็นคนคออ่อน ก็ดันไปท้าอะไรเขาไม่รู้จำไม่ได้นานมาก (แต่เขาจำได้) เราก็ท้าว่า ถ้า...เราจะเลี้ยงเหล้เบียร์เขา สุดท้ายและท้ายที่สุดเราแพ้พนันเลยต้องเลี้ยง เลยคิดตกลงว่าเอาวันอาทิดดีกว่าเรามีเรียน ก็เลยโดดเลยวันนั่น เพื่อมาเลี้ยงเบียร์ แต่สุดท้าย ตกลงกันไปตกลงกันมา เราก็มานั่งกินเบียร์ห้องเขาแล้วหลังจากนั้น เราก็สะลึมสะลือ เหมือนแบบ เหล้าเบียร์มันเผาสมองเลยทำให้มึน แล้วเขาก็จับ หัวเราลูบหัวเรา แล้วเราก็ เคลิ้ม ตาม ตอนนั้นเราขาดสติเมามากเราก็แบบ เริ่มไม่ไหวแล้วง่วง เราก็อยากนอน พอเรานอนเหมือนแบบนิสัยผู้ชายอ่ะเนาะ ก็แบบ ยังไงก็ไม่พ้นเรื่องนั้นอยู่ดี แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร เราว่าเราชอบเขาแต่แรก แต่เราไม่รู้ว่าเขาชอบเราหรือเปล่า ตอนนั้น เราเห็นว่าเขาเหมือนไม่มีใคร เราเลยจะเข้าไปในชีวิตเขา เขาดูแลดีมากเขาดูแลเราดีพอดีมากๆ ดูแลเทคแคร์ตัวอย่างดีเอาใจใส่เรามาก มันทำให้เราเลยชอบเขา แต่ ใครจะรู้ว่าเขามีครอบครัวแล้ว ตั้งแต่เราคุยกันมา เราก็แบบนี้ไปนอนค้างบ้าง ฉันอยากจะมาวันนึง เหมือนเขาลืมลบแชทเขาให้เราเห็นข้อความที่เขาเล่นอีกเฟซโดยที่ไม่ใช่เฟสที่เล่นประจำกับเรา เรางงล่ะสงสัยมากที่เขามีเฟซเขาไม่มีไลน์แต่มีเฟซสำรอง สมัครได้ไม่นาน เราก็เอะใจ เราก็เลยแบบ นอน เรท R ดู Password ที่เขาเข้าเฟซเราไม่คิดเลยว่าเขาจะเข้าเฟซนั้นเฟซรักที่แท้จริง ต่อหน้าเราที่อยู่ข้างๆ แต่เขาก็แอบเข้าเล่น ข้างๆเราเลย เราก็ไม่เอะใจเพราะเราเป็นคนไม่ใช่เฟซเราก็ปล่อยเขาเล่น ฝนตกมาอีกวันนึงแล้วก็ทำเหมือนเดิมปกติเฉยๆเราก็ไปมาหาสู่กัน แต่วิววันนึง เมื่อเขาจะไม่ให้เราไปหาหรือเขาไม่อยากจะเจอเราไม่ออกมาเราก็ไม่ว่าอะไรแต่เขาไม่ติดต่อเราเลยเราก็แอบใจหรอว่าเขาน่าจะไม่อยากคุยกับเรา แต่นั่นคือจุดเปลี่ยน ที่ทำให้รู้ว่าเขามีครอบครัว เราคิดและเสียใจมาก ไม่ใช่ว่าเขาจะมีครอบครัว เราพยายามตัดแล้วตั้งแต่ที่เรารู้ว่าเขามีครอบครัวอยู่ลพบุรีแต่ทำใจไม่ได้ เพราะตอนนั้นลงเขาว่าด้วยความหลงมันยังไม่ถึงกับเป็นความรัก แต่ที่สุด เขาก็ได้ให้เราย้ายมาอยู่กับเขา ที่ทำงาน โดยที่เขาไม่บอกใครเลยว่าเรารู้หรือเปล่าว่าเขามีครอบครัวเขารู้เขาแค่บอกว่า หัวกับคนที่ทำงานว่าเราไม่รู้ว่าเขามีครอบครัว แล้วก็มาให้แล้วก็ให้เราไปอยู่ ที่แฟลตราชการกับเขาที่นั่น เขาคอยดูแลเอาใจใส่เราดี มาก ชอบชวนเราไปกินหมูกะทะ จากตอนแรกที่เราผอมผอมกลายเป็นอ้วนขึ้นอ้วนขึ้น แต่เราก็คิดว่าเขาน่าจะชอบ แต่แล้วสุดท้าย เกิดภัยพิบัติที่ทำให้เราต้องได้ย้ายห้องจากห้องร่างเป็นชั้น 3 ไปอยู่รวมกับพี่อีกคนนึงที่ทำงานเป็นผู้ชาย แต่แล้ว พ. ก็ได้ออกมาเช่าหอข้างนอก อยู่ที่จะได้มาอยู่กับเราสองคนแต่สุดท้ายเขาก็ไปอยู่ด้วยจริงๆแล้วเราก็เริ่มทำงานเซเว่น รอทำจน 8 เดือน เขาก็ยังเสมอต้นเสมอปลาย กลับบ้านตรงเวลาไม่เคยนอกลู่นอกทางเหล้าเบียร์ไม่เคยมี แต่สูบบุหรี่เราเข้าใจ อ่านแล้ว
ง่วงแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อนะ 😢