ผมชอบกลางคืน

ผมมีชีวิตอยู่ในช่วงกลางคืน ช่วงที่ทั้งเมืองหลับไหลใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา จริงๆผมคิดว่ากลางคืนมันน่ากลัวนะ เพราะผมไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตอนที่เราจมเข้าไปอยู่ในความฝันขณะที่โลกของความเป็นจริงที่มีแต่ความเงียบเหงา ผมแค่รู้สึกว่ามันไม่ปลอดภัย มันเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ผมเป็นบ้าได้ ผมกังวล ผมอยู่กับมัน คอยเฝ้าดูว่ากลางคืนมันจะทำอะไรเราบ้าง และสุดท้ายก็หลับไปตอนกลางวัน ในเวลาที่ทุกคนตื่น เพราะอย่างน้อย มันก็ทำให้ผมรู้สึกสบายใจและปลอดภัย และนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมผมรักความกลัวอันนี้