รู้สึอธิบายไม่ถูกกับความรัก

คือเรามีแฟน เป็นแฟนกัน3-4 ปีแล้ว แรกๆๆก็ดี หลังๆเริ่มไม่ค่อยโอเท่าไหร่ เราไม่ค่อยได้โทรคุยกันเลย เดือนละครั้งหรือสองเดือนครั้ง
แฟนกะนต้องโทรคุยกันทุกวันป่าว นี่ไม่เลย เราโทรไปบอกดูทีวีอยู่ คุยไม่ได้ โครตงงเลย. หลังๆเริ่มบอกว่าถามมาก เราเลยทักไปแต่ตอนเช้า ตอนเที่ยงถามว่ากินข้าวยัง ตอนเย็นก็แค่ถามว่ากินข้าวกับอะไร ไม่มีการบอกฝันดี แล้วก็ไม่คุยจนถึงเช้าค่อยทักกันใหม่
หลังๆเราถามว่าคิดถึงกันบ้างมั้ย เค้าบอกว่า ถ้ามัวแต่จะคิดถึงก็ไม่ได้งานได้การกันพอดี เราตกในกับคำนี้มาก แล้วมีอีกเหตุการณ์นึงเค้าไปทำงานที่ต่างจังหวัด
กลับมาเราก็ถามว่าได้ไรมาป่าว ของฝาก ถามเล่นๆนะ เค้าบอกว่าไปทำงานไม่เคยซื้อของฝาก ไม่รับฝากซื้อด้วย เสียงาน เสียเวลา เราแต่ถามเล่นๆคือเราตกใจกับคำแบบนี้อีกแล้ว  แบบนี้เค้าเรียกว่าแพนกันหรอ หลังเราพยายามคุยให้น้องลง เพราะความรู้สึกของเรา เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่ได้อะไรกะเรามาก
พยายามถามคำถามให้น้อยๆ ทั้งที่อยากถาม พยายามคิดแค่ว่าเค้าเป็นแค่คนคุยคนนึง ทั้งที่เค้าเป็นคนจีบเรา ขอเราเป็นแฟน
เราน้อยใจกับคำพูดต่างๆๆมาก ไม่รู้สิ น้อยใจจริงๆที่ทำไมต้องว่าแบบนั้น.  เราไม่ได้พีกด้วยกันนะ อยู่คนละที่กันนะ