คือเริ่มจากตอนมอต้นเราอยู่ห้องเดียวกันและอยู่กลุ่มเดียวกันและที่สำคัญเราสนิดกันมากๆ อยู่ๆผมก็เรื่อมชอบเขาขึ้นมา ผมพยายามบอกมาตลอด3ปี แต่เวลาจะพูดเเนวบอกชอบเข้าก็ไม่อ่านไม่ตอบแล้วก็งอนผมอยู่เรื่อย แต่ผมก็ไม่ได้บอกแบบจิงจังซักที แต่เมื่อมอปลายเราอยู่คนละห้องกันเเล้วเขาก็น่ารักขึ้นมากแล้ววันหนึ่มผมก็บอกเขาไป เขาบอกว่าเขารู้มาตลอดว่าผมชอบแต่ก็แสดงอะไรเพราะเขากลัวเสียเพื่อน แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลยผมเอาแต่มองเขากะจะเข้าไปทักแต่ก็ไม่กล้า แล้ววันหนึ่งผมก็ชวนเขาคุยเขาก็ตอบนะแต่ตอบแบบไม่ค่อยอยากตอบ
ผมเลยถามไปว่า“โกดกูหรอ”
เขาบอกว่าไม่
แล้วผมก็บอกไปว่า“อ๋อนึกว่าโกดเลยไม่กล้าทัก”
เขาบอกว่า“เหมือนกัน”
แล้วผมก็บอกว่า“เคงั้นพรุ่งนี้เดี่ยวไปทักนะ”
เขาบอกว่า“ไม่ต้องกูไม่อยากทัก ห่างๆกันอะดีแล้ว”
ผมเงียบไปเลยตั้งแต่ตอนนั้น เวลาไป รร. ผมก็ไม่มองไม่คุยไม่ทักเขา เเล้ววันหนึ่งตอนเย็นข้าง รร. ผมซื้อน้ำอยู่เขาเดินผ่านโดยที่ผมไม่เห็นแล้วทักผมว่า“หวัดดี” ผมเฉยแล้วเขาก็หันหน้ามาละพูดว่า“ออ!ไม่ทักกู”ผมก็ทักกลับแล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน
ทุกคนว่าผมควรทำไงต่อไปเวลาเจอเขาดีคับหรือมีคำเเนะนำอะไรบอกได้นะคับ
เขาบอกให้ห่างๆกันดีแล้วแต่วันนี้เดินมาทักผมผมควรทำไงดีคับ
ผมเลยถามไปว่า“โกดกูหรอ”
เขาบอกว่าไม่
แล้วผมก็บอกไปว่า“อ๋อนึกว่าโกดเลยไม่กล้าทัก”
เขาบอกว่า“เหมือนกัน”
แล้วผมก็บอกว่า“เคงั้นพรุ่งนี้เดี่ยวไปทักนะ”
เขาบอกว่า“ไม่ต้องกูไม่อยากทัก ห่างๆกันอะดีแล้ว”
ผมเงียบไปเลยตั้งแต่ตอนนั้น เวลาไป รร. ผมก็ไม่มองไม่คุยไม่ทักเขา เเล้ววันหนึ่งตอนเย็นข้าง รร. ผมซื้อน้ำอยู่เขาเดินผ่านโดยที่ผมไม่เห็นแล้วทักผมว่า“หวัดดี” ผมเฉยแล้วเขาก็หันหน้ามาละพูดว่า“ออ!ไม่ทักกู”ผมก็ทักกลับแล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน
ทุกคนว่าผมควรทำไงต่อไปเวลาเจอเขาดีคับหรือมีคำเเนะนำอะไรบอกได้นะคับ