เกิ่นก่อนนะคะเราเป็นคนค่อนข้างอารมณ์แบบนี้มานานแล้ว แต่รู้สึกว่าเมษาที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้มันบ่อยจนคนรอบข้างงง
เราเป็นพนักงานเข้ากะ 3 กะคะ เลยเคยชินกับการนอนไม่หลับหรือไม่ได้นอน แต่พักหลังมาเราเริ่มรู้สึกว่าเรานอนน้อยลงหรือบางที 2 วันแทบไม่ได้นอนเลย โดนเฉพาะเวลาที่เครียดมากๆ หรือมีเรื่องต้องคิด
ตัวอย่าง ว่าอีกสองวันเราจะทำห้องครัวแต่เรายังหาแบบไม่ได้ ก่อนหน้านั้นเราก็จะตั้งใจหาแบบอย่างจริงจังตั้งแต่เช้าอีกวันยันบ่ายของอีกวันเลย หรือ บางทีเราทำงานมาเหนื่อยแบบมากๆ ก็จะนอนยาวเป็นวันครึ่งไม่ลุกมากินข้าวเลย สลับกันไปมาแบบนี้ แต่อันที่นอนไม่หลับจะมากกว่า จนตอนนี้ขอบตาลึกดำไปหมดแล้วคะ
ยิ่งไปกว่านั้นยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกลัวความผิดหวัง มากๆ ยิ่งตอนนี้คิดว่าการอยู่คนเดียวมันดีกว่า ไม่อยากมีแม้แต่เพื่อน จากที่เคยขี้น้อยใจกลัวการไม่ถูกยอมรับ กลัวเพื่อนไม่สนใจ แต่มันก็สลับกันไปมาแบบนี้อย่างที่บอกอะคะ
เราปรึกษาใครไม่ได้คะ เคยพูดแบบนี้กับแม่ไปแล้วแม่ว่าเราบ้าบ้าง ไล่เราให้ไปบวชบ้าง
ย้ำก่อนว่า เราไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่และไม่ใช้สารแน่นอน
เพราะเคยมีคนทักว่าที่เราไม่นอนเพราะติดยา หน้าโทรมแบบนี้
มีใครพอจะบอกได้บ้างว่าเราเป็นอะไร ?
เราเป็นพนักงานเข้ากะ 3 กะคะ เลยเคยชินกับการนอนไม่หลับหรือไม่ได้นอน แต่พักหลังมาเราเริ่มรู้สึกว่าเรานอนน้อยลงหรือบางที 2 วันแทบไม่ได้นอนเลย โดนเฉพาะเวลาที่เครียดมากๆ หรือมีเรื่องต้องคิด
ตัวอย่าง ว่าอีกสองวันเราจะทำห้องครัวแต่เรายังหาแบบไม่ได้ ก่อนหน้านั้นเราก็จะตั้งใจหาแบบอย่างจริงจังตั้งแต่เช้าอีกวันยันบ่ายของอีกวันเลย หรือ บางทีเราทำงานมาเหนื่อยแบบมากๆ ก็จะนอนยาวเป็นวันครึ่งไม่ลุกมากินข้าวเลย สลับกันไปมาแบบนี้ แต่อันที่นอนไม่หลับจะมากกว่า จนตอนนี้ขอบตาลึกดำไปหมดแล้วคะ
ยิ่งไปกว่านั้นยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกลัวความผิดหวัง มากๆ ยิ่งตอนนี้คิดว่าการอยู่คนเดียวมันดีกว่า ไม่อยากมีแม้แต่เพื่อน จากที่เคยขี้น้อยใจกลัวการไม่ถูกยอมรับ กลัวเพื่อนไม่สนใจ แต่มันก็สลับกันไปมาแบบนี้อย่างที่บอกอะคะ
เราปรึกษาใครไม่ได้คะ เคยพูดแบบนี้กับแม่ไปแล้วแม่ว่าเราบ้าบ้าง ไล่เราให้ไปบวชบ้าง
ย้ำก่อนว่า เราไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่และไม่ใช้สารแน่นอน
เพราะเคยมีคนทักว่าที่เราไม่นอนเพราะติดยา หน้าโทรมแบบนี้