สวัสดีคับ ผมมีเรื่องอยากมาปรึกษา ผมมีปัญหาเรื่องความรักคับ (ช-ช) นะคับ เข้าเรื่องเลยนะคับ คืองี้ช่วง 1-2 วันก่อน ผมทะเลาะกับคนคุยคับ (เคยเป็นเพื่อนกัน ช่วง ม.ต้น แล้วได้โอกาสคุยกัน)  คือผมน้อยใจเขาอยู่พักใหญ่ๆ แต่ผมไม่กช้าที่จะพูดไปเพราะกลัวว่าจะทะเลาะกัน ผมเลยได้แต่เงียบ เรื่องที่ผมน้อยใจคือ เวลาผมชวนเขาไปไหน เขาชอบปฏิเสธผมตลอด ชวนไปเล่นกีฬามั้ง ชวนไปคาเฟ่ร้านนมมั้ง เขาก็จะปฏิเสธประมาณว่า ขี้เกียจ ไม่อยากไป ดูก่อน อะไรประมาณนี้อ่ะครับ แต่ผมไม่ได้เอาแต่ใจนะ ไม่ไปผมก็ไม่อะไรมาก แต่ผมมาน้อยใจตรงที่ว่า ทำไมคนเก่าของเขา เขายังพาไปได้เลย เขาไปไหนกับคนเก่าเขา ดึกๆก็ไป ไปบ้านคนเก่าที่อยู่ต่าฃอำเภอก็ไป ซื้อของให้นู้นนี้ ผมไม่ได้อยากดึงเอาอดีตมาเกี่ยวนะครับ แต่ผมก็น้อยใจเขา (เรื่องที่เขาไปไหนมาไหนกับคนเก่า เขาเล่าให้ผมฟัง) ผมก็โอเค ชวนไปเล่นกีฬาไม่ไป เดี๋ยวผมไปคนเดี๋ยวก็ได้ ได้แต่คิดในใจ แต่พอไปถึงสนามกีฬา ผมกลับเห็นเขามากับเพื่อนอีกคน ผมเลยคิดว่า “อ้าว ทำไมกูชวนละไม่มาว่ะ” ผมก็แอบน้อยใจสักพัก แต่ก็ไม่ได้เวียบจนเขาจับได้นะครับว่าผมงอนเขา ผมก็พูดกัยเขานะ เขาก็ชวนผมคุย ชวนไปเล่นกีฬา แต่อารมณ์ผมไม่อินกับเขาอ่ะคับ ก็เลยนอยๆไป สักประมาณ 19:00 ผมเลยขี่รถไปสนามกีฬาอีกแห่ง ซึ่งตอนนั้นเขาเล่นกีฬาอยู่ ผมเลยขี่รถหนีเขา เขาเลยร้องถามว่า “เฮ้ย! กลับละเหรอ? “ ผมได้ยินนะ แต่ผมก็เมิน ผมก็เลยเล่นกีฬาเสร็จประมาณ 20:30 ผมเลยโทรหาเขา ว่าเขากลับยัง เขาก็บอกว่ากลับแล้ว เขาเลยถามผมว่า “ตอนนั้นเรียกถามได้ยินมั้ย “ ผมก็เลยตอบว่าได้ยิน เขาก็เสียงแข็งใส่ “ได้ยินทำไมไม่ตอบ!” ผมเลยตอบว่า “ช่างมันเถอะ” เขาเลยพูดอีกว่า “อื้มม ไม่ตอบเองนะ!” (อารมณ์เขาร้อนมากๆตอนนั้น)  ผมก็กลัวเนอะ ด้วยความที่ผมอยู่กับเขา เป็นเพื่อนเขามา ไม่เคยเห็นเขาอารมณ์ร้อนแบบนี้ ผมก็เลยได้พูดไปว่า “ ทำไมผมชวนไปไหนทำไมไม่ไป ทำไมกับเขาถึงไปด้วยได้ ไกลแค่ไหนก็ไป ดึกแค่ไหนก็ไป ไม่ได้อยากดึงอดีตมาเกี่ยวนะ แค่ผมน้อยใจ เพราะอะไร? เพราะผมเป็นคนที่เธอไม่ได้รู้สึกด้วยใช่มั้ย? เธอถึงไม่กล้าที่จะไปไหนมาไหนด้วย ไม่กล้าที่จะเปิดใจหากัน” ผมพูดแค่นี้ เขาก็เงียบไป ก็เลยได้วางสาย พอวางสายจากกัน เขาเลยแชทมาบอกประมาณว่า เขาไม่ดีเอง ที่พูดมาทั้งหมดมันก็จริงแหละ เขาบอกเขาขอโทษที่ทำให้รู้สึกแบบนี้ เขาพูดอยู่แบบนี้ตลอด เขาได้แต่โทษตัวเอง ผมเห็นว่า ท่าจะไม่ดีล่ะ ผมเลยใจอ่อน ผมเลยแบบพยายามใจเย็นเพื่อที่จะให้เข้าใจกัน ผมเลยพยายามง้อเขา พยายามยอมไว้ก่อน แต่เขาก็พูดเป็นเชิงไว้ว่า เขาจะไป ถึงเขาอยู่เขายิ่งทำร้ายผม เพราะเขาเป็นแบบนี้ ผมก็เลยรั้งไว้ก่อน ใครผิดใครถูกก็ช่าง โอเค ผมก็รั้งเขาไว้ได้ ทำให้เขาใจเย็นได้ ทำให้เขาคุยกับผมต่อ แต่เขาไม่เหมือนเดิม เขาเย็นชามากๆเลยคับ ปกติเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาเปลี่ยนไปมาก เขาจะเป็นคนที่ร่าเริงนะคับ เขาตอบแชทผมตลอด แต่นี้ไม่เลยคับ เขาไม่ได้แคร์เหมือนเดิม นานๆตอบแชทที ผมรู้นะคับว่าเขาเสียใจ ว่าเขารู้สึกผิดที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ แต่ผมพยายามคุยแล้วนะคับว่า อย่าไปคิดมาก ค่อยๆแก้ปัญหา ค่อยๆคุย ผมพยายามบอกเขาว่าผมจะไม่คิดเรื่องอดีตแล้ว (เรื่องที่คิดมากมีเรื่องเดียวคือ ทำยังไงให้เขากลับมา) ผมรู้นะคับว่าผมก็ผิด ที่ขี่รถหนีเขา แทนที่จะคุยดีๆ แทนที่จะคุยกันต่อหน้า แต่ผมกลับหนีเขา ผมรู้ผมก็ทำไม่ถูก โอเค ผมรู้สึกผิด ผมก็ได้แต่ขอโทษเขา วันนี้เพื่อนนัดเจอกัน ก็กลุ่มก็มีเขาด้วย เขาไม่แม้แต่จะมองหน้าผมเลย ทั้งๆที่แบบแต่ก่อนเขาชอบมากลัวผม มาพูดกวนตีน แต่นี่คือเขาเงียบ เขาก็เดินไปกับเพื่อน ทิ้งผมไว้คนเดียว คือผมอึดอัดอ่ะคับ ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงให้เขากลับมาเหมือนเดิมด้วย ผมรู้นะว่าความรู้สึกที่มันเสียไปแล้ว มันยากที่จะสร้างขึ้นมาใหม่อีก แล้วผมก็ทำลายความไว้ใจของเขาที่เขามีให้ผมอ่ะคับ ทั้งๆที่คุยกันไว้ตอนแรกว่า ทั้งสองฝ่ายจะไม่มีใครพูดเรื่องอดีตของกันละกัน แต่เป็นผมเองที่ทำไม่ได้ ผมทำตามสัญญาไม่ได้ ผมทำให้เขารู้สึกแบบนี้ ผมควรจะทำยังไงต่อครับ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว โดนเย็นชาใส่ไปแล้ว