เสื้อกันฝนใหม่

ยอมรับเลย ว่าตอนนี้ มีแต่ความสับสนในใจ
น้ำตาที่ไหล กอดลูกเอาไว้ ข่มตาไม่ลงซักที
ย้อนคิดไปตอน เริ่มรู้จักกัน ตอนนั้นมันช่างแตกต่าง
ตอนนี้แค่เส้นบางๆ แค่หมอกจางๆ แต่เรากลับมองไม่เห็นกัน
... ภาพวันเก่าๆ ในวันวาน ค่อยๆฉายขึ้นมา
เราสองร่วมกันฟันฝ่า สิ่งร้ายๆ
จากที่ตกต่ำสุดดิน ผาหิน ช่วยกันปีนป่าย
มือเราคอยจับกันไว้ เรื่อยมา
... สามวันมาแล้ว ที่เธอขอเดินออกไป ใช้ชีวิตที่เธอต้องการ
สุดคำทัดทาน เหนี่ยวรั้งเอาไว้ ไม่ไหว
เลิกงานตอนเย็นฝนตกลงมา รีบคว้า เสื้อกันฝนมาใส่
มี2ผืน ก็ซื้อมาเผื่อเธอไง ยังไม่เคยใส่ ไปลุยฝนด้วยกัน
... ก่อนนอนคืนนี้ ลูกสาวตัวดี ของเธอวิ่งมา
กระซิบเบาๆ ข้างหู พ่อจ๋า มาแอบกันดีไหม
มันดึกแล้วหนา รีบนอนเถอะนะ พรุ่งนี้เช้าค่อยเล่นใหม่
ไม่ได้ ไม่ได้ รีบแอบไวๆ เดี๋ยวแม่จะมาหาเจอ
...น้ำตา ไหลมาไม่รู้ตัว ดึงลูกมากอดไว้แน่นสุดตัว แล้วร้องให้
ไม่มีอีกแล้ว แม่ไม่กลับมา แม่เลือกเดินจากพวกเราไป
ไม่รู้จะตอบเจ้ายังไง แอบดีดีเข้าไว้ เดียวแม่เข้ามาหาเจอ
... ต่อจากนี้ชีวิต ของเราสองคน ก็ต้องก้าวเดินให้ไป
แรงกายแรงใจ ทุ่มทั่งชีวิต ให้เจ้าคนเดียว

#ช่วงนี้ยังทำใจไม่ค่อยได้ สู้ได้เพราะลูกจริงๆ พิมพ์ไปร้องให้ไป ลูกสาวนอนยิ้มไม่รู้เรื่อง ห่มผ้าให้ก็ถีบออก ชีวิตครอบครัวนี่รักษายากจริงๆนะ อิจฉา ตายาย ที่อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า 
เธอแยกตัวออกไป ไม่มีใครใหม่ เธอบอกอย่างงั้น คิดว่าคงอิ่มตัว หมดรักกันแล้ว ขอบคุณที่อดทนกันมาได้นานขนาดนี้นะ ได้มาเรียนรู้กัน อะไรหลายๆอย่าง ไม่เคยร้องให้ขนาดนี้มาก่อน ร้องทุกวันเลย ไม่ใช่เราเลยซักนิด ร้องก็ร้องไป้ พรุ่งนี้ไปสู้เพื่อลูกต่อ น้ำตามันคงหมดในซักวัน  

---ก็อยากให้ทุกๆคนช่วยใส่ทำนอง ให้เป็นเพลงออกมา ให้ด้วยนะครับ 
อยากให้ชื่อเพลงว่า "เสื้อกันฝนใหม่"