เมื่อวานหลังเลิกงาน ผมไปงาน”เรียนรู้สู้โรค”
https://www.matichon.co.th/lifestyle/health-beauty/news_1541097
คิดว่าเป็นประโยชน์กับทุกคน จนอยาก review เลยครับ
งานนี้จัดที่ Impact เมืองทองธานี ผมแนะนำว่าไม่ควรเอารถไป เพราะหาที่จอดยากและค่าจอดก็แพงด้วย เค้ามีให้ขึ้นรถฟรีตรง bts หมอชิต ขาไป3รอบและกลับอีก3 แต่ถ้าขึ้นรถฟรีไม่ทัน ก็มีรถตู้ จอดรออยู่ใกล้ๆกัน35 บาท
ไปถึง สิ่งแรกที่ต้องทำคือต่อแถวลงทะเบียน เพราะถ้าไม่ลงทะเบียน จะมีสิทธิแค่เข้าไปซื้อของและฟังสัมนา แต่ไม่มีสิทธิตรวจสุขภาพฟรี และช่วงเที่ยงถึงบ่ายโมง จะไม่สามารถลงทะเบียนได้ เพราะเจ้าหน้าที่เค้าพักเที่ยงครับ
เท่าที่เห็นมีแต่คนแก่ คนอายุน้อยกว่าผม แทบนับได้ ขนาดพยาบาลยังแซวว่าเพิ่งเจอคนอายุเท่าผม(ก็คนมันมี awareness เรื่องสุขภาพตั้งแต่อายุยังไม่ถึง20 ขนาดพินัยกรรม ผมยังเขียนตั้งแต่อายุยี่สิบกว่าๆเลย 55)
สิ่งที่ผมเลือกตรวจคือ ภาวะสมองเสื่อม ของรซพ.บางโพ ในงานจะแค่ตรวจเบื้องต้น เช่นให้บวกเลขง่ายๆ(ซึ่งผมก็คิดอยู่พักนึงนะ) พอทดสอบเสร็จ พยาบาลบอกว่า มีโดนหักคะแนน แต่ไม่มาก ผมเลยบอกว่า ที่ผมมีอาการคือ
1.กำลังเดินไปทำอะไรสักอย่าง แต่เดินไปไม่กี่ก้าว ผมลืมล่ะ ว่ากำลังเดินไปทำอะไร
2.นึกคำง่ายๆไม่ออกเช่น กำลังจะพูดว่า กะทิ ภาพกะทิอยู่ในหัว แต่นึกคำเรียกไม่ออก ต้องเลี่ยงไปใช้คำว่า coconut milk แทน
3 สถานที่ซึ่งเคยไปมาแล้วหลายครั้ง กลับจำไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน
พยาบาลบอกว่าถ้าเป็นนานๆ ต้องพบหมอเพื่อใช้เครื่องตรวจ ผมบอกไปว่า เป็นทุกวันและเป็นมาหลายปีแล้ว
จากนั้นในบูทเดียวกัน พยาบาลอีกคนมาถามว่าอยากทำสปาตามั๊ย โอเคลองดู เค้าเอาที่ครอบคล้ายแว่นใส่ว่ายน้ำ จะรู้สึกร้อนหน่อยๆสัก10 นาที แล้วเอายามาทาขอบตา แล้วใช้ cotton bud ถูตรงขอบ เค้าบอกว่าขอบตาทั้งด้านนอกและใน ปกติจะมีฝุ่น,เครื่องสำอางค์ ติดสะสมอยู่แล้ว คนที่เป็นตากุ้งยิงก็เพราะเหตุนี้ โปรโมทให้หน่อย ที่บูทมียาล้างขอบตา ราคา500 ซึ่งไม่มีขายตามร้านขายยาครับ
เสร็จจากตรวจบูทแรก จนท.บอกว่า ถ้าจะตรวจบูทของร.พ.อื่นด้วย ต้องวนลงทะเบียน ตรงทางเข้าใหม่นะ ผมดูจากโปรแกรมแล้วยังมีที่น่าสนใจอีกเยอะ ผมเลยเดินออกมา รอบนี้ผมเลือกตรวจตา โดยโฟกัสไปที่ความดันลูกตา(ต้อหิน) ซึ่งมีหลายโรงพยาบาล ตอนแรกผมเลือกร.พ.บ้านแพ้ว แต่เต็มเร็วมาก เลยเลือกวัดไร่ขิงแทน พยาบาลบอกผลโอเค ผมเลยบอกว่า พอดีพ่อเป็นต้อหินแบบมุมเปิดทั้ง2ข้างและต้อกระจกก็ทั้ง2ข้างด้วย พยาบาลรีบบอกเลยว่า งั้นหาหมอเพื่อตรวจแบบละเอียดดีกว่า พอเสร็จ กะจะตรวจมะเร็งต่อ แต่ กว่าจะลงทะเบียนใหม่ กว่าจะนั่งรอคิว กว่าจะเสร็จ ออกมาเจอรถติดแน่ เดี๋ยวจะไปออกกำลังกายไม่ทัน เลยต้องจบแบบห้วนๆ ถ้ามีเวลาว่าง ผมไปอีกแน่ครับ
รีวิวและชวนไปงานเรียนรู้สู้โรคครับ
https://www.matichon.co.th/lifestyle/health-beauty/news_1541097
คิดว่าเป็นประโยชน์กับทุกคน จนอยาก review เลยครับ
ไปถึง สิ่งแรกที่ต้องทำคือต่อแถวลงทะเบียน เพราะถ้าไม่ลงทะเบียน จะมีสิทธิแค่เข้าไปซื้อของและฟังสัมนา แต่ไม่มีสิทธิตรวจสุขภาพฟรี และช่วงเที่ยงถึงบ่ายโมง จะไม่สามารถลงทะเบียนได้ เพราะเจ้าหน้าที่เค้าพักเที่ยงครับ
สิ่งที่ผมเลือกตรวจคือ ภาวะสมองเสื่อม ของรซพ.บางโพ ในงานจะแค่ตรวจเบื้องต้น เช่นให้บวกเลขง่ายๆ(ซึ่งผมก็คิดอยู่พักนึงนะ) พอทดสอบเสร็จ พยาบาลบอกว่า มีโดนหักคะแนน แต่ไม่มาก ผมเลยบอกว่า ที่ผมมีอาการคือ
1.กำลังเดินไปทำอะไรสักอย่าง แต่เดินไปไม่กี่ก้าว ผมลืมล่ะ ว่ากำลังเดินไปทำอะไร
2.นึกคำง่ายๆไม่ออกเช่น กำลังจะพูดว่า กะทิ ภาพกะทิอยู่ในหัว แต่นึกคำเรียกไม่ออก ต้องเลี่ยงไปใช้คำว่า coconut milk แทน
3 สถานที่ซึ่งเคยไปมาแล้วหลายครั้ง กลับจำไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน
พยาบาลบอกว่าถ้าเป็นนานๆ ต้องพบหมอเพื่อใช้เครื่องตรวจ ผมบอกไปว่า เป็นทุกวันและเป็นมาหลายปีแล้ว
จากนั้นในบูทเดียวกัน พยาบาลอีกคนมาถามว่าอยากทำสปาตามั๊ย โอเคลองดู เค้าเอาที่ครอบคล้ายแว่นใส่ว่ายน้ำ จะรู้สึกร้อนหน่อยๆสัก10 นาที แล้วเอายามาทาขอบตา แล้วใช้ cotton bud ถูตรงขอบ เค้าบอกว่าขอบตาทั้งด้านนอกและใน ปกติจะมีฝุ่น,เครื่องสำอางค์ ติดสะสมอยู่แล้ว คนที่เป็นตากุ้งยิงก็เพราะเหตุนี้ โปรโมทให้หน่อย ที่บูทมียาล้างขอบตา ราคา500 ซึ่งไม่มีขายตามร้านขายยาครับ
เสร็จจากตรวจบูทแรก จนท.บอกว่า ถ้าจะตรวจบูทของร.พ.อื่นด้วย ต้องวนลงทะเบียน ตรงทางเข้าใหม่นะ ผมดูจากโปรแกรมแล้วยังมีที่น่าสนใจอีกเยอะ ผมเลยเดินออกมา รอบนี้ผมเลือกตรวจตา โดยโฟกัสไปที่ความดันลูกตา(ต้อหิน) ซึ่งมีหลายโรงพยาบาล ตอนแรกผมเลือกร.พ.บ้านแพ้ว แต่เต็มเร็วมาก เลยเลือกวัดไร่ขิงแทน พยาบาลบอกผลโอเค ผมเลยบอกว่า พอดีพ่อเป็นต้อหินแบบมุมเปิดทั้ง2ข้างและต้อกระจกก็ทั้ง2ข้างด้วย พยาบาลรีบบอกเลยว่า งั้นหาหมอเพื่อตรวจแบบละเอียดดีกว่า พอเสร็จ กะจะตรวจมะเร็งต่อ แต่ กว่าจะลงทะเบียนใหม่ กว่าจะนั่งรอคิว กว่าจะเสร็จ ออกมาเจอรถติดแน่ เดี๋ยวจะไปออกกำลังกายไม่ทัน เลยต้องจบแบบห้วนๆ ถ้ามีเวลาว่าง ผมไปอีกแน่ครับ