🌞🌍💫THE LEISURE GLOVES ถุงมือยามว่าง : เรื่องสั้น-ฉายเดี่ยว #5 ตอน "ยูโทเปีย" โดย ถุงมือ "โลกต่างมิติ"🌞🌍💫

เรื่องที่สอง และเป็นกระทู้สุดท้ายสำหรับรอบนี้ (เพราะหมดสต๊อกแล้ว)

ชื่อเรื่องฟังดูคลาสสิก และน่าจะออกแนวแฟนตาซี...

แต่จริงๆ จะเป็นอย่างไร ???

ต้องลองอ่านกันเอาเองครับ ^^

ข้าสะดุ้งตื่นขึ้นมา

"ที่ไหนนี่"

"ยูโทเปีย ขอต้อนรับ ผู้มาเยือน"

"ข้ามาอยู่นี่ได้ไง"

"ไม่ทราบได้ พวกเราเห็นคุณร่วงลงมาจากผาชัน จึงเข้ามาดู คุณยังปกติดีไหม"

ข้าลองขยับเนื้อตัว ลุกขึ้นยืน

"ดูท่าไม่เป็นไร เพียงแต่ยังรู้สึกร้าวไปทั้งตัว มึนงงนิดหน่อย"

"หากไม่ขัดข้อง ขอเชิญคุณไปกับเรา ไปตรวจให้แน่ใจจะดีกว่า"

"ไม่ขัดข้อง แต่ขออะไรกินหน่อยได้ไหม ข้าหิวมากเลย"

พวกเขาหยิบบางอย่างส่งมาให้ มันดูเหมือนทอฟฟี่มาก

"แค่นี้เองเหรอ"

"ลองก่อน หากไม่พอเอาเพิ่มอีกได้"

"รสชาติดีนี่"

พวกเราเดินไปตามทางกว้าง สภาพเหมือนถนนเข้าเมือง

เรามาหยุดที่บ้านหลังใหญ่ ดูสะอาดสะอ้านมาก

คนหนึ่งจูงมือข้าเดินเข้าไปในห้องหนึ่ง ห้องนี้มีอ่างเหมือนอ่างอาบน้ำธรรมดาเรียงไว้หลายใบ

เขาให้ข้านอนลงไป มีเหมือนอะไรวิ่งไปมาในตัวทำให้หนาว ๆ ร้อน ๆ เป็นระยะ ๆ

สักครู่ เขาก็ให้ลุกออกมา

"ดี คุณแข็งแรง"

เขาจูงข้ามาอีกประตู เปิดออกไป เห็นเป็นชนบทที่ดูร่มรื่นมาก

เขาพาไปบ้านหลังหนึ่ง บอกว่า

"เชิญคุณพักผ่อนได้ตามสบาย พรุ่งนี้เช้าจะขอเชิญคุณไปสนทนากับกลุ่มผู้บริหารหมู่บ้านของเรา

"หากต้องการอะไรเพิ่มเติมก็กดปุ่มเขียว จะมีคนมาตอบข้อสงสัย และให้บริการด้วย"

เขาลาจากไป

บ้านหลังนี้แม้สภาพไม่ใหญ่โต แต่เมื่อลองสำรวจไปรอบ ๆ ก็มีอะไรที่จำเป็นครบถ้วน

ข้าทำความสะอาดเนื้อตัว แล้วก็ล้มตัวลงนอน หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

ตื่นขึ้นมา เช้าแล้ว ข้ารู้สึกดีมาก ทอฟฟี่ที่กินเข้าไป ทำให้ไม่หิวอะไรเลย

สักครู่ ข้าก็พร้อมไปได้ หวังว่าการไปสนทนากับผู้บริหารคงทำให้เข้าใจอะไรเพิ่มขึ้น

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ข้าส่งเสียงไปแล้วเปิดประตู เป็นอีกคน เขาทักทายแล้วเดินนำไป

ถึงบ้านหลังใหญ่ ภายในมีผู้คนนั่งรออยู่จำนวนไม่น้อย

"สวัสดี ผู้มาเยือน สภาและเหล่าผู้บริหาร ยินดีมากที่ท่านแข็งแรง"

"ท่านตกลงมาจากผาสูงมาก พวกเราคาดไม่ถึงเลยว่า ท่านจะปลอดภัยเป็นปกติ"

"เราไม่มีผู้มาเยือนนานมากแล้ว นับเวลาก็หลายชั่วอายุทีเดียว หากท่านไม่รังเกียจที่จะบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ  จะเป็นประโยชน์แก่ชุมชนเราเป็นอย่างยิ่ง"

"ก็ไม่มีอะไรซับซ้อน พวกฉันทำงานกันเสร็จ แต่เกิดการขัดแย้งทะเลาะกันขึ้น ชั้นพลาดเซจนตกผาลงมา"

"ก่อนจะพูดคุยเรื่องอื่น ขอถามถึงถุงผ้าของฉัน มันอยู่ไหนรึ"

"ตอนที่เราไปนำท่านมา ตรวจโดยรอบแล้วแต่ก็ไม่เห็นมีอะไรตกหล่นเลย แต่เพื่อท่านจะได้สบายใจ เราจะส่งคนไปตรวจดูอีกครั้ง"  

"ขอบใจ เรื่องบนนั้นก็ต่างจากที่นี่มาก บนนั้นมีคนเต็มไปหมด ต้นไม้หายากหน่อย ไปไหนมาไหนก็ใช้ยานพาหนะ"

ข้านั่งตอบคำถามไปเรื่อย ๆ พักบ้างเป็นระยะ ๆ มีของกินหลายอย่าง อิ่มอร่อยมาก ที่นี่สบายมากทีเดียว

พอจบวัน พวกเขาอนุญาตให้ข้าเดินสำรวจไปไหน ๆ ก็ได้ เพียงแต่ให้อุปกรณ์ช่วยหากกลับที่พักไม่ถูก

ข้ามองเห็นผาที่ตกลงมาอย่างชัดเจนเพราะสูงมาก จึงรีบเดินไปทิศทางนั้น โดยหวังว่าจะพบถุงผ้าที่หล่นหายไป

แม้เข้าเวลาเย็นมากแล้ว แต่แสงยังสว่างพอเห็นทางอยู่ ข้าจึงยังคงมุ่งหน้าต่อไป

เวลาผ่านไป แสงเริ่มน้อยลง ข้าจึงเดินช้าลง มองพื้นมากขึ้น

เอ๊ะ เห็นแสงแวววาวเต็มไปหมด ข้าจึงก้มลงหยิบขึ้นมาดู

ข้าตกตะลึงพรึงเพริด นี่เพชร เพชรแน่ ๆ ขนาดใหญ่กว่าที่เราไปร่วมกันปล้นเสียอีก

ข้ารีบก้มลงเก็บ ไม่ต้องเสียเวลาไปหาถุงบ้า ๆ นั่นอีก อ้า มืดเสียแล้ว

ข้าจึงกดอุปกรณ์ มันให้แสงนวลส่องนำทางชัดเจน ไม่ช้าข้าก็ถึงที่พัก ข้ารีบกดปุ่มเขียว มีเสียงตอบรับมา

"หากไม่มีอะไรซักถามข้าอีก ข้าจะขอกลับขึ้นไป ช่วยดำเนินการให้ได้ไหม"

"ทางสภาและผู้บริหารจะขอซักถามท่านอีกสักสองสามวัน ส่วนฝ่ายโยธาของเรากำลังทำนั่งร้านให้อยู่แล้ว"

"คงต้องรออีกสักพัก หากพร้อมเราจะแจ้งให้ทราบทันที"

ไม่เลวเลย ข้าจะมีเวลาไปเก็บเพชรได้อีก กลับไปจะได้สบาย ได้ลุยสนุกแน่ ๆ

ผ่านไปอีกเกือบสัปดาห์ นั่งร้านก็เสร็จ แต่เขาแจ้งว่า ข้าจะต้องปีนขึ้นไปเองอีกช่วงหนึ่ง

เพราะพวกเขาไม่คุ้นเคยกับสภาพอากาศที่สูงเช่นนั้น แค่นี้ข้าก็ดีใจมากแล้ว ข้าเตรียมพร้อมทุกอย่างที่จำเป็น

เมื่อถึงวันนัด พวกเขาใช้วิธีดึงยกข้าขึ้นไป หลังจากนั้น ข้าปีนป่ายขึ้นไปอีกพักใหญ่ ที่สุดข้าก็กลับมาที่เดิม

สภาพโดยรอบเปลี่ยนไปมาก มีต้นไม้ พุ่มไม้ปกคลุมไปทั่ว แต่ไม่เป็นปัญหากับข้า

เมื่อถึงที่พัก ข้าแหกปากร้องด้วยความยินดี รีบหยิบถุงที่รวบรวมเพชรไว้ เทออก

ฝุ่นคลุ้งไปหมด มีเสียงร้องโหยหวนดังก้อง พร้อมกับคนที่วิ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง