เท่าที่นึกออก มี 2 ท่าน ที่เล่าเหตุการณ์ในทำนองนี้ และเป็นบุคคลที่น่าจะพอเชื่อถือได้ คือ

1.ดร อาจอง ชุมสาย ที่เล่าว่า ท่านคิดค้นเรื่องระบบเซ็นเซอร์ที่ไปลงดาวอังคารได้ด้วยจิตที่เป็นสมาธิ 
ไม่ได้เกิดจากตัวท่านเองเลย แต่ขณะที่จิตรวมเป็นหนึ่งเดียว ก็เหมือนมีสิ่งมาชี้ทางว่าให้ทำแบบนี้ๆจนประสบความสำเร็จ
2.ดร ดาราวรรณ เด่นอุดม เล่าว่าตอนสอบทุนไปเรียน ป เอกที่ฝรั่งเศส มีเวลาเตรียมตัวแค่วันเดียว แต่มีเสียงมากระซิบให้ไปอ่านเรื่อง pollution
 ปรากฏว่า วันรุ่งขึ้น ข้อสอบมีเพียงข้อเดียวโดยให้เขียนเรียงความเรื่อง pollution

ส่วนตัวยอมรับค่ะว่าสมาธิช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการเรียนการทำงาน แต่ไม่เคยนึกว่าจะถึงขั้นที่ทำให้ได้คำตอบหรือภูมิปัญญาใหม่ๆขึ้นมาได้เอง
ก็เลยอยากจะได้เหตุผลทั้งในเชิงพุทธศาสนาและเชิงวิทยาศาสตร์ค่ะว่า  จริงๆแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นกับทั้ง2ท่าน คืออะไร

ปล  ส่วนตัวเราก็ชอบนั่งสมาธินะคะ เพราะช่วยทำให้จิตใจผ่อนคลายและจดจ่อในการงาน/การเรียนได้อย่างต่อเนื่องค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ