ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ คำว่า "อาย" เป็นเหตุ ทำให้ต้องเกือบเลิก

ผู้ใหญ่ทางเราคุยกับแฟนว่า "ถ้าจะแต่งเมื่อไหร่ก็มา ส่วนสินสอนเท่าไหร่ก็ได้ เดี๋ยวผู้ใหญ่ทางเราจะได้ช่วย จะได้ไม่อายใคร" 
แต่คำว่าอายของผู้ใหญ่ฝ่ายเรา กลับทำให้แฟนคิดว่า "ถ้าอาย เดี๋ยวเขาไปหาแฟนใหม่ก็ได้"
ตอนแรกที่เขาคุยกับเราก็อยู่ด้วยนะ แต่เราไม่ได้ยินคำว่าอายที่ผู้ใหญ่พูด เรารู้อีกทีตอนแฟนมาบอกว่า "ผู้ใหญ่ทางเราเขาพูดว่าอาย" ตอนนั้นเราก็คิดโทษผู้ใหญ่ทางเรานะ ทำไมถึงต้องพูดแบบนั้น ทำไมถึงไม่นึกถึงใจเขาใจเราบ้าง คนอื่นเขาก็มีหัวใจเหมือนกัน เงินทองมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ 
และตอนนี้เขาเห็นว่า "บ้านเราเป็นเหมือนหงส์ เขาเลยไม่อยากเข้ามาอยู่ในฝูงหงส์ฝูงนี้แล้ว"
ทั้งๆที่เราเคยบอกเขานะว่า "เราไม่เคยสนใจเรื่องเงินทองอะไรเลย เรารักที่จิตใจเขา ไม่ได้รักที่แก้วแหวนเงินทอง"
แต่สุดท้ายคำว่า "อาย" ก็ทำให้เขาไปรับผู้หญิงอีกคนเข้ามาในชีวิต และเขาก็บอกกับผู้หญิงคนนี้ว่าอยากขอคบเป็นแฟนและขอแต่งงานเลย ซึ่งก่อนหน้านี้ก็มีเข้ามา 3-4 คน แต่ตอนนี้เหมือนเขาจะไม่ได้คุยกันแล้ว และเราก็ยังอยู่กับเขา เราไม่รู้ว่าเรารักหรือเราหน้าด้านกันแน่

ขอคำปรึกษาเพื่อนๆหน่อยนะคะ เราควรทำยังไงต่อไปดี 
ขอบคุณนะคะ

เราอาจจะพิมพ์งงๆหน่อยต้องขอโทษด้วยนะคะ