ทำยังไงถึงจะก้าวข้ามความเหงาที่ต้องอยู่คนเดียวได้

สวัสดีค่ะ ตอนนี้จขกทเรียนป.โทอยู่ต่างประเทศ เดิมตอนอยู่ที่ไทยถึงเพื่อนจะน้อยแต่มีกิจกรรมทำร่วมกันตลอด แต่พอมาอยู่ต่างประเทศเพื่อนต่างชาติในมหาลัยรู้จักกันแบบหลวมๆ ทำงานกลุ่มด้วยกันเสร็จเค้าก็แยกย้ายไปหาเพื่อนกลุ่มเค้า ไม่ได้สนิทแบบชวนไปเที่ยวด้วยกันได้ เวลาใช้ชีวิตประจำวันไปไหนมาไหน กินข้าวคนเดียวก็ไม่มีปัญหาอะไร ชินแล้ว แต่จขกทจะรู้สึกเฟลหรือดาวน์เวลามีวันหยุดยาวแล้วมันไม่มีเพื่อนไปทำกิจกรรมด้วย จขกทรู้จักกลุ่มคนไทยอยู่บ้าง แต่พอชวนเค้าก็จะติดธุระ เวลาไม่ตรงกัน สิ่งที่เกิดขึ้นบ่อยกับจขกทคือเวลามีที่ๆอยากไป แต่หาคนไปเป็นเพื่อนไม่ได้ จขกทก็จะผลัดมันออกไปเรื่อยๆ บอกตัวเองว่า ไม่เป็นไรไว้รอคราวหน้าเผื่อคนอื่นว่าง มันผลัดมาบ่อยจนผิดหวังกับตัวเองเบาๆแล้วค่ะ55555 ว่าทำไมเราต้องยึดติดกับการมีเพื่อนขนาดนี้ จขกทอยากก้าวข้ามจุดๆนี้ไปให้ได้ มีใครมีคำแนะนำอะไรไหมคะ รึอยากจะแชร์เรื่องของตัวเองก็ได้ค่ะ ขอบคุณที่ผ่านเข้ามาอ่านนะคะ