สวัสดีค่ะทุกคนเราชื่ออีฟค่ะอายุ20ปี เรามีเเฟนอายุมากกว่าพี่เค้าชื่ออามค่ะพี่อามอายุ34มีพี่น้อง2คนพี่อามเป็นคนโตละเขามีน้องสาวคนนึงเป็นทอมอายุ25มีเเฟนเล้ว....
อายุเรากะพี่อามห่างกันมากค่ะจุดเริ่มต้นของเรา2คนคืออีฟเเอดเฟสเค้าไปค่ะทั้งๆที่อีฟเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจผู้ชายเเต่กะคนนี้เหมือนมีอะไรบอกเราว่าเราต้องเเอดต้องคุยนะเลยลั่นไปกดไลค์โปรไฟล์เเละก็หน้าปกเขาค่ะเเค่2รูปนะเเละเเล้วสักพักเขารับเเอดเเละเขาก็ทักมาค่ะทักมาเเซวว่าไลค์ให้ตั้งเเต่ยังไม่ได้รัยเเอดบอกว่าชื่อคล้องกันมั่งล่ะคุยไปคุยมาต่างคนต่างโสดค่ะเหมือนเราถูกชะตากันอยู่มาวันนึงพี่เค้าก็ชวนเราไปงานบวชค่ะไปเปิดตัวไปบ้านไหว้พ่อไหว้เเม่หลังจากนั้นเราก็มีอะไรกันเเบบไม่ตั้งใจค่ะคือเเบบอีฟอ่ะไม่ได้เต็มใจไม่คิดว่าเค้าจะทำเเบบนี้เร็วขนาดนี้เเต่ถามว่าตอนนั้นเราก็ชอบเค้ารู้สึกดีกะเค้าเเหล่ะค่ะเลยไม่ไดีอะไรมากมายหลังจากวันนั้นเค้าก้อให้เราไปอยู่บ้านด้วยค่ะ2อาทิตย์เขาพาเราไปทำความรู้จักกับเพื่อนเเละญาติของเขาทุกคนเป็นห่วงดูเเลเราอย่างดีเราเองก็ทำหน้าที่ทุกอย่างให้เขาเวลาที่เขาไปทำงานเราอยู่บ้านเราก็จะเก็บกวาดห้อง ล้างจาน ซักผ้า ทำกับข้าวรอทำให้ทุกอย่างค่ะจนมาวันนึงอยู่ดีๆเค้าก็เงียบไปค่ะเงียบไปแบบเราไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลยสักนิดเราถามว่าเป็นอะไรเค้าก็บอกว่าไม่ได้เป็นไรพี่รักหนูอย่าคิดมากเเละเช้าวันนั้นเค้าก็บอกจะมาส่งเราที่ห้องซึ่งเราเเบบเสียใจมากตั้งคำถามให้ตัวเองตลอดว่าเค้าเป็นไรทำไมเค้าเงียบทักหาเค้าเค้าบอกว่าพี่อยากให้เราเว้นระยะห่างกันบ้างพอกลับมาได้2วันเราไม่ได้กินไม่ได้นอนสักนิดเลยค่ะคิดเรื่องเค้าตลอดร้องไห้หนักสุดท้ายเลยตัดสินใจไปหาที่บ้านค่ะเพราะคิดว่าเออเราไม่ได้ทะเลาะกันเราก็คงไปหาได้คุยกันได้ปกติเเต่พอไปเคาะประตูเรียกก็ไม่ยอมเปิดให้พอออกจากห้องมาเค้าก็เก็บของใส่เยาะรถจะขีรถออกไปเราเลยกอดไว้บอกว่าให้คุยกันก่อนเป็นอะไรจะเลิกก็บอกว่าเลิกเราจะได้รู้ว่าไม่ควรคิดไม่ควรมาหาอีกเค้าไม่สนใจค่ะผลักเราล้มเเล้วก็ขี่รถไปเลยพอหลังจากนั้นพ่อเเม่เขาโกรธเขามากยอกให้เราเลิกสนใจคนเลวๆเเบบนั้นบอกให้เราหาคนใหม่ที่ดีกว่าปลอบใจเราสารพัดเเละสุดท้ายพ่อเเม่เค้าก็มาส่งเราที่บ้านเรสพยายามทักหาเค้าโทหาเค้าตลอดเเต่เค้าไม่คุยเลยสักคำจนเราตัดสินใจว่าเออตะเศร้าทำไมออกไปเที่ยวกะเพื่อนซึ่งก็รู้ว่าเขาไม่ชอบเพราะเราเป็นคนที่เมาเเล้วรั่วมากดูเเลตัวเองไม่ได้หลังจากวันนั้นเขาบล็อกเฟสเราไปเลยจ้าเราก็เศร้ามากคิดหนักมากคิดว่าเขาคงเลิกกะเราเเล้วเเละเราก็มีโอกาสได้คุยกะผู้ชายคนนึงเป็นหมอทหาร(อ่อลืมบอกไปว่าเจอกันกะหมอวันที่ไปเที่ยวกะเพื่อน)เขามาตามรับตามส่งเราที่ทำงานอยู่เป็นอาทิตย์เราคุยกันเเต่เราก็บอกเค้านะว่าตอนนี้ห่างกะเเฟนเเต่ไม่เชิงว่าเลิกเค้าก็โอเคหมอเป็นคนเจ้าชู้มากร้ายเงียบเเต่เราไม่ซีเรียสเพราะเราเเค่คุยกันเล่นๆเราคุยกันทุกวันเค้าตามใจเรามากจนเราลืมคิดถึงพี่อามมาวันนึงอยู่ดีๆพี่อามก็ปบดบล็อกเเละโบกมือทักทายมาเราก็ไลค์กลับไปละบอกเค้าว่าเรามีเรื่องที่ติดค้างกันไว้อยู่นะ..เย็นวันนั้นเขาก้อตอบมาเเซวว่าเห็นข่วงนี้โพสรูปไปนั่งสนามบอลบ่อยไรงี้เราก็บอกไม่มีไรไปกะพี่พอตกดึกอยู่ๆพี่อามเค้าก็โทมาถามว่าเราอยู่ไหนเราบอกว่าอยู่กะเพื่อนกินเหล้าอยู่เจาก็พูดเเบบโมโหว่าที่ไหนเพื่อนผู้ชายใช่มั้ยให้ถ่ายรูปให้ดูเเต่เราไม่สนใจไม่ถ่ายเราเงียบไปเจาก็โทมาอีกยอกจะมารับให้รีบกบับมารอเขาที่บ้านด่วนไม่งั้นจะเจอดีเราไม่อยากอะไรมากสุดท้ายเลยบอกจะไปหาเขาเองที่บ้านเพื่อนเขาพอเราไปถึงอยู่ๆเขาก็กอดหัวเราหอมเราเเบบเหมือนคนที่ห่างกันไปนานอารมณ์เหมือนคิดถึงมากซึ่งเขาเป็นคนที่มาดเยอะนะไม่เคยทำอะไรเเบบนี้เเต่วันนั้นเพื่อนเขาอยู่เป็นสิบคนคืนนั้นเขาก็พาเราไปนอนด้วยที่บ้านเขายอกเราหมดสาเหตุที่เขาเงียบเขาบอกว่าอยากลองใจว่าเราจะรักเค้าจิงมั้ยเราจะมีคนอื่นมั้ยเค้าบอกว่าพอเราอยู่กะเค้าเราตามใจเค้าเค้าก้อเบื่อเต่พอห่างกันเขาบอกเขาเองที่เป็นฝ่ายร้อนรนเองจนต้องมารับเราทำนิ่งใส่เขามากเพราะไม่รุ้จะทำตัวยังไงเราดีใจมากเเละยังรักเขามากเเต่ด้วยความทีเขาเคยเงียบไปมันทำให้เราชินไปแล้วเขาขอเราว่าทุกวันหยุดขอมารับเราไปอยู่ด้วยได้มั้ยเราก็บอกว่าเเล้วเเต่ว่าจะว่างรึป่าวหลังจากนั้นเรา2คนก็กลับมาเป็นปกติยิ้มให้กันได้เหมือนเดิมพี่เขาไม่ตึงเหมือนเเต่ก่อนรุ้จักหยอกรุ้จักชวนคุยชวนเล่นมากกว่าที่เคยเป็นเเต่มีนิสัยอย่างนึงที่มันเป็นนิสัยของเค้าคือเค้าชอบเงียบเงียบเเบบว่าพอสมมุติว่าหยุดเสาร์อาทิตย์เขาก้อจะมารับเราคืนวันศุกร์เราจะอยู่ด้วยกันจนถึงวันจันเขาจะมาส่งเราที่ห้องหลังจากเขามาส่งเเล้วก็เขาจะเงียบคือเราก็จะต่างคนต่างเงียบเเบบไม่ทักเฟสหากันเลยไม่โทหากันเลยสักข้อความจนกว่าจะถึงวันที่เขามารับอีกรอบถ้าเป็นเเต่ก่อนเราคงไม่โอเคเเต่เดี๋ยวนี้เราพยายามทำความเข้าใจใหม่กะนิสัยของเค้าพยายามเข้าใจว่ามันเป็นนิสัยของเค้า..เค้าเป็นคนที่เคยอยู่คนเดียวชินกับการอยู่เเต่กับเพื่อนอยากมีเเฟนเเต่ไม่อยากให้อิสระตัวเองหายไปเราบอกตัวเองใหม่ว่าถ้ารักเค้าถ้าปรับเปลี่ยนเค้าไม่ได้เราต้องเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากะชีวิตเค้าให้ได้ทุกวันนี้เราโอเคกันเเล้วค่ะถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันถึงอาทิตย์นึงเราจะไม่ได้คุยกันเลยเเต่เราก็โอเคค่ะคิดเเค่ว่าต่างคนต่างมีหน้าที่มีงานต้องทำในเมื่อเขารักอิสระเราก็ให้อิสระเขาเรายอมเขาทุกเรื่องค่ะรู้ว่าเขามีคุยกะคนอื่นบ้างเเต่เราไม่พูดไม่โวยวายไม่ถามอะไรเราคิดตลอดค่ะว่าเรายืน1เราคือที่1คือคนที่เพื่อนๆเเละญาติๆเขานับว่าเราเป็นเมียไม่งั้นเขาคงไม่ตามไปง้อเรากลับมาทั้งๆที่เค้าเป็นคนที่ไม่เคยง้อใครไม่เคยตามใครทุกสันนี้เรายังทำให้เขาทุกอย่างค่ะทำให้โดยที่เราไม่รู้สึกว่าฝืนเลยสักนิดทำเพราะเรารักเค้าอยากให้เขาไม่อึดอัดคิดว่าสักวันเขาจะคิดได้เองจากคนที่เคยใจร้อนปากร้ายไม่เคยยอมใครสุดท้ายต้องมาสยบตัวเองเพื่อคนที่เขาไม่ค่อยสนใจจำตัวเองมากค่ะยอมเลิกคุยกะทุกคนค่ะเพื่อกลับมาคบกะเขา..กลับมาเป็นเเฟนที่ดีทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมทั้งที่รุ้ว่าเขาไม่ค่อยสนใจเราใจเย็นมากค่ะเพื่อนเขาเเละญาติเขาทุกคนขอยเรามากค่ะบอกเราตลอดว่าให้เราท้องอยากให้ไปอยู่ที่บ้านด้วยเเฟนเรารักเด็กมากค่ะเเต่เรารู้ว่าเเฟนเราเป็นไงคือถ้าไปบ้านเเบบไม่ได้คุยกะเขาไว้ก่อนนี่คือไปเเล้วต้องทะเลาะกันเเน่นอนทำได้เเค่รอเขาโทมาเเค่นั้นเขาบอกเพื่อนนะว่าเราดี.ดีมากดีกว่าทุกคนที่เขาเคยเจอมาเเต่ด้วยที่เราอายุน้อยเขาเลยคิดว่าเราจะอยู่กะเขาไปได้สักกี่น้ำเลยยังไม่มั่นใจอะไรสักเท่าไหร่..ทุกคนคิดว่าเขารักเรามั้ยคะเราควรทำไงต่อคะ
เรามีเเฟนอายุมากกว่า จากอาการโดยรวมที่เรากำลังจะเล่าทุกคนคิดว่าเค้าเป็นไงบ้างคะ??
อายุเรากะพี่อามห่างกันมากค่ะจุดเริ่มต้นของเรา2คนคืออีฟเเอดเฟสเค้าไปค่ะทั้งๆที่อีฟเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจผู้ชายเเต่กะคนนี้เหมือนมีอะไรบอกเราว่าเราต้องเเอดต้องคุยนะเลยลั่นไปกดไลค์โปรไฟล์เเละก็หน้าปกเขาค่ะเเค่2รูปนะเเละเเล้วสักพักเขารับเเอดเเละเขาก็ทักมาค่ะทักมาเเซวว่าไลค์ให้ตั้งเเต่ยังไม่ได้รัยเเอดบอกว่าชื่อคล้องกันมั่งล่ะคุยไปคุยมาต่างคนต่างโสดค่ะเหมือนเราถูกชะตากันอยู่มาวันนึงพี่เค้าก็ชวนเราไปงานบวชค่ะไปเปิดตัวไปบ้านไหว้พ่อไหว้เเม่หลังจากนั้นเราก็มีอะไรกันเเบบไม่ตั้งใจค่ะคือเเบบอีฟอ่ะไม่ได้เต็มใจไม่คิดว่าเค้าจะทำเเบบนี้เร็วขนาดนี้เเต่ถามว่าตอนนั้นเราก็ชอบเค้ารู้สึกดีกะเค้าเเหล่ะค่ะเลยไม่ไดีอะไรมากมายหลังจากวันนั้นเค้าก้อให้เราไปอยู่บ้านด้วยค่ะ2อาทิตย์เขาพาเราไปทำความรู้จักกับเพื่อนเเละญาติของเขาทุกคนเป็นห่วงดูเเลเราอย่างดีเราเองก็ทำหน้าที่ทุกอย่างให้เขาเวลาที่เขาไปทำงานเราอยู่บ้านเราก็จะเก็บกวาดห้อง ล้างจาน ซักผ้า ทำกับข้าวรอทำให้ทุกอย่างค่ะจนมาวันนึงอยู่ดีๆเค้าก็เงียบไปค่ะเงียบไปแบบเราไม่ได้ทะเลาะอะไรกันเลยสักนิดเราถามว่าเป็นอะไรเค้าก็บอกว่าไม่ได้เป็นไรพี่รักหนูอย่าคิดมากเเละเช้าวันนั้นเค้าก็บอกจะมาส่งเราที่ห้องซึ่งเราเเบบเสียใจมากตั้งคำถามให้ตัวเองตลอดว่าเค้าเป็นไรทำไมเค้าเงียบทักหาเค้าเค้าบอกว่าพี่อยากให้เราเว้นระยะห่างกันบ้างพอกลับมาได้2วันเราไม่ได้กินไม่ได้นอนสักนิดเลยค่ะคิดเรื่องเค้าตลอดร้องไห้หนักสุดท้ายเลยตัดสินใจไปหาที่บ้านค่ะเพราะคิดว่าเออเราไม่ได้ทะเลาะกันเราก็คงไปหาได้คุยกันได้ปกติเเต่พอไปเคาะประตูเรียกก็ไม่ยอมเปิดให้พอออกจากห้องมาเค้าก็เก็บของใส่เยาะรถจะขีรถออกไปเราเลยกอดไว้บอกว่าให้คุยกันก่อนเป็นอะไรจะเลิกก็บอกว่าเลิกเราจะได้รู้ว่าไม่ควรคิดไม่ควรมาหาอีกเค้าไม่สนใจค่ะผลักเราล้มเเล้วก็ขี่รถไปเลยพอหลังจากนั้นพ่อเเม่เขาโกรธเขามากยอกให้เราเลิกสนใจคนเลวๆเเบบนั้นบอกให้เราหาคนใหม่ที่ดีกว่าปลอบใจเราสารพัดเเละสุดท้ายพ่อเเม่เค้าก็มาส่งเราที่บ้านเรสพยายามทักหาเค้าโทหาเค้าตลอดเเต่เค้าไม่คุยเลยสักคำจนเราตัดสินใจว่าเออตะเศร้าทำไมออกไปเที่ยวกะเพื่อนซึ่งก็รู้ว่าเขาไม่ชอบเพราะเราเป็นคนที่เมาเเล้วรั่วมากดูเเลตัวเองไม่ได้หลังจากวันนั้นเขาบล็อกเฟสเราไปเลยจ้าเราก็เศร้ามากคิดหนักมากคิดว่าเขาคงเลิกกะเราเเล้วเเละเราก็มีโอกาสได้คุยกะผู้ชายคนนึงเป็นหมอทหาร(อ่อลืมบอกไปว่าเจอกันกะหมอวันที่ไปเที่ยวกะเพื่อน)เขามาตามรับตามส่งเราที่ทำงานอยู่เป็นอาทิตย์เราคุยกันเเต่เราก็บอกเค้านะว่าตอนนี้ห่างกะเเฟนเเต่ไม่เชิงว่าเลิกเค้าก็โอเคหมอเป็นคนเจ้าชู้มากร้ายเงียบเเต่เราไม่ซีเรียสเพราะเราเเค่คุยกันเล่นๆเราคุยกันทุกวันเค้าตามใจเรามากจนเราลืมคิดถึงพี่อามมาวันนึงอยู่ดีๆพี่อามก็ปบดบล็อกเเละโบกมือทักทายมาเราก็ไลค์กลับไปละบอกเค้าว่าเรามีเรื่องที่ติดค้างกันไว้อยู่นะ..เย็นวันนั้นเขาก้อตอบมาเเซวว่าเห็นข่วงนี้โพสรูปไปนั่งสนามบอลบ่อยไรงี้เราก็บอกไม่มีไรไปกะพี่พอตกดึกอยู่ๆพี่อามเค้าก็โทมาถามว่าเราอยู่ไหนเราบอกว่าอยู่กะเพื่อนกินเหล้าอยู่เจาก็พูดเเบบโมโหว่าที่ไหนเพื่อนผู้ชายใช่มั้ยให้ถ่ายรูปให้ดูเเต่เราไม่สนใจไม่ถ่ายเราเงียบไปเจาก็โทมาอีกยอกจะมารับให้รีบกบับมารอเขาที่บ้านด่วนไม่งั้นจะเจอดีเราไม่อยากอะไรมากสุดท้ายเลยบอกจะไปหาเขาเองที่บ้านเพื่อนเขาพอเราไปถึงอยู่ๆเขาก็กอดหัวเราหอมเราเเบบเหมือนคนที่ห่างกันไปนานอารมณ์เหมือนคิดถึงมากซึ่งเขาเป็นคนที่มาดเยอะนะไม่เคยทำอะไรเเบบนี้เเต่วันนั้นเพื่อนเขาอยู่เป็นสิบคนคืนนั้นเขาก็พาเราไปนอนด้วยที่บ้านเขายอกเราหมดสาเหตุที่เขาเงียบเขาบอกว่าอยากลองใจว่าเราจะรักเค้าจิงมั้ยเราจะมีคนอื่นมั้ยเค้าบอกว่าพอเราอยู่กะเค้าเราตามใจเค้าเค้าก้อเบื่อเต่พอห่างกันเขาบอกเขาเองที่เป็นฝ่ายร้อนรนเองจนต้องมารับเราทำนิ่งใส่เขามากเพราะไม่รุ้จะทำตัวยังไงเราดีใจมากเเละยังรักเขามากเเต่ด้วยความทีเขาเคยเงียบไปมันทำให้เราชินไปแล้วเขาขอเราว่าทุกวันหยุดขอมารับเราไปอยู่ด้วยได้มั้ยเราก็บอกว่าเเล้วเเต่ว่าจะว่างรึป่าวหลังจากนั้นเรา2คนก็กลับมาเป็นปกติยิ้มให้กันได้เหมือนเดิมพี่เขาไม่ตึงเหมือนเเต่ก่อนรุ้จักหยอกรุ้จักชวนคุยชวนเล่นมากกว่าที่เคยเป็นเเต่มีนิสัยอย่างนึงที่มันเป็นนิสัยของเค้าคือเค้าชอบเงียบเงียบเเบบว่าพอสมมุติว่าหยุดเสาร์อาทิตย์เขาก้อจะมารับเราคืนวันศุกร์เราจะอยู่ด้วยกันจนถึงวันจันเขาจะมาส่งเราที่ห้องหลังจากเขามาส่งเเล้วก็เขาจะเงียบคือเราก็จะต่างคนต่างเงียบเเบบไม่ทักเฟสหากันเลยไม่โทหากันเลยสักข้อความจนกว่าจะถึงวันที่เขามารับอีกรอบถ้าเป็นเเต่ก่อนเราคงไม่โอเคเเต่เดี๋ยวนี้เราพยายามทำความเข้าใจใหม่กะนิสัยของเค้าพยายามเข้าใจว่ามันเป็นนิสัยของเค้า..เค้าเป็นคนที่เคยอยู่คนเดียวชินกับการอยู่เเต่กับเพื่อนอยากมีเเฟนเเต่ไม่อยากให้อิสระตัวเองหายไปเราบอกตัวเองใหม่ว่าถ้ารักเค้าถ้าปรับเปลี่ยนเค้าไม่ได้เราต้องเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากะชีวิตเค้าให้ได้ทุกวันนี้เราโอเคกันเเล้วค่ะถึงเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกวันถึงอาทิตย์นึงเราจะไม่ได้คุยกันเลยเเต่เราก็โอเคค่ะคิดเเค่ว่าต่างคนต่างมีหน้าที่มีงานต้องทำในเมื่อเขารักอิสระเราก็ให้อิสระเขาเรายอมเขาทุกเรื่องค่ะรู้ว่าเขามีคุยกะคนอื่นบ้างเเต่เราไม่พูดไม่โวยวายไม่ถามอะไรเราคิดตลอดค่ะว่าเรายืน1เราคือที่1คือคนที่เพื่อนๆเเละญาติๆเขานับว่าเราเป็นเมียไม่งั้นเขาคงไม่ตามไปง้อเรากลับมาทั้งๆที่เค้าเป็นคนที่ไม่เคยง้อใครไม่เคยตามใครทุกสันนี้เรายังทำให้เขาทุกอย่างค่ะทำให้โดยที่เราไม่รู้สึกว่าฝืนเลยสักนิดทำเพราะเรารักเค้าอยากให้เขาไม่อึดอัดคิดว่าสักวันเขาจะคิดได้เองจากคนที่เคยใจร้อนปากร้ายไม่เคยยอมใครสุดท้ายต้องมาสยบตัวเองเพื่อคนที่เขาไม่ค่อยสนใจจำตัวเองมากค่ะยอมเลิกคุยกะทุกคนค่ะเพื่อกลับมาคบกะเขา..กลับมาเป็นเเฟนที่ดีทำทุกอย่างให้เหมือนเดิมทั้งที่รุ้ว่าเขาไม่ค่อยสนใจเราใจเย็นมากค่ะเพื่อนเขาเเละญาติเขาทุกคนขอยเรามากค่ะบอกเราตลอดว่าให้เราท้องอยากให้ไปอยู่ที่บ้านด้วยเเฟนเรารักเด็กมากค่ะเเต่เรารู้ว่าเเฟนเราเป็นไงคือถ้าไปบ้านเเบบไม่ได้คุยกะเขาไว้ก่อนนี่คือไปเเล้วต้องทะเลาะกันเเน่นอนทำได้เเค่รอเขาโทมาเเค่นั้นเขาบอกเพื่อนนะว่าเราดี.ดีมากดีกว่าทุกคนที่เขาเคยเจอมาเเต่ด้วยที่เราอายุน้อยเขาเลยคิดว่าเราจะอยู่กะเขาไปได้สักกี่น้ำเลยยังไม่มั่นใจอะไรสักเท่าไหร่..ทุกคนคิดว่าเขารักเรามั้ยคะเราควรทำไงต่อคะ