เรื่อง ความรู้สึกที่เก็บมานาน มีทางช่วยไหม?

เรื่องมีอยู่ว่าพ่อมีลูกอยู่ 4 คนซึ่งคนละแม่กัน ซึ่งเราเป็นคนโต ซึ่งเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจในวัยเรียนของพ่อแม่ ซึ่งพ่อแม่แยกทางกัน พ่อก้อไปมีครอบครัวใหม่ แม่ก้อไปมีครอบครัวใหม่ เราอยู่กับพ่อซึ่งมีน้องอีก3คน ซึ่งพ่อตามใจน้องๆตลอด แต่บางที่ก็คิดน้อยใจทำไมเด็กเราไม่เคยได้ของเล่นเลย จนโตก็เหมื่อนเดิม ไปเที่ยวเอาน้องไปเราอยู๋บ้านอะไรๆก็น้อง เราก็ไม่อะไรเพราะแม่ที่แยกทางกับพ่อก็ยังส่งเงินเลี้ยงดูมาให้ ตอนเด็กได้ย่าเลี้ยง พ่อแม่ทำงาน กลับบ้านมาพ่อก็กินเหล้าเมา ทำร้ายแม่ จึงทำให้แยกกัน พ่อเอาแต่พาผู้หญิงใหม่มาตลอด อยู่ได้ไม่นานก็ไป เพราะพ่อกินเหล้าก็จะทำร้ายตลอด ปัจจุบันก็ยังเหมือนเดิม แม่ก้อมีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่ ซึ่งเราก็เกรงใจแม่ที่ต้องขอตั้งไป ซื้อของต่างๆในการเรียน แต่พ่อก็ชอบสร้างภาพทับแม่ อย่างเค้าซื้อเสื้อผ้านักเรียนให้น้องๆ แต่รวมเราเข้าไปด้วยทั้งที่ของทั้งหมดแม่เราซื้อให้ ทำให้แม่โกรธบ่อยๆชอบโทรมาว่า เราที่ไม่ได้อยู่กับแม่ก็โทรหากันบ้าง เราตั้งใจเรียน เพื่ออนาคตที่ดีแม่ก็คอยโทรมาสอนตลอด อย่าติดเพื่อน อย่าเหลวไหล อย่าโดดเรียน ถ้าทำจะไม่ส่งเรียน เราก็ทำดีมาตลอด แต่บางทีแม่ไม่เคยพอใจกับสิ่งที่เราทำบางทีก็ทะเลาะกันบ้าง แต่เราจะเงียบๆไม่ว่าอะไร บางทีก็วางสายเพราะ ทนไม่ไหว อย่างยกตัวอย่าง เราทะเลาะกับแม่เรื่องเสื้อ ซึ่งเราก็ไม่ค่อยมีเงินเลยหาซื้อตัวถูกๆมือ2 ยี่สิบบาท ด้วยความที่เราเป็นลูกที่ดีก็ถ่ายให้ดูตลอดเวลาจะกดเงินแล้วเหลือเท่าไหร่ให้แม่ แล้วส่งรูปเสื่อไปให้ แต่มันดูเก่าเพราะเป็นมือสอง แม่ก้อว่าเราทำไมไม่ดูดีๆ อะไรประมาณนี้ เราก็ทนฟังแม่ว่าไม่ไหวเลยตัดสายไป เปิดอ่านแชทอีกทีก็ที่บ้านเพราะกำรังกลับจารเรียนแม่ก็พิมพ์มาบอก งั้นก็ไม่ต้องมาคุยกันจะทำอะไรก็ชั้ง ชอบทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยตลอด
คิดนะ อิจฉาน้องๆตลอดแต่ไม่แสดงออก เก็บไว้ในใจไม่แสดงออก ดูแลน้องตลอดแม้พ่อจะหนีไปเที่ยว เกรงใจแม่ทุกครั้งที่ต้องใช่เงินหรือขอไปซึ้อของในการเรียน ตั้งใจเรียน ไม่เคยโดด แต่งตัวถูกระเบียบแต่ทำไปเพื่ออะไรถ้าที่ทำอยู่มันไม่เคยดีไร้ประโยชน์ แม่เคยบอกว่าถ้าย้อนเวลาได้ก็จะไม่มีเรา ตั้งใจเรียนแต่แรกก็ดี เราคิดนะเค้าพูดได้ไง ไม่คิดหรอว่าเราจะเสียใจ คิดนะเรามันไร้ค่าไม่มีประโยช์พ่อแม่ไม่รักสร้างแต่ปัญหาไม่มีเราเค้าคงมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เรามันก็แค้ปลิงที่เอาเงินจากแม่ ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเค้า ทั้งที่เป็นคนเดียวที่คิดว่าเป็นที่พึ่งของเรามาตลอด เพราะพ่อไม่สนใจ แต่แม่ก็ไม่เคยเห็นสิ่งที่เราทำ ทำตามคำสั่งทุกครั้งตั้งใจเรียนไม่ตามเพื่อน ตอนนี้จะทำไปทำไมถ้ามันไม่เคยดีในสายตาของแม่ เรามันปลิงหน้าตาก็ไม่ดีอ้วน นิสัยเสีย โง่ กลัวคน เข้าสังคมไม่เก่งไม่มีดีเลย อดทนไม่ไหวแล้ว เหมือนตกนรกทั้งเป็น เราทำกรรมอะไรมานะ ทำแท้งเราแต่แรกก็ดีอยู่แล้ว เกิดมารกโลก เราผิดอะไร อยากตายจังคิดนะแต่ไม่กล้าพอ (ขอบคุณที่อ่านเรื่องไร้สาระของเราจนจบ ขอบคุณ)