THE LETTER “ จดหมายรักจากพ่อ ” เมื่อลูกสาวจอมซนพบจดหมายโดยบังเอิญ
ต้องเล่าก่อนเลยว่าลูกสาวผมซนมากตอนนี้อายุ 5 ขวบ เหตุเกิดตอนนางรื้อกระเป๋าของแม่ผมแล้วทำจดหมายหล่นพอตอนเย็นผมเลิกงานกลับมาเห็นกระดาษอะไรสักอย่างตกบนพื้นในห้องนั่งเล่นผมกำลังจะเก็บทิ้งเลยหันไปถามแม่ “แม่นี้อะไร” แม่หยิบไปดูแล้วแม่ก็ยิ้มแก้มปริพร้อมกับบอกว่านั่นจดหมายแฟนแม่เอง (แอบงงนิดๆแม่ไปมีแฟนตอนไหน 555 ) ปรากฏว่ามันคือจดหมายของพ่อที่เขียนหาแม่เมื่อ 27 ปี ที่แล้ว ลงวันที่ 5/6/35 ( ดันมาบังเอิญเจอในเดือนเดียวกันกับที่เขียนจดหมายเลยนะ 555 ) แม่ดีใจมาก
แล้วแม่ก็เริ่มอ่านจดหมายของพ่อ ( ผมลืมบอกไปว่าพ่อได้จากเราไปด้วยโรคมะเร็งตับเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ) ส่วนตัวผมนั่นก็ทำเป็นไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่เพราะกลัวแม่จะร้องไห้แต่ในใจอยากฟังมากๆแม่เริ่มเล่าไปยิ้มไปใจความจดหมายบรรยายถึงความห่วงใยและรักที่มีให้กับภรรยาและลูกๆ ( แม่ของผมตอนนั่นแม่ท้องน้องคนที่ 2 ของผมอยู่ ) การงานและความเป็นอยู่ของพ่อ พ่อบอกแม่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความประพฤติ ( ไม่มีนอกกายนอกใจแน่นอน )
แต่ที่ผมเซอร์ไพรส์สุดๆนี้คือเมื่อผมถามแม่ว่า “ ตาราม ” เป็นใครแม่ แม่ก็ตอบแบบยิ้มๆว่าก็ลูกไงผมคิดในใจนี่ผมก็มีชื่อเล่นกับเขาด้วยหรอนี้ ( ที่บ้านเรียกชื่อจริงของผมมาทั้งชีวิต 555 ) ก่อนจะลงท้ายด้วยพ่อขอจุ๊บแม่เป็นอะไรที่บรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลยและพ่อก็ได้บอกกับแม่ว่าถ้าคลอดแล้วบอกพ่อด้วยนะพ่อจะไปดูหน้าลูกสาว ( พ่อผมอยากได้ลูกสาวมากแต่ผลงานของพ่อคือลูกชาย 3 คน 555 )
ผมได้อ่านจดหมายนี้แล้วบรรยายเป็นความรู้สึกนะครับภาษาจดหมายบางคำผมก็ไม่เข้าใจแม่ผมบอกว่าตอนนั่นเขาใช้ภาษาแบบนี้ล่ะมันจ๊าบมากๆ
ท้ายนี้ผมรู้สึกถึงความรักและความห่วงใยที่คนสมัยนั่นมีให้กันมันคือความจริงไม่เหมือนสมัยนี้ที่มีแต่ความฉาบฉวยไม่จีรังยั่งยืน
ด้วยความเคารพอย่างสูง
รัฐ (ราม_ชื่อเล่นจริง)
THE LETTER “ จดหมายรักจากพ่อ ” เมื่อลูกสาวจอมซนพบจดหมายโดยบังเอิญ
ต้องเล่าก่อนเลยว่าลูกสาวผมซนมากตอนนี้อายุ 5 ขวบ เหตุเกิดตอนนางรื้อกระเป๋าของแม่ผมแล้วทำจดหมายหล่นพอตอนเย็นผมเลิกงานกลับมาเห็นกระดาษอะไรสักอย่างตกบนพื้นในห้องนั่งเล่นผมกำลังจะเก็บทิ้งเลยหันไปถามแม่ “แม่นี้อะไร” แม่หยิบไปดูแล้วแม่ก็ยิ้มแก้มปริพร้อมกับบอกว่านั่นจดหมายแฟนแม่เอง (แอบงงนิดๆแม่ไปมีแฟนตอนไหน 555 ) ปรากฏว่ามันคือจดหมายของพ่อที่เขียนหาแม่เมื่อ 27 ปี ที่แล้ว ลงวันที่ 5/6/35 ( ดันมาบังเอิญเจอในเดือนเดียวกันกับที่เขียนจดหมายเลยนะ 555 ) แม่ดีใจมาก
แล้วแม่ก็เริ่มอ่านจดหมายของพ่อ ( ผมลืมบอกไปว่าพ่อได้จากเราไปด้วยโรคมะเร็งตับเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ) ส่วนตัวผมนั่นก็ทำเป็นไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่เพราะกลัวแม่จะร้องไห้แต่ในใจอยากฟังมากๆแม่เริ่มเล่าไปยิ้มไปใจความจดหมายบรรยายถึงความห่วงใยและรักที่มีให้กับภรรยาและลูกๆ ( แม่ของผมตอนนั่นแม่ท้องน้องคนที่ 2 ของผมอยู่ ) การงานและความเป็นอยู่ของพ่อ พ่อบอกแม่ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความประพฤติ ( ไม่มีนอกกายนอกใจแน่นอน )
แต่ที่ผมเซอร์ไพรส์สุดๆนี้คือเมื่อผมถามแม่ว่า “ ตาราม ” เป็นใครแม่ แม่ก็ตอบแบบยิ้มๆว่าก็ลูกไงผมคิดในใจนี่ผมก็มีชื่อเล่นกับเขาด้วยหรอนี้ ( ที่บ้านเรียกชื่อจริงของผมมาทั้งชีวิต 555 ) ก่อนจะลงท้ายด้วยพ่อขอจุ๊บแม่เป็นอะไรที่บรรยายความรู้สึกไม่ถูกเลยและพ่อก็ได้บอกกับแม่ว่าถ้าคลอดแล้วบอกพ่อด้วยนะพ่อจะไปดูหน้าลูกสาว ( พ่อผมอยากได้ลูกสาวมากแต่ผลงานของพ่อคือลูกชาย 3 คน 555 )
ผมได้อ่านจดหมายนี้แล้วบรรยายเป็นความรู้สึกนะครับภาษาจดหมายบางคำผมก็ไม่เข้าใจแม่ผมบอกว่าตอนนั่นเขาใช้ภาษาแบบนี้ล่ะมันจ๊าบมากๆ
ท้ายนี้ผมรู้สึกถึงความรักและความห่วงใยที่คนสมัยนั่นมีให้กันมันคือความจริงไม่เหมือนสมัยนี้ที่มีแต่ความฉาบฉวยไม่จีรังยั่งยืน
ด้วยความเคารพอย่างสูง
รัฐ (ราม_ชื่อเล่นจริง)