วันนี้ผมจะมาแชร์เรื่องราวความรัก ที่เกิดจากสิ่งที่ผมไม่ได้รู้สึกรักเขาจริงๆ
จนมากลายเป็นความผูกพันธ์ จนมาเปลี่ยนทัศนคติ ทำให้รักผู้หญิงคนนึงจนหมดใจ และยอมทิ้งความรู้สึกบางอย่างของผู้ชายไป
และอนาคตผมตั้งใจจะขอผู้หญิงคนนี้แต่งงานครับ
ตอนน้ำท่วมใหญ่พอดีจากปี 2554 เมื่อ 8ปีที่แล้วที่ท่วมมาถึงดอนเมือง รังสิต โซนปทุม อยุธยา กลายเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่ ช่วงที่ว่างผมได้เล่นโซเชียลสมัยนั้นเป็น MSN จนได้รู้จักผู้หญิงคนนึงที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล และสามารถเปลี่ยนทัศนคติผมไปตลอดชีวิต
ผมได้เบอร์เขามาจากแชทและโทรหาเขาอยู่ทุกวันเป็นระยะเวลา 2 เดือนแต่ไม่เคยพบเจอกันเลย หลังน้ำท่วมผมตกงานเนื่องจากผมไม่ยอมไปรายงานตัว กับทางโรงงานซึ่งเป็นความโง่เขลาของผมเองที่ขี้เกียจเดินทางฝ่าน้ำท่วมไปทำงาน ผมตกงานอยู่ 5-6 เดือนจนปี 2555 ผมนัดเจอกับผู้หญิงคนนี้ที่เมเจอร์ เพื่อชวนเธอดูหนัง เดทแรกผมยังจำได้ถึงทุกวันนี้ ผมพกเงินติดตัวไป 1000 บาทเพื่อเลี้ยงหนังเธอ กับวันวาเลนไทน์ 14 กุมภาพันธ์ 2555 ดูหนังเรื่อง วาเลนไทน์ สวีทตี้ ที่มีโก๊ะตี๋เล่น ผมได้กินข้าวกับเธอ 1 มื้อ ซึ่งเธอเป็นคนเลี้ยงมื้อกลางวันผม จิงๆผมน่าจะเลี้ยงเธอมากกว่า555 แต่เธอก็ใจดีบอกว่า ผมเลี้ยงหนังเธอแล้ว เลยขอเลี้ยงข้าวคืนบ้างจะได้หายๆกัน ยอมรับว่าครั้งแรกประทับใจนิสัยเธอเล็กน้อย หลังจากดูหนังเสร็จ เธอก็ถามผมตรงๆ ว่าผมทำงานอะไร ตอนนั้นผมตกงานอยู่ ผมก็ไม่กล้าพูดความจริง ก็เลยแอบบอกไปว่าเป็นวิศวกรโรงงาน แต่งจริงๆยังไม่มีงานทำ5555 เราก็พบเจอกันเรื่อยมาทั้งที่ผมยังไม่ได้งาน ตอนนั้นผมยอมรับว่าผมไม่มีเงินติดตัวสักบาท เธอมีรถ เธอมีเงิน ผมต้องขอเงินพ่อกับแม่เพื่อไปเดทกับเธอครั้งละ 300-500 บาท อีกส่วนผมก็กันเงินไว้สมัครงาน เธอถามที่บ้านผมว่าอยู่ตรงไหน ผมบอกอยุ่ชานเมืองเกือบถึงนครนายก เธอบอกว่าเดี๋ยวไปส่ง เป็นครั้งแรกที่ผมเดทกะสาวแล้วมีผู้หญิงไปส่ง หน้าตาก็ไม่ได้พระเอก ออกจะโจร800 555 จนผมคิดในใจควรบอกเธอไปตรงๆดีกว่า ว่าผมช่วงนี้อาจไม่ได้นัดเดทได้บ่อยๆเพราะอยู่ในช่วงตกงาน ผมตัดสินใจบอกเธอไปแล้วหลังจากนั้น ผมก็พร้อมยอมรับชะตากรรมที่เธอจะไม่คุยต่อและจากไป เดี๋ยวมาต่อภาค 2 ครับ ตอนขอเธอเป็นแฟน
ผมยอมเปลี่ยนทัศนคติเพื่ออยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนึง
จนมากลายเป็นความผูกพันธ์ จนมาเปลี่ยนทัศนคติ ทำให้รักผู้หญิงคนนึงจนหมดใจ และยอมทิ้งความรู้สึกบางอย่างของผู้ชายไป
และอนาคตผมตั้งใจจะขอผู้หญิงคนนี้แต่งงานครับ
ตอนน้ำท่วมใหญ่พอดีจากปี 2554 เมื่อ 8ปีที่แล้วที่ท่วมมาถึงดอนเมือง รังสิต โซนปทุม อยุธยา กลายเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่ ช่วงที่ว่างผมได้เล่นโซเชียลสมัยนั้นเป็น MSN จนได้รู้จักผู้หญิงคนนึงที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล และสามารถเปลี่ยนทัศนคติผมไปตลอดชีวิต
ผมได้เบอร์เขามาจากแชทและโทรหาเขาอยู่ทุกวันเป็นระยะเวลา 2 เดือนแต่ไม่เคยพบเจอกันเลย หลังน้ำท่วมผมตกงานเนื่องจากผมไม่ยอมไปรายงานตัว กับทางโรงงานซึ่งเป็นความโง่เขลาของผมเองที่ขี้เกียจเดินทางฝ่าน้ำท่วมไปทำงาน ผมตกงานอยู่ 5-6 เดือนจนปี 2555 ผมนัดเจอกับผู้หญิงคนนี้ที่เมเจอร์ เพื่อชวนเธอดูหนัง เดทแรกผมยังจำได้ถึงทุกวันนี้ ผมพกเงินติดตัวไป 1000 บาทเพื่อเลี้ยงหนังเธอ กับวันวาเลนไทน์ 14 กุมภาพันธ์ 2555 ดูหนังเรื่อง วาเลนไทน์ สวีทตี้ ที่มีโก๊ะตี๋เล่น ผมได้กินข้าวกับเธอ 1 มื้อ ซึ่งเธอเป็นคนเลี้ยงมื้อกลางวันผม จิงๆผมน่าจะเลี้ยงเธอมากกว่า555 แต่เธอก็ใจดีบอกว่า ผมเลี้ยงหนังเธอแล้ว เลยขอเลี้ยงข้าวคืนบ้างจะได้หายๆกัน ยอมรับว่าครั้งแรกประทับใจนิสัยเธอเล็กน้อย หลังจากดูหนังเสร็จ เธอก็ถามผมตรงๆ ว่าผมทำงานอะไร ตอนนั้นผมตกงานอยู่ ผมก็ไม่กล้าพูดความจริง ก็เลยแอบบอกไปว่าเป็นวิศวกรโรงงาน แต่งจริงๆยังไม่มีงานทำ5555 เราก็พบเจอกันเรื่อยมาทั้งที่ผมยังไม่ได้งาน ตอนนั้นผมยอมรับว่าผมไม่มีเงินติดตัวสักบาท เธอมีรถ เธอมีเงิน ผมต้องขอเงินพ่อกับแม่เพื่อไปเดทกับเธอครั้งละ 300-500 บาท อีกส่วนผมก็กันเงินไว้สมัครงาน เธอถามที่บ้านผมว่าอยู่ตรงไหน ผมบอกอยุ่ชานเมืองเกือบถึงนครนายก เธอบอกว่าเดี๋ยวไปส่ง เป็นครั้งแรกที่ผมเดทกะสาวแล้วมีผู้หญิงไปส่ง หน้าตาก็ไม่ได้พระเอก ออกจะโจร800 555 จนผมคิดในใจควรบอกเธอไปตรงๆดีกว่า ว่าผมช่วงนี้อาจไม่ได้นัดเดทได้บ่อยๆเพราะอยู่ในช่วงตกงาน ผมตัดสินใจบอกเธอไปแล้วหลังจากนั้น ผมก็พร้อมยอมรับชะตากรรมที่เธอจะไม่คุยต่อและจากไป เดี๋ยวมาต่อภาค 2 ครับ ตอนขอเธอเป็นแฟน