สวัสดี หนูชื่อB(นามสมมุติ) อายุย่าง18 ชอบผญ. ตอนนี้อยู่ม.6
#เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหนหนูไม่รู้นะ เรื่องมีอยู่ว่า ตอนม.4เทอม.2หนูได้ครูที่ปรึกษาคนหนึ่งเขาเป็นผญ.ชื่อA(นามสมมุติ)เขาเป็นคนฟินลี่มากเข้ากับนักเรียนได้ทุกคน ส่วนหนุเป้นนร.ที่ไม่เอาไหน ไม่ค่อยชอบมารร.หนุติดเที่ยวติดเพื่อน มาวันหนึ่งหนุไม่ไปรร.2วัน เขาโทรตามหนูขามาตามถึงที่หอพัก ตอนแรกก่อคิดว่าเพื่อรๆที่อยุ่หอพักไม่ได้ไปรร.คงจะโดนด้วยแต่ป่าวหนูโดนเขาตามแค่คนเดียว พอจากนั้นเขาก่อทักมาคุยเรื่องงานให้หนูตามงานส่งให้หนุตั้งใจเรียนพอเขาทักมาทุกวันหนุก่อเบื่อ เลยไปรร.ทุกวัน หนุไม่แม้แต่จะมองหน้าหรือทักหรือสวัสดีเลย จนเขาพยายามเข้าหาหนุตลอดเขาชอบไปส่งหนุที่หอพัก ชอบชวนไปเที่ยวไปทานข้าว หนูรุ้สึกว่ามันแปลกๆ หลังจ่กนนั้นหนูก่อหายไปจากเขา เราไม่ติดต่อไม่กันอีก จนม.5เทอม2 หนูได้โหลดเกมเกมหนึ่งมาเล่นแล้วหนูก่อเจอเขาในเกม เขาเข้ามาชวนหนูเล่นเกม หลังจากนั่นก็เริ่มคุยกันในเกมอีกครั้ง ครั้งนี้หนุรุ้สึกว่าหนุเริ่มชอบครูเขา พอเจอหน้ากันที่รร.เราไม่มีการทักทายอะรัยเลยแม้แต่รอยยิ้มยังไม่มี จนหนูรู้ว่าเขากำลังจะลาออกหนูก็ถามว่าทำไมถึงไม่เคยพุดเรื่องนี้เขาบอกกับหนูว่าที่ผ่านมาครุรุ้สึกมาตลอดที่ทเผลอไปรุ้สึกกับเธอครุไม่อยากเป้นแค่ครุกับนร.แต่มันทำได้แค่นนี้ ที่ลาออกเพราะครุเขาต้องไปทำอาชีพอื่น ครุเขาขอหนูให้เลิกกับแฟนแล้วมาคบกับเขา แต่หนูทำไม่ได้ จนหนูพุดกับครุเขาว่ายังงัยหนุก่อเลือกแฟนของหนุ หลังจากวันนั้นเขาก็หายไปจากหนุไม่มีการติดต่ออะรัยอีกเลย หนูก็ได้แค่ยังรุ้สึกดีๆด้วยยังคิดถึงในสิ่งที่เขาเคยทำให้ จนตอนนี้หนูอยุ่ม.6แล้วเปิดเทอมวันแรกก่อเจอครูเต๊าะเรยจ้าา...
ครูนี้ชื่อD(นามสมมุติ)เขาเข้ามาทักถามว่าเนี้ยเคยไปทำให้ครุคนไหนเสียใจมารึป่าวเราก็คิดในใจว่าครุเขารุ้ได้ไง แต่ก่อได้แค่ยิ้มไม่ได้ตอบอะรัย แต่วันพอมาวันงานรับน้อง ก่อนวันงานหนึ่งวันเราจัดสถานที่อยู่ เขาก็เข้ามาช่วย เราจัดโต๊ะอยุ่ เขาก็เข้ามาช่วยแล้วยิ้มให้ แล้วก็คุยเรื่องงานปกติแต่พอครุเขาเดินไปแล้วเขาโดนผึงต่อยตรงเท้าเราก็เรยไปหายามาทาให้ เท้าเขาบวมมาก เขาบอกเรยไปนั่งพัก เราก่อไปทำงานเราต่อเขาแล้วเราก็เดินไปเอาเค้กมาเซอไพรวันเกิดของเพื่อนเรา ตอนนั่นคือฝนตกแต่ก็ยังจะทำให้เพื่อนพอเซอไพรเสด เราก่อไปนั่งใส่ถุงเท้ารองเท้าข้างๆเขาวาเป้นคนแบบนี้ไงครุคนนั้นถึงได้ชอบแต่ไม่น่าทำเขาเสียใจนะ เราก็บอกไปว่า ถ้าเรารักใครชอบใครจะเป้นคนเข้าหาเองไม่ต้องเข้าหาเราเพราะเราเป้นคนที่เวลาติสจะติสจนไม่มีใครเข้าถึง นทุกวันนี้ก็เหมือนไม่มีเขาไม่มีเวลาให้. ครุเขาก่อยิ้มละเอามือขยี้หัวเราละพุดว่าไอ้เด้กเมื่อวานซืน เรารุ้สึกว่าใจหวิวๆ เราเลยลุกหนี พอมารร.อีกวันหนึ่งเราถือขนมป๊อกกี้มา เขาก็เดินมาถามว่าซื้อมาให้ใครที่จิงเราซื้อมากินเองนั้นแหละ แต่เรากลับยื่นให้เขาแล้วเดินหนีไป
เวลาที่เจอหน้าเขาทำไมความรุ้สึกไม่เหมือนกับครุคนแรกเลย ทำไมเจอหน้าคนนี้ต้องหลบใจต้องสั่น แต่เราไม่กล้าคิดว่าชอบหรอกนะกัวว่ามันจะผิดเพราะเราก็มีแฟนแล้ว #ที่เป้นอยุ่ตอนนี้มันผิดไหมถ้าเราจะสนใจเขา
สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดของเราที่กำลังจะเหล่านี้ ผิดไหม?
#เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหนหนูไม่รู้นะ เรื่องมีอยู่ว่า ตอนม.4เทอม.2หนูได้ครูที่ปรึกษาคนหนึ่งเขาเป็นผญ.ชื่อA(นามสมมุติ)เขาเป็นคนฟินลี่มากเข้ากับนักเรียนได้ทุกคน ส่วนหนุเป้นนร.ที่ไม่เอาไหน ไม่ค่อยชอบมารร.หนุติดเที่ยวติดเพื่อน มาวันหนึ่งหนุไม่ไปรร.2วัน เขาโทรตามหนูขามาตามถึงที่หอพัก ตอนแรกก่อคิดว่าเพื่อรๆที่อยุ่หอพักไม่ได้ไปรร.คงจะโดนด้วยแต่ป่าวหนูโดนเขาตามแค่คนเดียว พอจากนั้นเขาก่อทักมาคุยเรื่องงานให้หนูตามงานส่งให้หนุตั้งใจเรียนพอเขาทักมาทุกวันหนุก่อเบื่อ เลยไปรร.ทุกวัน หนุไม่แม้แต่จะมองหน้าหรือทักหรือสวัสดีเลย จนเขาพยายามเข้าหาหนุตลอดเขาชอบไปส่งหนุที่หอพัก ชอบชวนไปเที่ยวไปทานข้าว หนูรุ้สึกว่ามันแปลกๆ หลังจ่กนนั้นหนูก่อหายไปจากเขา เราไม่ติดต่อไม่กันอีก จนม.5เทอม2 หนูได้โหลดเกมเกมหนึ่งมาเล่นแล้วหนูก่อเจอเขาในเกม เขาเข้ามาชวนหนูเล่นเกม หลังจากนั่นก็เริ่มคุยกันในเกมอีกครั้ง ครั้งนี้หนุรุ้สึกว่าหนุเริ่มชอบครูเขา พอเจอหน้ากันที่รร.เราไม่มีการทักทายอะรัยเลยแม้แต่รอยยิ้มยังไม่มี จนหนูรู้ว่าเขากำลังจะลาออกหนูก็ถามว่าทำไมถึงไม่เคยพุดเรื่องนี้เขาบอกกับหนูว่าที่ผ่านมาครุรุ้สึกมาตลอดที่ทเผลอไปรุ้สึกกับเธอครุไม่อยากเป้นแค่ครุกับนร.แต่มันทำได้แค่นนี้ ที่ลาออกเพราะครุเขาต้องไปทำอาชีพอื่น ครุเขาขอหนูให้เลิกกับแฟนแล้วมาคบกับเขา แต่หนูทำไม่ได้ จนหนูพุดกับครุเขาว่ายังงัยหนุก่อเลือกแฟนของหนุ หลังจากวันนั้นเขาก็หายไปจากหนุไม่มีการติดต่ออะรัยอีกเลย หนูก็ได้แค่ยังรุ้สึกดีๆด้วยยังคิดถึงในสิ่งที่เขาเคยทำให้ จนตอนนี้หนูอยุ่ม.6แล้วเปิดเทอมวันแรกก่อเจอครูเต๊าะเรยจ้าา...
ครูนี้ชื่อD(นามสมมุติ)เขาเข้ามาทักถามว่าเนี้ยเคยไปทำให้ครุคนไหนเสียใจมารึป่าวเราก็คิดในใจว่าครุเขารุ้ได้ไง แต่ก่อได้แค่ยิ้มไม่ได้ตอบอะรัย แต่วันพอมาวันงานรับน้อง ก่อนวันงานหนึ่งวันเราจัดสถานที่อยู่ เขาก็เข้ามาช่วย เราจัดโต๊ะอยุ่ เขาก็เข้ามาช่วยแล้วยิ้มให้ แล้วก็คุยเรื่องงานปกติแต่พอครุเขาเดินไปแล้วเขาโดนผึงต่อยตรงเท้าเราก็เรยไปหายามาทาให้ เท้าเขาบวมมาก เขาบอกเรยไปนั่งพัก เราก่อไปทำงานเราต่อเขาแล้วเราก็เดินไปเอาเค้กมาเซอไพรวันเกิดของเพื่อนเรา ตอนนั่นคือฝนตกแต่ก็ยังจะทำให้เพื่อนพอเซอไพรเสด เราก่อไปนั่งใส่ถุงเท้ารองเท้าข้างๆเขาวาเป้นคนแบบนี้ไงครุคนนั้นถึงได้ชอบแต่ไม่น่าทำเขาเสียใจนะ เราก็บอกไปว่า ถ้าเรารักใครชอบใครจะเป้นคนเข้าหาเองไม่ต้องเข้าหาเราเพราะเราเป้นคนที่เวลาติสจะติสจนไม่มีใครเข้าถึง นทุกวันนี้ก็เหมือนไม่มีเขาไม่มีเวลาให้. ครุเขาก่อยิ้มละเอามือขยี้หัวเราละพุดว่าไอ้เด้กเมื่อวานซืน เรารุ้สึกว่าใจหวิวๆ เราเลยลุกหนี พอมารร.อีกวันหนึ่งเราถือขนมป๊อกกี้มา เขาก็เดินมาถามว่าซื้อมาให้ใครที่จิงเราซื้อมากินเองนั้นแหละ แต่เรากลับยื่นให้เขาแล้วเดินหนีไป
เวลาที่เจอหน้าเขาทำไมความรุ้สึกไม่เหมือนกับครุคนแรกเลย ทำไมเจอหน้าคนนี้ต้องหลบใจต้องสั่น แต่เราไม่กล้าคิดว่าชอบหรอกนะกัวว่ามันจะผิดเพราะเราก็มีแฟนแล้ว #ที่เป้นอยุ่ตอนนี้มันผิดไหมถ้าเราจะสนใจเขา