แม่ไม่เข้าใจหรือเราไม่เข้าใจแม่

แม่ไม่เข้าใจที่เราพูดเลยค่ะ ไม่กล้าปรึกษาเรื่องอะไรกับแม่กลัวแม่ว่าเพราะเคยมีครั้งนึงที่บอก
แม่ว่าหนูเสียใจนะแม่ไม่เข้าใจหนูเลยแม่ก็ตอบมาว่าเพราะเอาแต่เถียงไงคือแม่พูดคำนี้ออกมาคือเสียใจมากค่ะแค่ต้องการกำลังใจแต่แม่กลับมาว่าเรา นี้ไม่ใช่เรื่องเดียวที่แม่ด่าเราค่ะ แม่เคยบอกเรา(จขกท.)ว่าไม่น่าเกิดมาเลยไอ่ลูก เราเสียใจมากแล้วแม่ก็เอาตะเกียบมาจิ้มเราจนเราเป็นแผลแล้วก็โดนตี แต่มันไม่ได้มีแค่แม่เวลาเราบอกพี่บางอย่างเราไม่ผิดเราก็เถียงแต่พี่เราก็จะตีเราเพราะแม่บอกตีเลยทั้งๆทีเราไม่ผิดเราก็แค่อยากบอกว่ามันไม่ถูกต้องแต่แม่ไม่ฟังเราเลย แถมแม่ก็ยังชอบทำร้ายจิตใจเราอยู่บ่อยมาก น้องเราได้กินเสต็กแล้วเราก็โทรไปถามแม่ว่าอยู่ไหนแม่บอกว่าพาน้องไปกินข้าวพอเราบอกว่าหนูหิวข้าวแม่ก็บอกว่าให้ทอดไข่กินเราเสียใจอ่ะแม่เราไม่รักเราหรอถึงได้ทำกับเราไหนจะเอาหมาที่เรารักมากไปให้คนอื่นอีกไม่ไหวจริงๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้แม่แทบจะไม่เคยชมอะไรเราเลยมีแต่เปรียบเทียบเรากับน้องและพี่ เราผิดมากเลยหรอแม่ถึงทำกับเราถึงขนาดนี้ ช่วยบอกหน่อยนะคะคนที่อ่านกระทู้นี้ ถ้าว่าเราผิดตำหนิเราได้นะคะ เราจะปรับปรุงตัว