คนในนิยายคำนี้อาจจะเป็นคำที่ใครๆก็คิดว่าไม่มีอยู่จริง!!! แต่หลายๆคนอาจจะมีบ้างคนได้พบมัน
จขกท...เป็นคนนึงที่คิดว่าเจอแล้วในชีวิต แต่ไม่สามารถไขว่คว้าไว้ได้ เรื่องนี้อาจจะยาวนิดนึงแต่อยากหาที่ระบายเนื่องจากในชีวิตจขกท ไม่สามารถอธิบายบอกใครๆได้
เรื่องมีอยู่ว่าจขกท ขณะนั้นเรียนอยู่ปีสามบังเอิญเป็นการเปิดภาคเรียนพอดีรีบวิ่งไปขึ้นลิฟ แล้วใครเคยเป็นบ้างไม่รู้!!! เราเดินผ่านใครคนนึงแล้วต้องสะดุด หันหลังกลับมามองผู้ชายคนนึงที่เห็นแล้วต้องนึกถึงการ์ตูนที่ชอบอ่านมันเหมือนออกมาจากในนิยายมาสู่โลกของความจริงที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
นานมากที่จขกท. ไม่ได้มองใครมานานและเป็นคนแรกที่ต้องหยุดมองผู้ชายคนนั้น เค้าเป็นผู้ชายตัวสูง มาเป็นอาจารย์ใหม่ที่มหาลัยทางตอนเหนือแห่งหนึ่ง หน้าตาดี
หลังจากเมื่อเจออาจารย์เค้าแล้ว ตัวจขกท ก็ไม่สามารถล่ะสายตาจากอาจารย์คนนั้นได้เลย จขกท.พยายามสืบทุกวิถีทางว่าเค้าสอนสำนักวิชาไหน
มีfacebook ไหม หลังจากได้ข้อมูลมาก็แอบปลื้มมาตลอดทั้งแอบไปห้องสมุด แอบไปดูงานวิจัยที่มีลายเซ็นอาจารย์ คือคนบ้าอะไร!!! ที่ไหนแอบกรี๊ดลายเซ็นอาจารย์เค้า555 เวลาเดินผ่านก็ได้แต่แอบมอง
หลังจากนั้นไม่นานเวลาก็ล่วงเลยมาจนจขกท. เรียนจบและได้มาทำงานกรุงเทพ ทำงานๆไปเพื่อรอวันกลับไปรับปริญญาตั้งใจว่าจะเดินไปขอถ่ายรูปกับอาจารย์เค้าทั้งที่อยู่คนละคณะ แก่คงงง? เนอะว่าเด็กที่ไหนมาขอถ่ายรูปด้วย แต่สุดถ่ายจนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เซลฟีกันเฮ้อ! ก็แยกย้ายกลับมาทำงานปกติหลังจากรับปริญญาจบลง โดยจขกท. คิดในใจมาตลอดว่าตัวเราจะต้องเก่งเหมือนอาจารย์เค้า ดีพอเพื่อให้อาจารย์เค้าหันมามองเราบ้างทั้งๆที่ตัวเรายังไม่ได้สารภาพว่าแอบรักอาจารย์มานานแล้ว จนกระทั่งวันนึงคิดอะไรไม่รู้ตัดสินใจเขียนความรู้สึกทุกอย่างส่งอีเมลล์ไปบอกอาจารย์เค้า หลังจากนั้นไม่นานมีอีกตอบกลับมาว่า”ขอบคุณมากที่สนใจในตัวเค้า ถ้ามีโอกาสเราคงได้รู้จักกัน” เมื่อจขกท. ได้รับข้อความนั้นกรี๊ดดดดมาก!!
ไม่คิดว่าอาจารย์เค้าจะตอบกลับมา
แต่หลังจากนั้นเวลาผ่านมาเกือบ7 ปี ตัวจขกท. กับอาจารย์เค้าก็ยังไม่เคยคุยกัน หรือติดต่อกันเลย โดยจขกท.ก็พยายามสืบเสาะข้อมูลทุกอย่างของอาจารย์ ว่าตอนนี้ชีวิตเค้าเป็นไงบ้าง ยังทำงานเป็นอาจารย์อยู่ไหม แล้วเค้าลาออกแล้วไปทำงานที่ไหน โดยที่อาจารย์เค้าก็ไม่รู้ว่าเราแอบติดตามเรื่องราวของอาจารย์อยู่ห่างๆ มี ig ก็ไม่กล้าแอดเค้าเป็นเพื่อน กลัวเราไปสร้างความรำคาญให้ ได้แต่หวังว่าวันนึงเค้าจะนึกถึงตัวเราบ้าง
ทุกวันนี้จขกท. ก็ยังรอว่าซักวันนึง ถ้าพระเจ้าเห็นใจในความรัก คงให้เราเดินทางกับมาพบกันอีก!!!
คุณเคยเจอคนในฝันที่มาปรากฏตัวในโลกของความจริงบ้างไหม?
จขกท...เป็นคนนึงที่คิดว่าเจอแล้วในชีวิต แต่ไม่สามารถไขว่คว้าไว้ได้ เรื่องนี้อาจจะยาวนิดนึงแต่อยากหาที่ระบายเนื่องจากในชีวิตจขกท ไม่สามารถอธิบายบอกใครๆได้
เรื่องมีอยู่ว่าจขกท ขณะนั้นเรียนอยู่ปีสามบังเอิญเป็นการเปิดภาคเรียนพอดีรีบวิ่งไปขึ้นลิฟ แล้วใครเคยเป็นบ้างไม่รู้!!! เราเดินผ่านใครคนนึงแล้วต้องสะดุด หันหลังกลับมามองผู้ชายคนนึงที่เห็นแล้วต้องนึกถึงการ์ตูนที่ชอบอ่านมันเหมือนออกมาจากในนิยายมาสู่โลกของความจริงที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ
นานมากที่จขกท. ไม่ได้มองใครมานานและเป็นคนแรกที่ต้องหยุดมองผู้ชายคนนั้น เค้าเป็นผู้ชายตัวสูง มาเป็นอาจารย์ใหม่ที่มหาลัยทางตอนเหนือแห่งหนึ่ง หน้าตาดี
หลังจากเมื่อเจออาจารย์เค้าแล้ว ตัวจขกท ก็ไม่สามารถล่ะสายตาจากอาจารย์คนนั้นได้เลย จขกท.พยายามสืบทุกวิถีทางว่าเค้าสอนสำนักวิชาไหน
มีfacebook ไหม หลังจากได้ข้อมูลมาก็แอบปลื้มมาตลอดทั้งแอบไปห้องสมุด แอบไปดูงานวิจัยที่มีลายเซ็นอาจารย์ คือคนบ้าอะไร!!! ที่ไหนแอบกรี๊ดลายเซ็นอาจารย์เค้า555 เวลาเดินผ่านก็ได้แต่แอบมอง
หลังจากนั้นไม่นานเวลาก็ล่วงเลยมาจนจขกท. เรียนจบและได้มาทำงานกรุงเทพ ทำงานๆไปเพื่อรอวันกลับไปรับปริญญาตั้งใจว่าจะเดินไปขอถ่ายรูปกับอาจารย์เค้าทั้งที่อยู่คนละคณะ แก่คงงง? เนอะว่าเด็กที่ไหนมาขอถ่ายรูปด้วย แต่สุดถ่ายจนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เซลฟีกันเฮ้อ! ก็แยกย้ายกลับมาทำงานปกติหลังจากรับปริญญาจบลง โดยจขกท. คิดในใจมาตลอดว่าตัวเราจะต้องเก่งเหมือนอาจารย์เค้า ดีพอเพื่อให้อาจารย์เค้าหันมามองเราบ้างทั้งๆที่ตัวเรายังไม่ได้สารภาพว่าแอบรักอาจารย์มานานแล้ว จนกระทั่งวันนึงคิดอะไรไม่รู้ตัดสินใจเขียนความรู้สึกทุกอย่างส่งอีเมลล์ไปบอกอาจารย์เค้า หลังจากนั้นไม่นานมีอีกตอบกลับมาว่า”ขอบคุณมากที่สนใจในตัวเค้า ถ้ามีโอกาสเราคงได้รู้จักกัน” เมื่อจขกท. ได้รับข้อความนั้นกรี๊ดดดดมาก!!
ไม่คิดว่าอาจารย์เค้าจะตอบกลับมา
แต่หลังจากนั้นเวลาผ่านมาเกือบ7 ปี ตัวจขกท. กับอาจารย์เค้าก็ยังไม่เคยคุยกัน หรือติดต่อกันเลย โดยจขกท.ก็พยายามสืบเสาะข้อมูลทุกอย่างของอาจารย์ ว่าตอนนี้ชีวิตเค้าเป็นไงบ้าง ยังทำงานเป็นอาจารย์อยู่ไหม แล้วเค้าลาออกแล้วไปทำงานที่ไหน โดยที่อาจารย์เค้าก็ไม่รู้ว่าเราแอบติดตามเรื่องราวของอาจารย์อยู่ห่างๆ มี ig ก็ไม่กล้าแอดเค้าเป็นเพื่อน กลัวเราไปสร้างความรำคาญให้ ได้แต่หวังว่าวันนึงเค้าจะนึกถึงตัวเราบ้าง
ทุกวันนี้จขกท. ก็ยังรอว่าซักวันนึง ถ้าพระเจ้าเห็นใจในความรัก คงให้เราเดินทางกับมาพบกันอีก!!!