ไม่รู้จะเลือกทางออกอย่างไรดี? ปัญหาครอบครัว

สวัสดีคะ  ตอนนี้เราอายุ27  มีลูกแล้ว2คน  วัยกำลังโต  เราอยู่กับแฟนมา11ปี  ตลอดระยะเวลา11ปี แฟนเรา ทั้งแอบเล่นยา  ทั้งกินเหล้า  สูบบุหรี่  ทั้งเล่นหวย  เล่นบอล  ถ้ามีเงินก็จะเล่น  ถ้าไม่มีเงินก็ไปยืมคนอื่นมาเล่น เสียหรือติดหนี้เขาประมาณ​ไม่เกิน3พันทุกรอบที่เราจับได้  เป็นแบบนี้มาตลอด พอเราจับได้ และใช้หนี้ให้จนหมด เขาก็จะเลิกไปสักพักหนึ่ง  ประมาณ​3 เดือน   เดี๋ยวก็กับมาทำตัวแบบนี้ใหม่ ญาติพี่น้องฝ่ายเราก็พูดกับเรา และเตือนเรา พูดแบบบ้านๆก็ประมาณว่า  "ถ้าเป็นแบบนี้ ทำไมไม่หาผัวใหม่ไปเลย  เป็นแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว ขอโอกาสตลอด แล้วก็ทำใหม่  ให้เมียไปตามใช้หนี่ตลอด  ถ้าเป็นพี่  พี่เลิกไปแล้วนะแบบนี้  ไม่มีกินหรอกแบบนี้"   เราก็ทำได้แต่ยิ้ม  แล้วก็คิดในใจ  ทำไมผัวเราเป็นคนแบบนี้  แต่ก็ยังโชคดีที่แฟนเราเขาก็ทำงาน  ไม่เคยขาดงาน  แต่ก็ทำงานไม่ทนค่ะ  อยู่ได้ประมาณ​2ปี  ย้ายงานตลอด   พอออกมา  ก็จะมีเรื่องเสียหายมาตลอด  โดยเฉพาะเรื่องเงินๆทองๆ  เรามีแฟนตอนเรายังเด็ก ด้วยความที่เป็นแฟนคนแรก  เราคงจะหลงมั้ง  มองเรื่องดีๆมาตลอด  เรื่องไหนที่ไม่ดีก็คิดแต่ว่าช่างมัน  เดี๋ยวชีวิตก็ดีขึ้นเองล่ะ   เราใช้ชีวิตแบบจนๆ  หาเช้ากินค่ำมาตลอด  ไม่มีคำว่าเงินเก็บหรอก  ตัวเราเป็นคนที่ไม่อยากให้ใครมองครอบครัวเรา  หรือแฟนเราไม่ดี  เวลาคุยกับญาติหรือคนอื่นก็มักจะพูดแต่สิ่งดีๆ  เรื่องไม่ดีไม่เคยมีใครรู้  นอกจากคนที่เราสนิทมากจิงๆ  พอผ่านมาได้9ปี  เราก็รับลูกติดแฟนมาอยู่ด้วย อายุประมาณ​15  เพราะปกติเขาอยู่กะแม่แฟน  พอแม่แฟนเสีย เราก็เลยรับมาอยู่ด้วย พอต่อมาไม่นาน  เราจับได้ว่าแฟนมีคนอื่น  แอบคุยกะคนอื่น  เราก็ทนไม่ได้เลยบอกเลิก  และไล่แฟนกับลูกติด  ออกจากบ้านเราไป  ผ่านไปไม่เกิน3วัน  แฟนเราก็มาขอโอกาส​ ช่วงนั้นเราเริ่มใจเย็นแล้ว เราก็ใจอ่อนให้อภัย​แฟนอีก   แฟนก็กลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม  อยู่มาได้อีก2ปี  ลูกติดของเมียเก่าแฟนก็มาขออาศัย​อยู่ด้วย เพราะเรียนจบแล้วอยู่ต่างจังหวัดไม่มีงานทำำ  ก็เลยจะพาสามีมาหางานทำที่กรุงเทพ  จึงมาอยู่ด้วย  เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ยิ่งดีให้มาอยู่  ซึ่งลูกติดคนนี้  เคยโทรมาขอเงินเราอยู่บ่อยๆ  เราก็ส่งให้บ่อยๆ  แต่ก็ไม่ได้ให้เยอะหรอก  พอลูกติดคนที่2ของแฟนมาอยู่  มาใหม่ไม่มีเงินติดตัว  เราก็พยายามามาให้ตลอด ครั้งล่ะ2-3ร้อย  2-3วัน เราก็ให้ที  เพราะเราก็ไม่มีเงินเหมือนกัน  พอว่าช่วงที่มา เราเอาเงินที่พอมีไปจ่ายค่าเทอมให้ลูกติดคนแรกของแฟนหมดแล้ว ช่วงนั้นกำลังขึ้นม.4ใหม่ๆๆ  ลูกติดคนแรกมาอยู่กับเราได้3ปี กำลังเข้าปีที่4  ปกติบ้านที่เราอยู่จะมีพ่อแม่เราอยู่ด้วย  ท่านจะคอยรับส่งลูกของเราไปโรงเรียน   มีอยู่วันนึง..... ลูกติดแฟนคนแรก  ไม่ค่อยอยู่บ้าน  ก็คงตามประสาวัยรุ่นแหละขี่มอเตอร์ไซค์​ไปเที่ยวบ้านเพื่อน  พอกลับมาบ้านก็โดนแม่เราบ่น  ก็เหมือนยายบ่นหลาน  แล้วทีนี้หลานก็เถียง  (คงเหมือนการอธิบายในความเข้าใจของวัยรุ่น)​  ยายจึงตีปาก   ลูกติดคนที่2จึงแชทมาเล่าให้เราฟัง  แต่ก็ไม่บอกว่ายายกับหลานมีเรื่องอะไรกัน  พอดราเลิกงานกลับไป  จึงไปถามแม่เราว่าทะเลาะอะไรกัน  แม่เราก็เลยเล่าให้ฟัง  แล้วก็บ่นไปด้วย  ประมาณ​ว่า  บอกอะไรไม่ได้เลยเถียงตลอด  เพราะหวังดีเขาถึงบอก  ถึงเตือน  เป็นผู้หญิงจะขี่รถเที่ยวเตร่เหมือนเด็กผู้ชายได้ไง ถ้าพ่อแม่ไม่กลับบ้าน  มันก็ไม่เข้าบ้านเลย  (ช่วงที่แม่เรากำลังเล่าให้เราฟัง ลูกติดของแฟนทั้ง2 คนก็กำลังแชทคุยกันว่าอยู่กับครอบครัวเรา  ไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้  ทนมาตั้ง3ปี  อีกคนก็บอกว่าพี่จะเลี้ยงเองอย่างนั้นอย่างนี้  พอเราจับได้ว่าลูกติดแฟน  คุยกันแบบนี้  ตอนนั้นเหมือนโลกของเราพังทลาย  ลูกติกแฟนมาอยู่  ไม่เคยแม้แต่จะตีสักครั้ง  พ่อแม่เราก็ไม่เคยตี  อย่างมากก็แค่ดุด่า บอกกล่าว  เราอ่านแชทที่ลูกติดแฟนคุยกัน  เขาคุยกันเหมือนเราเป็นคนนอก บอกว่าอยู่กับเราลำบาก  ทั้งๆที่ผ่านมา เราทุ่มเทให้เต็มที่ ซื้อโทรสับให้ลูก  เพราะเห็นว่าลูกโตแล้วขึ้นม.3แล้ว  เด็กๆคนอื่นเขามีใช้กันแล้ว  มีแต่ลูกเราเนี่ยแหละ  ถึงไม่มีเงินก็หามาให้ลูกจนได้  ลูกจะทำงานส่งครู อุปกรณ์​ไม่ครบ  เราเลิกงาน  เราเข้าทำงานตอนกลางคืนออกกะมา7โมงเช้า  ยังไม่ได้นอน  ก็ยอมอดนอน  พาลูกไปหาซื้อของ  พอเดือนไหน  พอมีเงินเหลือ  เราก็จะพาลูกไปเที่ยว  เพราะตอนเราเป็นเด็กเราไม่เคยได้เที่ยว  เราก็อยากให้ลูกๆได้เที่ยว  ได้เคยไป  ได้เคยกิน  ได้เคยสัมผัส​ ไม่อยากให้เหมือนเราตอนเด็กๆ แม้แต่เซเว่นก็ไม่เคยไป ลูกติดแฟนเรียนม.3  เราก็พยายามหาอะไรที่เป็นความรู้มาให้  อย่างเช่นเพลงตารางธาตุ​ หรือวิชาอื่นๆที่มีพวกครูหรือเพจความรู้ต่างๆมาลงไว้ในเฟส  เราก็จะแคปไว้  แล้วเอาไปปริ้นมาไว้ให้ลูกอ่าน  แต่ลูกก็ไม่เคยสนใจ  เล่นแต่โทรสับ  พอเราบอก  เขาก็ไม่เคยฟัง  ไม่เถียงแต่ไม่ทำตาม  ช่วงที่ขึ้นม.4 เราเลิกงานมาตอนเช้า ไปหาซื้อหนังสือมาให้ลูกอ่าน  ลูกติว  จะได้สอบเข้าโรงเรียนได้  บอกลูกว่าแม่ขอนะ อีก3วันจะสอบเข้าม.4แล้ว  อ่านหนังสือหน่อย  อย่าห่วงแต่โทรสับ  อันไหนไม่เข้าใจแม่จะช่วยบอกให้  ลูกก็ฟัง  เราเลยโมโห บอกลูกว่าไม่งั้นแม่จะยึดโทรสับไว้ก่อนนะ  ลูกก็ไม่พอใจเรา  เราน้ำตาร่วงเลย    เรารู้สึกเหมือนเราเป็นส่วนเกิน  ยิ่งได้มาเห็นแชทที่ลูกติดแฟนคุยกัน  เรายิ่งช็อต  ถามแฟนว่าจะเอายังไง   แฟนก็ไม่สนใจอะไร  พอผ่านมาอีกไม่นาน  เราก็เริ่มสงสัยว่าแฟนแอบเล่นยา  พอถาม  พอพูดก็มีปากเสียงกัน  ทุกวันนี้แฟนทำงานแย่มาก  จนบริษัท​กำลังจะเอาออก  เราจึงไปเตือนแฟน  แต่ก็ไม่เป็นผล  กลับมาด่าว่าเราอย่ามายุ่งเรื่องของเขา  ชอบโวยวายใส่เราในที่ทำงาน  จนเพื่อนร่วมงานเบื่อ  จนเราอาย  จนเราไม่มีที่ยืนในสังคมที่ทำงานแล้ว  ถ้าเขาเป็นคนอื่นเราคงไม่ยุ่งหรอก          จะให้เขาไปทำงานที่อื่น  เงินเดือนก็ไม่เหลือมาถึงครอบครัวอีก เราจึงต้องหางานที่ทำำ ที่เดียวกันแบบนี้
ทุกวันนี้เรารู้สึกแย่มาก   ทั้งที่ทำงานก็ต้องเจอแฟน (เราทำงานที่เกียวกัน แผนกเดียวกัน)​ อยู่บ้านก็เจอแต่ปัญหา​   บางทีเราก็คิดอยากจะเลิกกะแฟนไปเลย  เพราะเราเหนื่อยจริงๆ  ยิ่งผ่านมานาน  ทนมานานหลายปี  ความรู้ดีๆมันก็หมดไป   บอกตามตรงความเสียใจมันทำลายความรู้สึกดีๆของเราจนหมดแล้ว   เราอยากจะเลิกนะ  แต่เราคุยกะเขาแล้ว  เขาก็ไม่ยอมเลิก   เราไม่รู้จะทำยังไง  ลูกเราทั้ง2คน  เราเลี้ยงได้  และเลี้ยงได้ดีด้วย   เราไม่เรียกร้องค่าเลี้ยงดูลูกเลย  แต่เราอยากให้เขาเลิกกับเรา  เพราะเราไม่มีแล้วคำว่าโอกาสให้กับคนแบบเขา