นี่เป็นกระทู้แรกของเรา...
ตามหัวข้อเลย วันนี้แค่อยากมาเล่าประสบการณ์ในช่วง 7-8 เดือนที่ผ่านมา เราได้รู้จักกับคนๆนึงผ่านเฟสบุค ช่วงแรกๆที่คุยก็ไม่ได้อะไร เพราะตอนนั้นก็คุยอยู่มาก พอผ่านไปสามถึงสี่เดือน เราเริ่มได้คุยกันมากขึ้น ได้พบกันมากขึ้น จนตอนนั้นเราได้ตัดทุกคนออกจากชีวิต ซึ่งเหลือแต่เค้าคุยแค่เค้า ไปไหนกับเค้าแค่คนเดียว ความรู้สึกในตอนนั้นคือเขาเป็นเหมือนแฟนเราเพราะเพื่อนเราทุกคนรับรู้ และเราก็สนิทกันมาก ในตอนนั้นเรายังไม่มีสถานะกัน อาจเป็นเพราะเรายังรู้จักกันได้ไม่ได้นาน จนเวลาผ่านมาได้ 6 เดือน เราตกลงเป็นแฟนกัน มันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทุกๆอย่าง เมื่อเรามารู้ทีหลังว่าแฟนของเราที่ผ่านมา ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน คุยกัน เขาแอบไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น ทั้งที่รู้จักก่อนเรา และทีหลังเรา ใช่แล้ว.. เขาไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงแค่คนเดียว แต่ที่รู้คือมี 2 คน แล้วที่เราไม่รู้หละจะมีอีกกี่คน เหมือนโดนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจ คนที่มีอะไรกับแฟนเราเขามาทีหลังเรา เขาเจอกันที่ร้านเหล้า แล้วสุดท้ายเขาก็มีอะไรกัน เขาสารภาพกับเราเองว่ามีอะไรกันหลายครั้ง ที่เราจับได้เพราะเขาลืมลบแชทในมือถือ มันเจ็บตรงที่เราอยู่ด้วยกันทุกวันตัวติดกันเกือบตลอด แต่เขาเอาเวลาไหนไปหากัน เรายอมรับเลยว่าตอนนั้นเรารู้สึกรังเกียจและขยะแขยงผู้ชายคนนี้มาก แต่อีกความรู้สึกนึงก็รักเขามากเพราะเขาเป็นผู้ชายที่ดูแลเราดีมาก เราใช้เวลาทำใจอยู่เกือบอาทิตย์ ในตอนนั้นเราอยากลองดูสักครั้ง อยากให้อภัยเขา อยากเริ่มต้นกับเขาใหม่จึงกลับมาคบกัน แต่แล้วในทุกๆครั้งที่เราผ่านสถานที่ หอ ร้านข้าว หรือร้านเหล้า แม้กระทั่งตอนนอนๆอยู่ เราก็ต้องสะดุ้งตื่น เราพยายามลืม ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งจำมันไปอี้ก จนวันนี้ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เราไปกินข้าวกับแฟนเรา มันเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอผู้หญิงคนนั้นแบบจังๆ ใช่ช้อนข้าวหลุดมือ น้ำตาเราไหลโดยที่เราไม่รู้ตัว ตอนนั้นสติเราหลุด อยากลุกขึ้นไปกระชากผมซะเหลือเกิน แต่ก็ทำได้แค่นั่งมองจานข้าว แล้วกลับมาห้อง ตอนนี้เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเราควรเดินต่อไปไหม มันเจ็บเหลือเกิน มันทรมานมากๆ ได้แต่คิดว่าทำไมเค้าถึงทำแบบนั้นกับเรา หลายคนอาจจะคิดว่าใช่สิตอนนั้นไม่ได้เป็นแฟนกันหนิ ใช่ตอนนั้นเราไม่มีสถานะ แต่ทุกอย่างก็ชัดเจนนะว่าเรากับเขารักกัน ตอนนั้นเราระแวงไปหมดทุกอย่าง ยิ่งเวลาห่างกัน เราไม่เคยเชื่อใจเค้าอีกเลย เราควรทำยังไงต่อไปดี...
จับได้ว่าแฟนมีอะไรกับคนอื่น และไม่ใช่แค่คนเดียว...
ตามหัวข้อเลย วันนี้แค่อยากมาเล่าประสบการณ์ในช่วง 7-8 เดือนที่ผ่านมา เราได้รู้จักกับคนๆนึงผ่านเฟสบุค ช่วงแรกๆที่คุยก็ไม่ได้อะไร เพราะตอนนั้นก็คุยอยู่มาก พอผ่านไปสามถึงสี่เดือน เราเริ่มได้คุยกันมากขึ้น ได้พบกันมากขึ้น จนตอนนั้นเราได้ตัดทุกคนออกจากชีวิต ซึ่งเหลือแต่เค้าคุยแค่เค้า ไปไหนกับเค้าแค่คนเดียว ความรู้สึกในตอนนั้นคือเขาเป็นเหมือนแฟนเราเพราะเพื่อนเราทุกคนรับรู้ และเราก็สนิทกันมาก ในตอนนั้นเรายังไม่มีสถานะกัน อาจเป็นเพราะเรายังรู้จักกันได้ไม่ได้นาน จนเวลาผ่านมาได้ 6 เดือน เราตกลงเป็นแฟนกัน มันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องทุกๆอย่าง เมื่อเรามารู้ทีหลังว่าแฟนของเราที่ผ่านมา ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน คุยกัน เขาแอบไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น ทั้งที่รู้จักก่อนเรา และทีหลังเรา ใช่แล้ว.. เขาไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงแค่คนเดียว แต่ที่รู้คือมี 2 คน แล้วที่เราไม่รู้หละจะมีอีกกี่คน เหมือนโดนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจ คนที่มีอะไรกับแฟนเราเขามาทีหลังเรา เขาเจอกันที่ร้านเหล้า แล้วสุดท้ายเขาก็มีอะไรกัน เขาสารภาพกับเราเองว่ามีอะไรกันหลายครั้ง ที่เราจับได้เพราะเขาลืมลบแชทในมือถือ มันเจ็บตรงที่เราอยู่ด้วยกันทุกวันตัวติดกันเกือบตลอด แต่เขาเอาเวลาไหนไปหากัน เรายอมรับเลยว่าตอนนั้นเรารู้สึกรังเกียจและขยะแขยงผู้ชายคนนี้มาก แต่อีกความรู้สึกนึงก็รักเขามากเพราะเขาเป็นผู้ชายที่ดูแลเราดีมาก เราใช้เวลาทำใจอยู่เกือบอาทิตย์ ในตอนนั้นเราอยากลองดูสักครั้ง อยากให้อภัยเขา อยากเริ่มต้นกับเขาใหม่จึงกลับมาคบกัน แต่แล้วในทุกๆครั้งที่เราผ่านสถานที่ หอ ร้านข้าว หรือร้านเหล้า แม้กระทั่งตอนนอนๆอยู่ เราก็ต้องสะดุ้งตื่น เราพยายามลืม ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งจำมันไปอี้ก จนวันนี้ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เราไปกินข้าวกับแฟนเรา มันเป็นครั้งแรกที่เราได้เจอผู้หญิงคนนั้นแบบจังๆ ใช่ช้อนข้าวหลุดมือ น้ำตาเราไหลโดยที่เราไม่รู้ตัว ตอนนั้นสติเราหลุด อยากลุกขึ้นไปกระชากผมซะเหลือเกิน แต่ก็ทำได้แค่นั่งมองจานข้าว แล้วกลับมาห้อง ตอนนี้เราเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเราควรเดินต่อไปไหม มันเจ็บเหลือเกิน มันทรมานมากๆ ได้แต่คิดว่าทำไมเค้าถึงทำแบบนั้นกับเรา หลายคนอาจจะคิดว่าใช่สิตอนนั้นไม่ได้เป็นแฟนกันหนิ ใช่ตอนนั้นเราไม่มีสถานะ แต่ทุกอย่างก็ชัดเจนนะว่าเรากับเขารักกัน ตอนนั้นเราระแวงไปหมดทุกอย่าง ยิ่งเวลาห่างกัน เราไม่เคยเชื่อใจเค้าอีกเลย เราควรทำยังไงต่อไปดี...