สับสนในตัวเอง

รู้สึกเป็นภาระของทุกคน เราทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ไม่เก่งอะไรเลย ไม่มีเพื่อนฝูงสักคน มีแค่ พ่อแม่ พี่ชายที่เสียไป และ แฟน  ตอนนี้สามคนนี้คือโลกทั้งใบของเราค่ะ อยากแต่งงานนะคะ แต่กลัวไม่มีเพื่อนเจ้าสาว อยากเป็นแฟนที่ดีแต่ก็เป็นตัวซวยสำหรับทุกคน อยากมีลูกแต่กลัวเป็นแม่ที่ดีไม่ได้  กลัวไปหมดค่ะ ก่อนนอนภาวนาไว้ว่าถ้าหลับไปแล้วอย่าตื่นขึ้นมาอีก อยากตายหลายครั้งแล้ว แต่พ่อแม่เหลือเราคนเดียว จนบางทีคิดจะชวนพ่อแม่ตายไปด้วยกันแต่ไม่กล้าพูด กลัวโดนด่า อยากปรึกษาทุกคนเลยนะคะ แต่กลัวเขาจะคิดมากด้วย แฟนก็คือคนที่มีอิทธิพลต่อใจเรามากเช่นกัน ทะเลาะกันทีไรใจเราไม่อยากอยู่ตลอด เราคงเป็นภาระหลายๆคน มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆของใครหลายๆคน แต่เรารู้สึกกับเรื่องนี้จิงๆค่ะ เราไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะคะ เราคิดๆดูแล้วเราอคติกับทุกอย่าง มองโลกในแง่บวกไม่ได้ ก็ไม่รู้ทำไม เครียดค่ะ เป็นแบบนี้เราป่วยรึป่าวคะ