น้อมใจเชื่อด้วยศรัทธา และมีจิตตั้งมั่นด้วยดีย่อมปรากฏความปรากฏเป็นสติ

ภิกษุเห็นโทษในชราและมรณะ เพราะอาการ ๕ อย่างนี้แล้ว
เกิดฉันทะในความดับแห่งชราและมรณะ เพราะอาการ ๘ อย่างนี้ 
น้อมใจเชื่อด้วยศรัทธา และมีจิตตั้งมั่นด้วยดี
สำเหนียกว่า “เราพิจารณาเห็นความดับในชราและมรณะหายใจเข้า”
สำเหนียกว่า “เราพิจารณาเห็นความดับในชราและมรณะหายใจออก” 
ธรรมทั้งหลายด้วยอำนาจ
ความเป็นผู้พิจารณาเห็นความดับหายใจเข้าหายใจออก 
ย่อมปรากฏความปรากฏเป็นสติ 
การพิจารณาเห็นเป็นญาณ ธรรมย่อมปรากฏ ไม่ใช่สติ 
สติปรากฏด้วย เป็นตัวระลึกด้วย 
ภิกษุพิจารณาเห็นธรรมเหล่านั้นด้วยสตินั้น
ด้วยญาณนั้น เพราะเหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่า
“สติปัฏฐานภาวนาคือการพิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้งหลาย”