สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สุดแสนจะธรรมดาเหมือนทุกคนนั้นแหละค่ะ แต่เรามีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งค่ะ
ไม่ใช่ว่าหมออ้อยของเราเป็นปัญหาในการใช้ชีวิตหรืออะไรนะคะ ของคนอื่นค่ะ ใช่!!! ของคนอื่นค่ะ!!!!!!!!!!
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เราจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ในทุกๆที งงมากเลย จะเอาไปโพสต์ในเฟสบุ๊คก็กลัวถูกเกลียดค่ะ
เลยมาโพสต์แบบไม่มีใครรู้จักดีกว่า เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
....เรื่องมันเริ่มช่วงที่เราอยู่ ม.ปลาย มีครูคนหนึ่งเล่าว่า
นางใช้เด็กกวาดห้องเรียนอยู่ดีๆ เด็กก็พูดขึ้นมาว่า ครูครับ มีหมออ้อยตกอยู่ในห้องเรียน ครูก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยเอาลูกอม
ให้เด็กไปแล้วบอกเอาไปทิ้ง ซึ่งตอนนั้นเราก็สงสัยค่ะ ว่าหมออ้อยอะไรจะร่วงง่ายอย่างนั้น ใครไปถอดกกน.เดินในโรงเรียน
หรือมันไปร่วงอิท่าไหน หรือมันติดกับผ้าอนามัยแล้วมันร่วงลงไปอีกที แล้วเราก็เก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจค่ะ
จนช่วงปิดเทอมไปอาศัยอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด วันนั้นก็อยู่บ้านตามปกติค่ะ แล้วแม่ก็เข้ามาทำความสะอาดห้อง
แม่ก็กวาดไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดตากับหมออ้อยที่อยู่บนพื้น แม่ก็กวาดๆ แล้วบอกว่าเป็นผู้หญิงก็ต้องดูแลตัวเอง
เราก็พูดไปด้วยความเขินอายว่า มันเป็น ขนจักแร้ แต่ใครจะไปเชื่อละคะ ยาวและหงิกงอเส้นหนาขนาดน้น
หลังจากนั้นมาเราก็ทำความสะอาดบวชชีน้องสาวเรานานๆครั้งค่ะ
พอผ่านพ้นช่วงวัยนั้นไปเราก็เข้ามหาลัยค่ะ มีวันหนึ่งเราเข้าไปทำงานที่ตึกคณะ เข้าไปนั่งโต๊ะปุ๊บ
แทบอวกค่ะ หมออ้อยใครไม่รู้ อยู่บนโต๊ะหน้าที่เรานั่งพอดี เรารีบหยิบทิชชู่มาแผ่นหนึ่งแล้วหยิบหมออ้อยเส้นนั้นใส่กระเป๋า
เพื่อเอาไปทิ้งในตอนที่ไม่มีใครเห็น คือเราไม่รู้ว่ามันเป็นของใคร แต่ก็กลัวคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าเป็นของเรา เราเลยทำแบบนั้น
คือ เจอหมออ้อยตามพื้นมันก็เป็นเรื่องปกตินะคะ มันคือขนเนาะ มีโอกาสร่วงได้ทุกเวลาอยู่แล้ว แต่นี่มันอยู่บนโต๊ะ !!!
เราก็พยายามคิดต่างๆนานาว่า เอ่อ เขาน่าจะแบบนั่งบนโต๊ะแล้วไม่ได้ใส่ กางเกงซับหรือเปล่า ??
เพราะช่วงมหาลัย สาวๆก็คงไม่ค่อยชอบใส่กันเท่าไหร่ เราก็พยายามลืมมันไป จนเราไปออกทริปกับทางคณะ
ก็ได้เลือกนอนกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ จนถึงช่วงเวลาที่จะต้องแบ่งช่วงเวลาอาบน้ำกัน ด้วยความที่ดิฉันเป็นคนอาบน้ำไว
ก็เลือกอาบก่อนค่ะ เพื่อนอาบทีหลัง คือห้องน้ำในโรงแรมจะเป็นอ่างอาบน้ำนะคะ ถ้าจะยืนอาบก็ยืนในอ่างอาบไปเลย
ซึ่งคืนนั้นก็จบไปแบบนั้นเพราะดิฉันยังไม่เห็นสภาพห้องน้ำหลังอาบเสร็จ
.......พอวันรุ่งขึ้น ดิฉันตื่นมาอาบน้ำช่วงเช้า อื้อหือ หมออ้อย อนู่ในอ่างอาบน้ำ ด้วยความคิดในแง่บวก อ่า นั้นอาจจะเป็นของเราก็ได้
ไม่เป็นไร เราก็ราดน้ำในมันลงรูไป แล้วอาบน้ำแบบงงๆค่ะ ครุ่นคิดตลอดเวลา ว่าของเราหรือของเพื่อน แต่คือตอนนั้น เป็นช่วงที่เราบวชชี
ให้น้องสาวเราประมาณ1-2 เดือนพอดี มันก็ยาวพอประมาณ แต่ไม่เท่ากับที่มันอยู่ในอ่างที่เราเห็น เราก็เงียบไว้ค่ะ
เรากลัวว่าถ้าบอกไปแล้วเพื่อนจะรู้สึกเขินอาย คือนางก็เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย สะอาดตลอดเวลาอ่ะแหละ เลยทำให้ไม่กล้าบอก
เราก็พยายามลืมๆไปเหมือนเดิมค่ะ จบเรียนใกล้จะจบ ช่วงนี้ก็จะอยู่ในช่วงฝึกงานค่ะ
เราได้ไปฝึกงานอยู่ที่ๆหนึ่ง ค่อนข้างดีค่ะ ในบริษัทมีแต่ผู้หญิง มีผู้ชายคนเดียวคือบอส ซึ่งวันนั้นก็เป็นช่วงที่เข้ามาฝึกงานอาทิตย์แรกค่ะ
เราก็จะขยันหน่อยๆ ไม่มีอะไรทำก็จะกวาดนู้นกวาดนี้ จนไปกวาดที่โต๊ะทำงานของพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งวันนั้นนางหยุดงานนะคะ
ไปเจอหมออ้อยใต้โต๊ะนางค่ะ เราก็เงียบ แล้วรีบกวาดใส่ที่ตักผงให้ไวที่สุด แล้วกลับไปนั่งที่ประจำของเรา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ
คือเราอยากรู้ค่ะว่า ผู้หญิงเขาใส่กกน.ยังไงให้มันร่วงออกมาอ่ะค่ะ คือถ้ามันตกอยู่ในห้องนอน ห้องน้ำ
เราพอเข้าใจนะว่ามันคือพื้นที่ส่วนตัว พื้นที่อิสระ ที่เราสามารถโป๊เดินในห้องแล้วมันร่วงงี้
แต่นี่มันมาร่วงข้างนอกอ่ะ คืออยากรู้จริงๆว่าเวลาหมออ้อยมันยาวแลบๆออกมา คือไม่คิดจะเล็มมันหน่อยหรอคะ หรือกกน.ยางยืดไม่แน่นพออ่ะคะ?
ถ้าใครเคยเจอปัญหาแบบเราก็เอามาพูดคุยกันได้นะคะ หรือของใครร่วงบ่อยก็มาตอบคำถามให้ดิฉันหายสงสัยได้ค่ะ ขอบคุณพื้นที่จากพันทิปให้ดิฉันได้มาระบายเรื่องราวในใจที่เก็บไว้มานาน #ถ้าผิดพลาดภาษาไปตรงส่วนใหญ่หรือการเล่าเรื่องวกวนก็ขอโทษด้วยนะคะ
เรื่องของหมออ้อย
ไม่ใช่ว่าหมออ้อยของเราเป็นปัญหาในการใช้ชีวิตหรืออะไรนะคะ ของคนอื่นค่ะ ใช่!!! ของคนอื่นค่ะ!!!!!!!!!!
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เราจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ในทุกๆที งงมากเลย จะเอาไปโพสต์ในเฟสบุ๊คก็กลัวถูกเกลียดค่ะ
เลยมาโพสต์แบบไม่มีใครรู้จักดีกว่า เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ
....เรื่องมันเริ่มช่วงที่เราอยู่ ม.ปลาย มีครูคนหนึ่งเล่าว่า
นางใช้เด็กกวาดห้องเรียนอยู่ดีๆ เด็กก็พูดขึ้นมาว่า ครูครับ มีหมออ้อยตกอยู่ในห้องเรียน ครูก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยเอาลูกอม
ให้เด็กไปแล้วบอกเอาไปทิ้ง ซึ่งตอนนั้นเราก็สงสัยค่ะ ว่าหมออ้อยอะไรจะร่วงง่ายอย่างนั้น ใครไปถอดกกน.เดินในโรงเรียน
หรือมันไปร่วงอิท่าไหน หรือมันติดกับผ้าอนามัยแล้วมันร่วงลงไปอีกที แล้วเราก็เก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจค่ะ
จนช่วงปิดเทอมไปอาศัยอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด วันนั้นก็อยู่บ้านตามปกติค่ะ แล้วแม่ก็เข้ามาทำความสะอาดห้อง
แม่ก็กวาดไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดตากับหมออ้อยที่อยู่บนพื้น แม่ก็กวาดๆ แล้วบอกว่าเป็นผู้หญิงก็ต้องดูแลตัวเอง
เราก็พูดไปด้วยความเขินอายว่า มันเป็น ขนจักแร้ แต่ใครจะไปเชื่อละคะ ยาวและหงิกงอเส้นหนาขนาดน้น
หลังจากนั้นมาเราก็ทำความสะอาดบวชชีน้องสาวเรานานๆครั้งค่ะ
พอผ่านพ้นช่วงวัยนั้นไปเราก็เข้ามหาลัยค่ะ มีวันหนึ่งเราเข้าไปทำงานที่ตึกคณะ เข้าไปนั่งโต๊ะปุ๊บ
แทบอวกค่ะ หมออ้อยใครไม่รู้ อยู่บนโต๊ะหน้าที่เรานั่งพอดี เรารีบหยิบทิชชู่มาแผ่นหนึ่งแล้วหยิบหมออ้อยเส้นนั้นใส่กระเป๋า
เพื่อเอาไปทิ้งในตอนที่ไม่มีใครเห็น คือเราไม่รู้ว่ามันเป็นของใคร แต่ก็กลัวคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าเป็นของเรา เราเลยทำแบบนั้น
คือ เจอหมออ้อยตามพื้นมันก็เป็นเรื่องปกตินะคะ มันคือขนเนาะ มีโอกาสร่วงได้ทุกเวลาอยู่แล้ว แต่นี่มันอยู่บนโต๊ะ !!!
เราก็พยายามคิดต่างๆนานาว่า เอ่อ เขาน่าจะแบบนั่งบนโต๊ะแล้วไม่ได้ใส่ กางเกงซับหรือเปล่า ??
เพราะช่วงมหาลัย สาวๆก็คงไม่ค่อยชอบใส่กันเท่าไหร่ เราก็พยายามลืมมันไป จนเราไปออกทริปกับทางคณะ
ก็ได้เลือกนอนกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ จนถึงช่วงเวลาที่จะต้องแบ่งช่วงเวลาอาบน้ำกัน ด้วยความที่ดิฉันเป็นคนอาบน้ำไว
ก็เลือกอาบก่อนค่ะ เพื่อนอาบทีหลัง คือห้องน้ำในโรงแรมจะเป็นอ่างอาบน้ำนะคะ ถ้าจะยืนอาบก็ยืนในอ่างอาบไปเลย
ซึ่งคืนนั้นก็จบไปแบบนั้นเพราะดิฉันยังไม่เห็นสภาพห้องน้ำหลังอาบเสร็จ
.......พอวันรุ่งขึ้น ดิฉันตื่นมาอาบน้ำช่วงเช้า อื้อหือ หมออ้อย อนู่ในอ่างอาบน้ำ ด้วยความคิดในแง่บวก อ่า นั้นอาจจะเป็นของเราก็ได้
ไม่เป็นไร เราก็ราดน้ำในมันลงรูไป แล้วอาบน้ำแบบงงๆค่ะ ครุ่นคิดตลอดเวลา ว่าของเราหรือของเพื่อน แต่คือตอนนั้น เป็นช่วงที่เราบวชชี
ให้น้องสาวเราประมาณ1-2 เดือนพอดี มันก็ยาวพอประมาณ แต่ไม่เท่ากับที่มันอยู่ในอ่างที่เราเห็น เราก็เงียบไว้ค่ะ
เรากลัวว่าถ้าบอกไปแล้วเพื่อนจะรู้สึกเขินอาย คือนางก็เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย สะอาดตลอดเวลาอ่ะแหละ เลยทำให้ไม่กล้าบอก
เราก็พยายามลืมๆไปเหมือนเดิมค่ะ จบเรียนใกล้จะจบ ช่วงนี้ก็จะอยู่ในช่วงฝึกงานค่ะ
เราได้ไปฝึกงานอยู่ที่ๆหนึ่ง ค่อนข้างดีค่ะ ในบริษัทมีแต่ผู้หญิง มีผู้ชายคนเดียวคือบอส ซึ่งวันนั้นก็เป็นช่วงที่เข้ามาฝึกงานอาทิตย์แรกค่ะ
เราก็จะขยันหน่อยๆ ไม่มีอะไรทำก็จะกวาดนู้นกวาดนี้ จนไปกวาดที่โต๊ะทำงานของพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งวันนั้นนางหยุดงานนะคะ
ไปเจอหมออ้อยใต้โต๊ะนางค่ะ เราก็เงียบ แล้วรีบกวาดใส่ที่ตักผงให้ไวที่สุด แล้วกลับไปนั่งที่ประจำของเรา ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ
คือเราอยากรู้ค่ะว่า ผู้หญิงเขาใส่กกน.ยังไงให้มันร่วงออกมาอ่ะค่ะ คือถ้ามันตกอยู่ในห้องนอน ห้องน้ำ
เราพอเข้าใจนะว่ามันคือพื้นที่ส่วนตัว พื้นที่อิสระ ที่เราสามารถโป๊เดินในห้องแล้วมันร่วงงี้
แต่นี่มันมาร่วงข้างนอกอ่ะ คืออยากรู้จริงๆว่าเวลาหมออ้อยมันยาวแลบๆออกมา คือไม่คิดจะเล็มมันหน่อยหรอคะ หรือกกน.ยางยืดไม่แน่นพออ่ะคะ?
ถ้าใครเคยเจอปัญหาแบบเราก็เอามาพูดคุยกันได้นะคะ หรือของใครร่วงบ่อยก็มาตอบคำถามให้ดิฉันหายสงสัยได้ค่ะ ขอบคุณพื้นที่จากพันทิปให้ดิฉันได้มาระบายเรื่องราวในใจที่เก็บไว้มานาน #ถ้าผิดพลาดภาษาไปตรงส่วนใหญ่หรือการเล่าเรื่องวกวนก็ขอโทษด้วยนะคะ