ไปเรียนต่างประเทศคนเดียวไม่มีเพื่อน

คือเราไปเรียนต่อม.4ที่อินเดียแล้วไม่มีเพื่อนสักคนเลย ภาษาอังกฤษของเราไม่ได้เก่งมากแต่พอฟังได้ตอบได้ พยายามทำทุกอย่างทุกวิถีทางให้มีเพื่อนแต่ก็ไม่มีเราช่วยเขาเช่นให้ยืมสมุดการบ้านไปทำพอวันต่อเราก็คิดว่าเขาน่าจะช่วยเราได้บ้างแต่เอาจริงๆเขาก็อยู่กันเป็นกลุ่มทุกคนสนิทกันหมดยกเว้นเราเพราะเป็นนักเรียนไทยคนเดียวในโรงเรียน พอถึงเวลาที่เราอยากให้เขาช่วยเราคืนบ้างก็ทำเป็นไม่สนใจ คือเพื่อนคนนั่นเราช่วยเขาหลายอย่างมากแต่เขาไม่เคยช่วยเราเลย จนเราเริ่มโดนล้อเรื่องสำเนียงบ้างอะไรบ้างและก็เขาชอบพูดภาษาบ้านเขาใส่เราแล้วเราก็ถามเขาก็ตอบว่าไม่มีอะไรหรอกแล้วก็หัวเราะทำแบบนี้ใส่จนเรารู้สึกกลัวการที่จะมีเพื่อน บางวิชาที่เราทำคะแนนได้น้อยเขาก็มาบอกว่าเราทำได้แค่นี่เองหรอแล้วก็พากันเอาไปพูดในกลุ่มเขาแล้วก็หันมามองเรา ซึ่งตอนนั่นเรากลับมาบ้านร้องไห้เกือบทุกวันจนคิดว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้ากลายเป็นคนไม่ค่อยพูดกับใคร เพราะกลัวว่าการที่พูดออกไปเขาจะล้อสำเนียงเรารึป่าวทำเหมือนที่เพื่อนเราทำรึป่าว จากการโดนเพื่อนบูลลี่แบบนี้มันทำให้เราท้อมากๆ ตอนนี้เราเลยเป็นไปไหนคนเดียว ทำอะไรคนเดียว อยู่ในห้องเวลาพักเบรคเราก็ไม่คุยกับใครนั่งคนเดียวเอาหนังสือมาอ่าน แต่ที่เราก็อยากเล่นกับเพื่อนมากๆ แต่เพื่อนเขาก็พากันย้ายที่นั่งไปนั่งด้วยกันหมดปล่อยให้เรานั่งคนเดียวแต่เราไม่เข้าใจว่าเขาทำถึงขนาดนี้ เขายังกล้าที่จะมายืมสมุดหนังสือเราไปลอกงานเราเลยรู้สึกว่ามันท้อมากๆ เราควรทำยังไงดีคะอย่างนึงก็กลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าไม่ก็กลายเป็นคนที่ไม่กล้าพูดกับใคร จากการที่เพื่อนบูลลี่เรา