คุณเคยเจอเพื่อนแบบนี้ไหม?

สวัสดี เราแค่อยากมาระบายความอึดอัดที่เรามีอยู่ตอนสมัยเรียนม.และอยากรู้ว่าเราเป็นคนเดียวไหมที่เจอแบบนี้ เริ่มจากตอนเป็นช่วงเปิดเทอมโดยที่เราได้ย้ายแผนการเรียนมาอีกแผนหนึ่ง เราก็เจอเพื่อนต่างห้องแหละ ซึ่งเราก็รู้จักเราก็อยู่กลุ่มเดียวกันโดยมีเพื้อนจากห้องอื่นแระที่พึ่งสอบเข้ามา ตอนนั้นก็สนิทกันไวขึ้น เพราะรู้จักกันตั้งแต่ม.ต้น ตอนนั้นเราก็ดีใจนะที่มีเพื่อนที่รู้จักอ้ะ ซึ่งนางเป็นคนตลก เข้ากับคนง่าย ตอนนั้นพึ่งสนิทกันก็ยังไม่มีอะไร นางบอกเราว่าเราเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด เราก็บอกนางว่าเหมือนกันแระ เพราะมีอะไรเราก้คุยกันปรึกษากัน เราเป่นคนนิสัยร่าเริงนะ เข้ากับคนง่ายบ้างส่วน เราเป็นคนพูดน้อย ถ้าเจอคนสนิทจริงๆก็พูดเยอะน่อย อะแล้วทีนี้แบบมีครั้งหนึ่งนางไม่คุยกับเรา ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่านางเป็นอะไร แบบถามคำตอบคำ เราก็ไม่เอะใจอะไร พอเข้าห้องเรียนเราก็ชวนคุยนะแต่แบบนางเหมือนไม่คุยกับเรา พอถามก้ อือ น่านิ่งๆอ้ะบางที่ก็พยักหน้าแทน แต่พอเพื่อนคนอื่นนางก็พูด เล่นกับคนอื่นดี แต่พอเรากลับทำเฉยๆตอนนั้นเราคิดนะว่าเราทำอะไรให้นางโกรธรึป่าว แต่เราก็นึกไม่ออก เราก็เลยไม่ค่อยคุยเราก็เฉยๆเพราะเราไม่รู้เราผิดอะไร ตอนนั้นเราแบบรู้สึกไม่ดี เหงาอะคือปกติเราคุยกันเล่นกันอยู่แล้วอะเราก็อยากคุยอยากถามนะแต่ก็ไม่กล้า เราก็เลยคุยกับเพื่อนในกลุ่มนั้นแระก็ดีขึ้นมาน่อย พอสักพักนางก็มาคุยกับเรา เราก็ดีใจนะเออได้คุยกันแร้ว แต่เราไม่ได้ถามนะว่าโกรธอะไร แต่นางมาบอกว่า"แค่ลองใจ" ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะนางบอกว่าอยากรู้ว่าเราเป็นคนยังไง นางก็ถามนะว่าเหงาไหมตอนไม่คุย เราก้ตอบว่าเออเหงาดิ นึกว่าทำอะไรให้โกด เพื่อนเราคนนี้แบบเป็นคนขี้งอล นิดๆน่อยก้งอล คือตอนเราทำอะไรนี้แระลืมร้ะแล้วที่ไปโดนนาง แล้วก็งอลไม่คุยกับเรา เราก้ขอโทษนะแต่ไม่รู้ว่าจะโกรธ พอนางทำน่านิ่งไม่ค่อยคุยเราก็รู้ร้ะว่าต้องโกรธ เราก็พยายามคุยนะ นางก้ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง พอคุยกันในแชทก็คุยๆแระ ร้ะที่นี้คือเราไม่รู้จะตอบอะไรเราก็ส่งสติกเกอร์ไป แระนางนางก็งอลเรา พออ่านไม่ตอบบ้างเพราะบางทีเราก็ลืมอ่ะนางก็งอลเรา พอเราถามนางก็บอกว่าไม่ชอบให้ส่งสติกเกอร์ เราก็เรยตอบนางตลอดแบบพอเราไม่รู้จะตอบอะไรก็จะหาคำมาตอบ คือให้แชทเราเป็นแชทสุดท้าย ถ้านางไม่ตอบเราก็ถือจบการสนทนาที่แชทเรา บางที่เราก็ทักไปถามอะไรนู้นนี่นั่น นางอ่านนะแต่นางไม่ค่อยตอบเรา จนต้องทักไปอีก แต่เราก็ไม่ได้โกรธไม่อะไร เราเป็นคนที่ไม่ชอบโกรธใคร เพราะเราคิดว่าถ้าเราโกรธคงไม่มีใครมาคอยง้อเราหรอก พอเรารู้สึกนอยบ้างอะไรบ้างเราก็ไม่แสดงให้เพื่อนๆเห็นหรอก เรามักเก็บไว้ในใจตลอด แต่เพื่อนเรานี้คือโกรธใครก็จะไม่คุยกับคนนั้นเรย บางทีเราก็ไม่เข้าใจนางนะว่าทำไมต้องโกรธเพราะเรื่องบางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องโกรธอะ แต่เราก็ไม่ได้พูด  นางโกรธนางงอลเราบ่อยนะแบบถ้าเรารู้ผิดอะไรเราก็จะง้อนะแต่ถ้าไม่ผิดหรือเราไม่รู้เราก็จะเฉยๆ เดี๋ยวหายก็มาคุยเอง แต่เราไม่เคยงอลเคยโกรธอะไรนางเรย เพราะนางเป็นสนิทเรา มีก็แค่พูดเร่นๆว่าเออ กุงอลอะไรประมานนี้แต่เราก็มักพูดติดตลก บ้างครั้งเราก็อยากให้ตัวเองแสดงอาการออกไปบ้าง แต่เราก็กลัวว่าเพื่อนจะหาว่าเรางี่เง่าอะรประมานนี้ บ้างครั้งเราก็คิดนะว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆใครจะด่ารึว่าอะไรเราก็ไม่โกรธไม่อะไรใครเรย ถึงรู้สึกก็เก็บไว้ในใจ เรามักจะหัวเราะเก้อๆออกไป เราก็เป็นของเราอยู่แบบนี้แระ แต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดีจนถึงตอนนี้ว่าเพื่อนของเราจะลองใจอะไรเรานักหนา คือนางบอกเราเป็นที่สนิทที่สุดเเล้วจะลองใจอะไรอีก นางทำเหมือนไม่ไว้ใจเรา มันเสียความรู้สึกมากๆอ้ะ คือนางลองใจเราบ่อยนะ จนเรารู้สึกว่าเป็นเพื่อนกันจิงๆหรอ ไม่ไว้ใจขนาดนั้นเรยหรอ ตอนนั้นเราเฟลมากๆอยากจะระบายให้ในกลุ่มสักคนฟังแต่เราก็ไม่กล้าได้แต่เก็บเอาใว้คนเดียว ในกลุ่มเรามีเพื่อนหลายคนนะ ที่สนิทแบบจิงๆมีอยู่4คน มีอีกครั้งหนึ่งที่เกิดขึ้นอีกแต่ตอนนั้นเราแบบเก็บไม่อยู่แล้ว คือนางก็อยู่ดีๆก็ไม่คุยกับเรา เราก้คิดนะลองใจอีกรึป่าว เราก้คุยนุ้นนี้นางก้ตอบบ้างเราก็ไม่ได้อะไร ก็จะตอบก็ตอบ แล้วแบบเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันจิงๆกัน2วัน ทุกคนเคยเป็นแบบเราไหมคือเราไม่รู้เราจะชวนเพื่อนคุยเรื่องอะไรเราก็จะนั่งเงียบไป แล้วที่เพื่อนอีกคนหนึ่งนั่งืำอะไรนี้แระเราก็เรยถามนั้นถามนี้ไปเรื่อย เพื่อนคนนั้นก็ตอบคือคุยกันเยอะเเระ เพราะมันเรื่องให้คุยอะ แล้วที่นี้อยู่นางก็ถามว่างานเสร็จยังตอนนั้นเราก็ยังงงๆแระ เราก็เรยขมวดคิ้วตอบไป นางก็ว่าเป็นอะไร ที่กับเพื่อนคนนั้นยังคุยดีๆได้เรย ตอนนั้นเราก้แบบนี่เราผิดอีกแล้วหรอ เราเบื่ออ่ะตอนนั้น เราก็เรยเงียบ พอขึ้นห้องเรียนเราก็พยายามคุยแต่นางก้ไม่ตอบเรา พอพักกลางวันเราก็ถามเพื่อนๆว่าซื้อน้ำป่ะเดะซื้อให้แต่เราก็ไปถามนางนะว่าเอาน้ำไหม นางก็ส่ายน่าบอกเดี๋ยวซื้อเอง เราก็เรยไม่อะไรต่อ นางก็ไปซื้อน้ำกับเพื่อนอีกคนในกลุ่มนั้นที่สนิทๆอยู่อีก เราก็แยกไปซื้อกับเพื่อนอีกคน ยังดีที่กลุ่มเรามีเพื่อนหลายคน เราเรยได้คุยได้เล่นบ้าง แล้วเข้าเรียนอีกที่เป็นงานที่ต้องสอบพูดคู่ แล้วเราคู่กับนาง เราก็ไปท่องๆจำๆจนได้ เราก็เรยเดินมาถามดีๆว่าจำได้ยัง จะได้พูดด้วยกัน นางก็ตอบกลับมาว่าจำไม่ได้ ไปก่อนเลย แบบนางพูดไม่ค่อยอยากคุยกับเรา ตอนนั้นเราเก็บไม่อยู่จริงๆเราเรยพูดใส่ไปแล้วก็เดินออกมาข้างนอก ตอนนั้นเราร้องนะเพราะแบบมันก็อธิบายไม่ถูกอ้ะ นางก็ออกมาหานะแต่ตอนนั้นเรายังไม่ร้องเราแค่ควบคุมอารมณ์อยู่ นางก้ว่าที่คนอื่นพูดไม่เห่นจะว่าเลย คือคนอื่นไม่มีใครพูดแบบนี้กับเราจิงนะ เราก็เรยว่าเป็นอะไร อยู่ดีๆก็ไม่พูด ตอนนั้นน้ำตาเราไหลแล้ว แต่เพื่อนไม่เห่นเพราะเราอยู่ข้างนอก ตอนั้นแบบเหมือนเราเหนื่อยอ้ะ เราแคร์ความรู้เพื่อนมากๆ แต่พอมาทำแบบนี้มันก็เสียความรู้สึกมากๆเหมือนกัน เราก็เรยเคลียร์กันนางก็บอกก็แค่ลองใจว่าถ้าไม่คุยด้วยจะเป็นไงแล้วคือเราไม่เคยทำแบบนี้เรย แล้วนางมาลองใจเราแค่คนเดียวแล้วลองใจหลายครั้งมากอ้ะ จนเราคิดว่าเพื่อนสนิทต้องลองใจขนาดนี้เรยหรอ ทั้งๆที่นางก็รู้ว่าพอไม่คุยด้วยเราก็จะเงียบๆ เหงาๆ แต่ก็ยังลองอยู่เราก้ถามคำถามเดิมๆแระว่าจะลองทำไมอะไรนักหนา และตอนนั้นเราก็เคลียร์กันกันจนเข้าใจกันและนางก็ไม่ได้ลองใจอะไรอีก 
ปล.เราไม่ได้มีเจตนาจะมาว่าเพื่อนนะ เราแค่อยากมาระบายความรู้สึกที่เราเก็บเอาไว้ และเราก็อยากรู้ว่ามีเพื่อนๆคนไหนเจอแบบเราบ้าง แล้วเพื่อนๆมีวิธีจัดการกับปัญหานี้อย่างไร เหมือนเรารึป่าว เราอาจพิมพ์วกไปวนมาก็อภัยด้วยนะ  ขอบคุณที่ทุกคนอ่านจนจบนะคะ😊