✨🚀⭐️THE LEISURE GLOVES ถุงมือยามว่าง : เรื่องสั้น-ฉายเดี่ยว #4 ตอน WHAT HAPPENED ON TITAN ? โดย ถุงมือตายแล้วฟื้น✨🚀⭐️

กระทู้คำถาม

อีกสักกระทู้นะครับ สำหรับ เรื่องสั้น

เรื่องนี้ไปอวกาศนอกโลกแหวกแนวกันหน่อย เป็นบันทึกการเดินทางของยานอวกาศลำหนึ่งซึ่งเดินทางไปดวงจันทร์ "ไททัน" ซึ่งเป็นดวงจันทร์โดดเด่นที่สุดของดาวเสาร์ครับ

พวกเขาจะไปเจออะไรกันบ้าง ติดตามอ่านกันเลยครับ ^^

ต่อไปนี้เป็นบันทึกของยาน นิว-อพอลโล

หลังออกเดินทางจากสถานีอวกาศเซอุสได้ 16 วัน ตามเวลาบนโลก

17 มิถุนายน 2112 เวลา 15: 10 P.M.

เรามองเห็นดวงจันทร์ไททันอยู่ข้างหน้า สภาพอากาศค่อนข้างแปรปรวน มีลมพายุพัดแรง เมฆหมอกปกคลุมไปทั่ว

ข้างล่างนั้น มีน้ำ!

นั่นคือสัญญาณบ่งบอกให้รู้ว่าต้องมีสิ่งมีชีวิต

เราต้องเตรียมตัวเผชิญหน้ากับมัน หรือพวกมัน

เรานำยานลงจอดบนยอดเขาโอลิมปัส มันอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลมาก น่าจะปลอดภัย

15:40 P.M.

เราส่งทีมสำรวจชุดแรกซึ่งมีสามคน แอนดรูว์ จอร์จ และเนลสัน

พวกเขาสวมชุดอวกาศพร้อมอาวุธป้องกันตัวออกไปสำรวจนอกยาน ไปถึงทะเลสาปและถ้ำแห่งหนึ่งไกลออกไปราวสองไมล์

ส่วนอองเดรย์ ทีน่า และผม สตีเฟ่น โรเจอร์ อยู่ในยาน รอการกลับมาของพวกเขา

16:10 P.M.

มีสัญญาณติดต่อกลับมา เป็นเสียงเอะอะโวยวายของนักบินอวกาศผู้ออกไปสำรวจข้างนอกทั้งสามคน

เราได้ยินเสียงจอร์จตะโกนว่า มีอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น

เราเข้าใจว่า คำว่า "ในนั้น" หมายถึง ในถ้ำ เพราะรู้สึกว่าเสียงของพวกเขาฟังดูก้องสะท้อน

มีเสียงร้องเหมือนมีความเจ็บปวดปนกับหวาดกลัว

เนลสันร้องออกมาว่า แอนดรูว์ ติดเชื้ออะไรบางอย่าง หน้าตาเขียวคล้ำและเพ้อคลั่ง พยายามจะทำร้ายเขา

"ทำไงก็ได้ให้เขาสลบ แล้วนำตัวเขากลับมา กลับมาที่ยานเดี๋ยวนี้เลยทุกคน!" ผมในฐานะผู้บังคับการออกคำสั่ง

แต่แล้วก็มีเสียงแห่งการต่อสู้กัน เสียงร้องด่าโขมงโฉงเฉงของจอร์จและเนลสัน กับเสียงคำรามราวกับสัตว์ร้ายของแอนดรูว์

มีแต่เสียง ไม่มีสัญญาณภาพ! สักพักหนึ่ง ราวๆ สิบนาที ทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบ

"เราต้องไปดูกันว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกเขาเงียบกันไปหมด" ผมบอกกับอองเดรย์และทีน่า

"ดิฉันว่าพวกเราไม่ควรจะออกไปจากยานนะคะ ผู้การ" ทีน่าห้ามเมื่อเห็นผมทำท่าจะเปิดประตูห้องนักบิน

"ผมก็ว่าคงไม่เข้าท่า หากจะออกไปข้างนอก" อองเดรย์เห็นด้วย

"งั้นก็...ไปกันทั้งยานนี้เลยก็แล้วกัน"

ผมตัดสินใจ และทั้งสองคนเห็นด้วยกับวิธีนี้

16:42 P.M.

เรานำยานนิว-อพอลโล ไปจอดริมทะเลสาปนั้น และเห็นเพื่อนๆ ของเราทั้งสามคนกลายเป็นศพไปแล้ว

สิ่งที่แปลกคือ แอนดรูว์ มีการเปลี่ยนแปลงไปมาก!

เขามีสภาพเหมือนซอมบี้ หน้าตาแปรเปลี่ยนจนแทบจำไม่ได้

เขาถูกยิงเข้าที่หัวจนทะลุไปด้านหลังเป็นช่องโหว่เบ้อเร่อด้วยปืนเลเซอร์ของใครสักคน ไม่จอร์จก็เนลสัน

ทั้งสองคนนั้น มีรอยแผลถูกกัดที่ลำคอเหวอะหวะ เลือดสาดกระจาย เศษเนื้อหนังฉีกขาดห้อยรุ่งริ่ง

สรุปแล้วทั้งสามคนต่อสู้กันจนตาย

"ข้างนอกนั่นมีอันตรายแน่นอน" ทีน่าฟันธง "เราต้องไม่ออกไป"

"ไม่ได้นะ" อองเดรย์ค้าน "เราต้องนำศพของพวกเขาใส่แคปซูลแล้วนำกลับไปที่เซอูส (สถานีอวกาศ) เพื่อทำพิธีทางศาสนาตามกฏระเบียบ พวกเขาสมควรได้รับการปฏิบัติที่ถูกต้อง"

"ผมก็เห็นด้วยกับคุณ" ผมกล่าวกับทีน่า "เราทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่แบบนี้ไม่ได้ แต่ก็ต้องระวังตัวกันให้มาก ทุกคนต้องสวมชุดป้องกันเชื้อที่มิดชิด อาวุธพร้อมใช้ และระวังให้กันและกัน ไปๆๆ"

16:50 P.M.

เราสามคน ผม ทีน่า และอองเดรย์ ออกมาจากยาน ช่วยกันลากศพของแอนดรูว์ จอร์จ และเนลสันไปใส่ไว้ในแคปซูล

ในห้องเก็บของใต้ท้องยาน ภายในแคปซูลมีระบบแช่แข็ง สามารถรักษาสภาพศพไว้ได้นานเพียงพอจนกระทั่งเรากลับไปถึงสถานีอวกาศเซอูส

ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นในช่วงนี้

17:00 P.M.

ห้องเก็บของถูกปิดล็อกอย่างแน่นหนา และเราสามคนที่เหลือ ก็รีบนำยานนิว-อพอลโลบินขึ้นสู่อวกาศ

จุดหมายปลายทางมีที่เดียว เซอูส !

17:15 P.M.

มีสัญญาณเตือนภัยจากระบบเซเคียวริตี้ บอกว่าเกิดการระเบิดในห้องเก็บของใต้ยาน

ไฟกำลังไหม้ลุกลาม ออกซิเจนภายในยานลดปริมาณลงอย่างฮวบฮาบ

ยานแกว่งไปทั้งลำ แล่นเซไปมาราวกับคนเมาเหล้าอย่างหนัก

17:20 P.M.

ประตูห้องนักบินถูกกระชากออก และร่างของคนสามคนซึ่งมีหน้าตาดุร้ายกระหายเลือดเบียดเสียดกันจะเข้ามาจัดการกับพวกเรา!

ถ้าคุณกำลังดูบันทึกเหตุการณ์นี้อยู่ แสดงว่า พวกเราตายกันหมดแล้ว!!

17:25 P.M.

มีแต่เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

17:30 P.M.

เสียงระเบิดดังขึ้น ภาพยานนิว-อพอลโล ระเบิดกระจายไปทุกทิศทางในอวกาศ

END RECORD

เวลาหลังมื้อเที่ยง ของวันเดียวกันนั้น...

ทันทีที่ดูบันทึกเหตุการณ์นั้นจบ ทุกคนในยานต่างก็มองหน้ากัน

"ใครเป็นคนพบบันทึกนี้เป็นคนแรก ?" ผมถาม

"INTEL-2 เจอมัน ในซากของยาน...ครับผม ผู้การ" อองเดรย์ตอบ

อินเทล 2 คือยานกึ่งหุ่นยนต์อัจฉริยะ มันสามารถทำงานแทนมนุษย์ได้มากมายหลายอย่าง

"เฮ้ย! ยานไหน ?"

"เอ่อ...ยาน ชื่อเดียวกันครับ นิว อพอลโล! ครับผม" จอร์จตอบ และทำท่าขนพองสยองเกล้า

"แล้วมัน มาได้ยังไง ก็เราทั้งหกคนกำลังอยู่ในนิว อพอลโล อยู่ตอนนี้ เรากำลังจะไปยังไททันอยู่นี่ไง !"

"INTEL-2 รายงานว่า ซากของยาน และบันทึกเหตุการณ์จากกล่องดำ ออกมาจาก หลุมดำ ซึ่งมันเจอเมื่อสามชั่วโมงที่ผ่านมานี้เองครับ"

"แปลว่า พวกเรา กำลังจะไปตายกันหมด...พระเจ้าช่วย" ทีน่า พูดแล้วยกสองมือปิดปาก ใบหน้าของเธอซีดเผือด

"ไม่ไปแล้วแบบนี้!" จอร์จทำตัวสั่นและส่ายหน้าไม่ยอมหยุด

"ไม่ไปไม่ได้ เราได้รับคำสั่งมาแล้ว ปฏิเสธได้ไงเล่า แถมออกเดินทางมาจวนจะถึงแล้วด้วย!" อองเดรส์แย้ง

"เหมือนเราโชคดีนะ คิดในแง่บวกสิเพื่อนๆ!" ผมพยายามกระตุ้นและปลุกปลอบขวัญกำลังใจของทุกคนรวมทั้งตัวเอง

"โชคดีงั้นเหรอคะ ?"

"ยังไง ผู้การ ?" แอนดรูว์ถามหลังจากทีน่าย้อนผม

"ก็เพราะเราได้เห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าไง ! เรารู้แล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก็ต้องเตรียมแผนการรับมือกับมัน เรามีเวลาเหลือเฟือเลย จริงไหมล่ะ ?" ผมตอบและกระตุ้นทุกคนด้วยความหวัง

"ใช่....ใช่!" เนลสัน ชูกำปั้น

"งั้นเราต้องแก้มือ ไปจัดการไอ้พวกเอเลี่ยน ra ยำพวกนั้น !!" อองเดรย์กล่าวอย่างหมายมั่นปั้นมือ

14:30 P.M.

จบการบันทึก ไม่มีภาพและเสียงใดๆต่อ

12:35 P.M.

เวลาหลังมื้อเที่ยง ของวันเดียวกันนั้น...อีกครั้ง...

ทันทีที่ดูบันทึกเหตุการณ์ทั้งสองครั้งนั้นจบ ทุกคนในยานต่างก็มองหน้ากัน

"ใครเป็นคนพบบันทึกนี้เป็นคนแรก ?" ผมถาม

/// จบ ///

ถุงมือ ตายแล้วฟื้น