เกลียดตัวเอง เกลียดครอบครัว ไม่รู้จะทำอย่างไร

ไม่สามารถคุยกับใครได้เลย ไม่มีใครเชื่อใจได้และรับฟังด้วยความจริงใจเลย
พ่อพูดเหมือนเราเป็นภาระของครอบครัว ซึ่งเรากำลังเรียนอยู่ ก็เป็นภาระจริงๆ เวลาเรามีปัญหา หรือเกิดอะไรขึ้น พ่อกับแม่ไม่เคยรับฟัง มีแต่ซ้ำเติม ใช้คำพูดรุนแรง ทำร้ายจิตใจ พอเราอธิบายก็หาว่าออกอาการ เถียง ชี้หน้าสั่งให้หุบปาก บอกว่าอย่ามาลองดีกับกู ส่วนแม่ไม่เคยช่วยอะไร เพราะตามพ่ออย่างเดียว ตอนนี้เรารู้สึก ไม่อยากอยู่ แต่ก็กลัวทำไม่ได้ มันเหมือนตายทั้งเป็น ไม่มีความสุขแต่ใจก็ไม่กล้าพอ 
เราก็เป็นตัวภาระจริงๆ ไม่ว่าจะค่าใช้จ่ายที่มากตามชั้นที่เรียน เรื่องสุขภาพ พูดตรงๆ ไม่ได้รู้สึกเหมือนเป็นลูกของพ่อกับแม่เลย จะคุยกับญาติคนอื่นเขาก็หาว่าเวอร์เกินไปรึเปล่า ได้แต่นอนร้องไห้คนเดียว
ปล พ่อกับแม่ไม่ได้เลี้ยงเราในตอนเด็ก