สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ15 เรียนอยู่ปวช.1 พอเริ่มย้ายมารร.ใหม่ เรารู้สึกเหมือนตัวคนเดียวมากๆ ไม่มีเพื่อนสนิท เพื่อนที่จะเดินด้วย ไม่มีคนที่คอยจะปรึกษาอะไร เวลาจับคู่ทำงานก็ไม่รู้จะคู่กับใคร และไม่มีใครนึกถึง..
เรามีเพื่อนจากรร.เก่ามาด้วย2คน แต่ไม่ได้สนิทกัน แถมยังเคยทะเลาะกันอีกด้วย พอเปิดเทอมแรกๆก็ดี พอหลังๆไปเค้าก็คุยกันสองคน ไปไหนก็เดินกันสองคน เราต้องเดินตามหลัง แล้วเรามีปมเรื่องไม่มีเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เหมือนจะเซนซิทีฟมากๆ แต่บางทีก็คิดว่าตัวเองคิดมากเกินไป ทุกวันนี้มีแค่ศิลปินที่ชอบที่ทำให้ยิ้ม (ครอบครัวบางครั้ง) ทุกวันนี้เราไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด จะมีเพื่อนก็แค่ตามเพื่อนที่เจอตามงานอีเว้นท์ศิลปินที่ทักทายจนรู้จักกัน แต่ก็ไม่ถึงกับสนิทเลย บางครั้งเรานั่งรถกลับจากรร.ไปบ้าน เราแทบจะร้องไห้บนรถเมล์ เรามีโทรศัพท์เป็นเพื่อน บางครั้งเราก็อยากมีเพื่อนสนิทในชีวิตจริงๆบ้าง แต่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลย ถึงจะไม่ใช่เพื่อนรร.เดียวกันก็ได้ ขอแค่มีเพื่อนสนิทบ้างก็พอ
นี่เป็นกะทู้แรกของเราถ้าผิดอะไรขอโทษด้วยนะคะ
มีใครเป็นแบบเราบ้างไหมคะ แล้วแก้ยังไง หรือจะทักมาคุยกันหลังไมค์แลกเปลี่ยนประสบการณ์อะไรแบบนี้ก็ได้นะคะ
ชอบคิดมากเรื่องเพื่อน ทำยังไง
เรามีเพื่อนจากรร.เก่ามาด้วย2คน แต่ไม่ได้สนิทกัน แถมยังเคยทะเลาะกันอีกด้วย พอเปิดเทอมแรกๆก็ดี พอหลังๆไปเค้าก็คุยกันสองคน ไปไหนก็เดินกันสองคน เราต้องเดินตามหลัง แล้วเรามีปมเรื่องไม่มีเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เหมือนจะเซนซิทีฟมากๆ แต่บางทีก็คิดว่าตัวเองคิดมากเกินไป ทุกวันนี้มีแค่ศิลปินที่ชอบที่ทำให้ยิ้ม (ครอบครัวบางครั้ง) ทุกวันนี้เราไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด จะมีเพื่อนก็แค่ตามเพื่อนที่เจอตามงานอีเว้นท์ศิลปินที่ทักทายจนรู้จักกัน แต่ก็ไม่ถึงกับสนิทเลย บางครั้งเรานั่งรถกลับจากรร.ไปบ้าน เราแทบจะร้องไห้บนรถเมล์ เรามีโทรศัพท์เป็นเพื่อน บางครั้งเราก็อยากมีเพื่อนสนิทในชีวิตจริงๆบ้าง แต่เหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลย ถึงจะไม่ใช่เพื่อนรร.เดียวกันก็ได้ ขอแค่มีเพื่อนสนิทบ้างก็พอ
นี่เป็นกะทู้แรกของเราถ้าผิดอะไรขอโทษด้วยนะคะ
มีใครเป็นแบบเราบ้างไหมคะ แล้วแก้ยังไง หรือจะทักมาคุยกันหลังไมค์แลกเปลี่ยนประสบการณ์อะไรแบบนี้ก็ได้นะคะ