ทรงพลกับนงนุชแต่งงานกันมาสามปีแล้วก็ยังไม่มีลูกสักที สาเหตุเพราะทรงพลไม่สามารถมีลูกได้ นั้นคือเขาเป็นหมัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความรักของนงนุชที่มีต่อทรงพลลดน้อยลงเลย สองคนก็ทำใจและสัญญาต่อกันว่าถึงจะไม่มีลูกได้สองคนก็ยังจะรักและดูแลกันไปจนแก่เฒ่าจนกว่าจะตายจากกัน
เมื่อเวลาผ่านไปสองคนผัวเมียก็คอยเลี้ยงหลานๆของตัวเอง ทั้งหลานฝั่งทรงพลเองและหลานฝั่งนงนุช รักเหมือนลูก แต่ก็ไม่อะไรมากเพราะเขาก็มีพ่อแม่ของเขาเอง พี่น้องบางคนก็ไม่กล้าปล่อยให้ลูกมาคลุกคลีมากกลัวลูกจะรักลุงป้ามากกว่าตัวเอง ซึ่งเหตุผลนี้นงนุชกับทรงพลก็เฉยๆ ยังไงก็รักหลานเหมือนเดิม
จนมาปีนึงน้องสาวคนสุดท้องของทรงพลแต่งงานมีลูกสองคนหญิงชาย แต่ไปกันกับพ่อของลูกไม่รอดสองคนแยกทางกัน ทรงพลกับนงนุชจึงถือโอกาสนี้แหละรับหลานมาเป็นลูกบุญธรรม ดูแลเป็นอย่างดี เหมือนลูกที่เกิดมาจากตัวเองเลยก็ว่าได้ โดยให้หลานสองคนใช้นามสกุลตัวเอง โดยน้องสาวของทรงพลก็ยินยอมแต่โดยดี เพราะลำพังตัวเองคงเลี้ยงลูกสองคนไม่ไหว อีกอย่างก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็พี่ชายกับพี่สะใภ้ของตัวเองนั้นเองเลยวางใจและยอมยกลูกๆให้เป็นลูกบุญธรรมของพี่ชาย แต่ลูกๆก็ไปๆมาบ้านตัวเอง และบ้านของทรงพล
บูมกับบรีสกลายมาเป็นลูกของทรงพลกับนงนุชโดยปริยาย เพราะแม่ของตนเองแต่งงานใหม่ แต่ก็แต่งด้วยความเข้าใจของลูกๆ ของญาติๆพี่น้องทุกคน ทรงพลห่วงความปลอดภัยของหลานสาว กลัวเรื่องลูกเลี้ยงพ่อเลี้ยง ถึงแม้น้องเขยคนใหม่นี้จะรู้จักกันมานานแล้ว เป็นคนดี แต่ก็นั้นแหละไม่เข้าใครออกใคร ป้องกันไว้ดีกว่าแก้ ทรงพลเลยขออนุญาติน้องสาวขอให้หลานๆมาอยู่บ้านของตน ซึ่งน้องสาวก็เห็นด้วยและยินยอม ซึ่งบ้านของทั้งสองก็ไม่ได้อยู่ห่างกันมาก ซึ่งหลังจากนี้ทรงพลก็ได้ดูแลหลานๆเต็มตัว เต็มที่ ทรงพลให้บูมกับบรีสเรียกตัวเองว่าพ่อ และเรียกนงนุชว่าแม่ สองคนก็ไม่ขัดอะไร เต็มใจเรียก สองคนก็รักลุงป้ามากๆเหมือนกัน
ชีวิตของทรงพลกับนงนุชดำเนินมาแบบมีความสุข ครอบครัวครบสมบูรณ์แบบ มีพ่อแม่ลูกตามที่ฝันไว้ แต่ก็ได้ไม่นานก็เกิดปัญหา พ่อแท้ๆของลูกๆต้องการที่จะมาแบ่งเอาลูกจากน้องสาวตัวเอง โดยพ่อแท้ๆของลูกจะเอาตัวบรีสไป ให้บูมอยู่กับแม่ ทำเอาทรงพลกับนงนุชเครียด นอนไม่หลับไปหลายคืน ทั้งสองคิดหาทางออกว่าจะเอายังไง จะเสียลูกๆไปไม่ได้แม้แต่คนเดียว แต่พ่อเขาก็มีสิทธิ์ที่จะเอาลูกเขาไป บางครั้งทรงพลก็เผลอร้องไห้เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แต่ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ ทรงพลทำข้อตกลงกับพ่อแท้ๆของลูกๆคือให้ไปช่วงปิดเทอม แต่ไม่บังคับถ้าลูกๆไม่อยากไป ถึงแม้ในใจของทรงพลและน้องสาวของตัวเองจะไม่ชอบให้ลูกไปเจอพ่อ แต่เขาก็เป็นพ่อลูกกัน ให้ไปช่วงปิดเทอมจะเป็นไรไปแค่ไม่กี่เดือน
ทุกอย่างดำเนินเรื่อยมา บางเทอมบรีสก็ไปบางเทอมก็ไม่ไปทรงพลกับนงนุชเฝ้าดูแลเอาใจใส่บรีสกับบูมอย่างกะเลือดในอก แม้บางครั้งทรงพลจะได้ยินคำนินทาเข้าหูว่าเอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเบี้ยเขามาอม เลี้ยงเขาโตแล้วเขาก็ทิ้งไปอยู่กับครอบครัวเขา ต่างๆนาๆ แต่ทรงพลกับนงนุชก็ไม่สนใจ มีความสุขที่ได้ดูแลหลานๆหรือลูกบุญธรรมต่อไป ถึงแม้เวลานั้นที่เขาโตมาจะเป็นอย่างไรก็ตามเขาไม่สน เขาสนใจแค่ตอนนี้ปัจจุบันเขาได้ทำหน้าที่พ่อกับแม่เหมือนคนอื่นๆ
————————————————————-
มีต่อนะค่ะ
เรื่องสั้น:แม่กาเหว่า
เมื่อเวลาผ่านไปสองคนผัวเมียก็คอยเลี้ยงหลานๆของตัวเอง ทั้งหลานฝั่งทรงพลเองและหลานฝั่งนงนุช รักเหมือนลูก แต่ก็ไม่อะไรมากเพราะเขาก็มีพ่อแม่ของเขาเอง พี่น้องบางคนก็ไม่กล้าปล่อยให้ลูกมาคลุกคลีมากกลัวลูกจะรักลุงป้ามากกว่าตัวเอง ซึ่งเหตุผลนี้นงนุชกับทรงพลก็เฉยๆ ยังไงก็รักหลานเหมือนเดิม
จนมาปีนึงน้องสาวคนสุดท้องของทรงพลแต่งงานมีลูกสองคนหญิงชาย แต่ไปกันกับพ่อของลูกไม่รอดสองคนแยกทางกัน ทรงพลกับนงนุชจึงถือโอกาสนี้แหละรับหลานมาเป็นลูกบุญธรรม ดูแลเป็นอย่างดี เหมือนลูกที่เกิดมาจากตัวเองเลยก็ว่าได้ โดยให้หลานสองคนใช้นามสกุลตัวเอง โดยน้องสาวของทรงพลก็ยินยอมแต่โดยดี เพราะลำพังตัวเองคงเลี้ยงลูกสองคนไม่ไหว อีกอย่างก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็พี่ชายกับพี่สะใภ้ของตัวเองนั้นเองเลยวางใจและยอมยกลูกๆให้เป็นลูกบุญธรรมของพี่ชาย แต่ลูกๆก็ไปๆมาบ้านตัวเอง และบ้านของทรงพล
บูมกับบรีสกลายมาเป็นลูกของทรงพลกับนงนุชโดยปริยาย เพราะแม่ของตนเองแต่งงานใหม่ แต่ก็แต่งด้วยความเข้าใจของลูกๆ ของญาติๆพี่น้องทุกคน ทรงพลห่วงความปลอดภัยของหลานสาว กลัวเรื่องลูกเลี้ยงพ่อเลี้ยง ถึงแม้น้องเขยคนใหม่นี้จะรู้จักกันมานานแล้ว เป็นคนดี แต่ก็นั้นแหละไม่เข้าใครออกใคร ป้องกันไว้ดีกว่าแก้ ทรงพลเลยขออนุญาติน้องสาวขอให้หลานๆมาอยู่บ้านของตน ซึ่งน้องสาวก็เห็นด้วยและยินยอม ซึ่งบ้านของทั้งสองก็ไม่ได้อยู่ห่างกันมาก ซึ่งหลังจากนี้ทรงพลก็ได้ดูแลหลานๆเต็มตัว เต็มที่ ทรงพลให้บูมกับบรีสเรียกตัวเองว่าพ่อ และเรียกนงนุชว่าแม่ สองคนก็ไม่ขัดอะไร เต็มใจเรียก สองคนก็รักลุงป้ามากๆเหมือนกัน
ชีวิตของทรงพลกับนงนุชดำเนินมาแบบมีความสุข ครอบครัวครบสมบูรณ์แบบ มีพ่อแม่ลูกตามที่ฝันไว้ แต่ก็ได้ไม่นานก็เกิดปัญหา พ่อแท้ๆของลูกๆต้องการที่จะมาแบ่งเอาลูกจากน้องสาวตัวเอง โดยพ่อแท้ๆของลูกจะเอาตัวบรีสไป ให้บูมอยู่กับแม่ ทำเอาทรงพลกับนงนุชเครียด นอนไม่หลับไปหลายคืน ทั้งสองคิดหาทางออกว่าจะเอายังไง จะเสียลูกๆไปไม่ได้แม้แต่คนเดียว แต่พ่อเขาก็มีสิทธิ์ที่จะเอาลูกเขาไป บางครั้งทรงพลก็เผลอร้องไห้เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แต่ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ ทรงพลทำข้อตกลงกับพ่อแท้ๆของลูกๆคือให้ไปช่วงปิดเทอม แต่ไม่บังคับถ้าลูกๆไม่อยากไป ถึงแม้ในใจของทรงพลและน้องสาวของตัวเองจะไม่ชอบให้ลูกไปเจอพ่อ แต่เขาก็เป็นพ่อลูกกัน ให้ไปช่วงปิดเทอมจะเป็นไรไปแค่ไม่กี่เดือน
ทุกอย่างดำเนินเรื่อยมา บางเทอมบรีสก็ไปบางเทอมก็ไม่ไปทรงพลกับนงนุชเฝ้าดูแลเอาใจใส่บรีสกับบูมอย่างกะเลือดในอก แม้บางครั้งทรงพลจะได้ยินคำนินทาเข้าหูว่าเอาลูกเขามาเลี้ยงเอาเบี้ยเขามาอม เลี้ยงเขาโตแล้วเขาก็ทิ้งไปอยู่กับครอบครัวเขา ต่างๆนาๆ แต่ทรงพลกับนงนุชก็ไม่สนใจ มีความสุขที่ได้ดูแลหลานๆหรือลูกบุญธรรมต่อไป ถึงแม้เวลานั้นที่เขาโตมาจะเป็นอย่างไรก็ตามเขาไม่สน เขาสนใจแค่ตอนนี้ปัจจุบันเขาได้ทำหน้าที่พ่อกับแม่เหมือนคนอื่นๆ
————————————————————-
มีต่อนะค่ะ