ผมเข้าใจและซึ้งใจ ตอนที่มาดามแป้งร้องไห้ครับ

ไทยเรายิงประตูแรกในฟุตบอลโลกหญิงครั้งนี้ได้เแล้ว จาก กาญจนา สังข์เงิน
โดยภาพรวม ทั้งรูปเกมส์ รูปร่าง ความสามารถ เราเป็นรองทุกอย่าง
ถึงวันนี้จะแพ้ไป 5-1 ประตู
แต่กองเชียร์อย่างผมคิดว่าเราเล่นกันดีครับ
โดยเฉพาะกองหลัง สกัดลูกสำคัญได้หลายลูกมาก วิ่งกันเยอะมาก เค้าก้าวทีนึง เท่าๆกับเราวิ่ง2-3ก้าว
ลูกกลางอากาศ โดยรวมสรีระ เหมือน ประถมศึกษา เตะกับ ม.ปลาย ล่ะครับ...ต่างกันมากๆ
ส่วนเกมส์บุก นานๆเราจะได้บุกไปถึงเขตประตูเค้า รูปเกมส์น่าอึดอัดมาก...
แต่สุดท้าย เรากล้าเข้าทำ กล้าต่อบอล จนนำไปถึงการยิงประตูได้
ผมเข้าใจเลยครับ ยิ่งตอนภาพจับไปที่มาดามแป้งตะโกนดีใจ ร้องให้ กอดกับโค้ช มันเหมือนปลดล็อคบางสิ่งบางอย่างเลย
นัดหน้า เอาใจช่วยให้ไทยเราทำผลงานได้ดี เอาชนะชิลีให้ได้