Day3 วันที่ 13.05.2019 สองเท้าแทบหมดแรง ณ Low’s Peak Summit 4,095.2 เมตร
หลังจากนอนหลับๆ ตื่นๆ ตลอดคืน นาฬิกาก็ปลุกตอนตี 1 เรารีบตื่นมาเตรียมตัวล้างหน้าล้างตา เพราะถ้าช้าคนจะเยอะต่อคิวยาว จากนั้นก็ลงมาจองโต๊ะกินอาหารเช้า จริงๆ แล้วยังไม่มีใครหิวแต่ทุกคนก็ต้องกิน เพราะกลัวว่าจะไม่มีแรงขึ้น Summit ...เมื่อกินอาหารกันเรียบร้อย ไกด์ก็เรียกรวมตัว ตรวจไฟฉายคาดหัว และ ID Tag ใครไม่มี 2 สิ่งนี้อดขึ้นแน่นอน
พร้อมแล้ว เดินคร้า!!!! ก้าวขาออกจากที่พักก็เจอบันไดทันที และจะบอกว่าจากนี้ไปก็จะเจอแต่บันไดล้วนๆ เดินไปท่ามกลางความมืดและเงียบ ได้ยินแต่เสียงหายใจและเสียงหอบของตัวเองและคนข้างๆ เจอคนหยุดพักข้างทางเป็นช่วงๆ บางคนเริ่มมีอาการ AMS (แพ้ความสูง) อาเจียน และเดินกลับก็มี
เฟสแรกของวันนี้คือต้องไปให้ทัน Check Point ที่ Sayat-Sayat Hut ความสูง 3,668 M. ในกิโลเมตรที่ 7 จาก Timpohon Gate หรือกิโลเมตรที่ 1 จากที่พัก ก่อนตี 5 หากใครไปไม่ทัน เจ้าหน้าที่จะไม่อนุญาตให้ไปต่อ
ตอนนี้อากาศมีน้อยมาก หายใจลำบาก เดิมทีใส่เสื้อหนาวใส่ถุงมือก็ต้องถอดออกเพราะเริ่มร้อนหายใจไม่สะดวก มีบางจังหวะหยุดหันกลับไปมองข้างหลังก็เห็นแสงไฟเดินตามมาเป็นสาย เหงยหน้ามองขึ้นข้างบนก็แสงไฟยาวเป็นสายไม่ต่างกัน และพอเหงนหน้ามองท้องฟ้าดวงดาวระยิบระยับสวยสุดๆ แต่อารมณ์ในตอนนั้น เหนื่อยแม้กระทั้งไม่มีแรงหยิบกล้องหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป น่าเสียดายจริงๆ เฮ้อ!!!!
เฟสแรกนี้เราเดินช้าๆ ค่อยๆ ก้าว แต่เราเดินเรื่อยๆ ไม่ค่อยจะหยุดพัก ถ้าหยุดก็หยุดแค่ 1-2 นาทีก็เดินต่อ แต่พอใกล้จะถึงจุด Check Point เราก็รีบเดินเร็วขึ้น จนเรามาถึงจุด Check Point Sayat-Sayat Hut ไกด์ของเรายืนยิ้มรอ และแจ้งให้โชว์บัตร เจ้าหน้าที่ดูชื่อแล้วก็จดเวลาที่มาถึง ซึ่งเราและเพื่อนอีก 2 คนมาถึงในเวลา 4.34 น.
เฟสสองกำลังจะเริ่มแล้ว....หลังจากผ่าน Sayat-Sayat Hut ทางเดินส่วนใหญ่จะไม่ค่อยยาก เป็นเนินกว้างๆ ไม่ชันมาก แต่เหนื่อยเอาเรื่องมาก เวลาเดินต้องก้มหน้าก้มตามองเท้าตัวเองค่อยๆ ก้าวทีละก้าว ในใจก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่ามาให้ตัวเองลำบากทำมายยยยยยยยยยยยยยย เวลานี้ต้องนอนไม่ใช่รึ ทำไมไม่นอนนนนนนนนนนนนน เฮ้อ!!!!!!!! เหนื่อยโว้ย 555555
กัดฟันเดินกันต่อไป ตอนนี้ตั้งเป้าเดินให้ถึง กม. 8 โดยเร็วที่สุด เพื่อนๆ ที่มาพร้อมเราอีก 2 คน เริ่มมีอาการปวดหัว ส่วนเราไม่ปวดหัว แต่ขาเราเริ่มก้าวไม่ออกแล้ว เดินสองสามก้าวหยุด สองสามก้าวหยุด ยิ่งเดินยิ่งท้อ แต่ก็ต้องเดิน เหนื่อยมากจริงๆ
ประมาณตี 5 เดินมาถึงกิโลเมตรที่ 7.5 ซึ่งอยู่ใกล้ๆ ยอด South Peak ซึ่งจุดนี้ยังไม่ใช่เป้าหมาย ต้องเดินต่อไปให้ถึงกิโลเมตรที่ 8 เดินๆ หยุดๆ หันไปมองรอบข้าง ก็เจอเพื่อนร่วมทางหลายคน เริ่มหยุดเดิน และนั่งพักกัน แต่เราและเพื่อนอีก 2 คน พยายามฮึดเดินให้ถึงเป้าหมายโดยเร็วที่สุด
และแล้วก็มาถึงกิโลเมตรที่ 8 ความสูง 3,929 M. ในเวลา 5.39 น. ซึ่ง ณ จุดนี้มองย้อนไปด้านหลังจะมองเห็นยอด South Peak แหลมๆ สวยมาก และเราก็ตัดสินใจหยุดพักพร้อมกับเพื่อนๆ อีก 2 คน และบอกกับไกด์ว่าจะอยู่ตรงนี้ ไม่ไปต่อแล้ว พร้อมกับหยิบธงชาติดออกมาติดที่ Trekking Poles
ไกด์ผู้มีสัญชาตญาณความเป็นไกด์สูงก็พูดว่า “ไม่ได้ๆ ยังมีเวลาพอ พวกคุณต้องไปต่อ พวกคุณมีธงชาติ คุณต้องเอาตรงชาติไปโชว์ให้ถึง Low’s Peak และพวกคุณเป็น 3 คนแรกของกลุ่มที่มาถึงตรงนี้ พวกคุณต้องเป็นตัวแทนกลุ่มไปให้ถึง เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนของพวกคุณจะไปถึงรึเปล่า” เราและเพื่อนๆ
จึงมีแรงฮึดเดินกันต่อ
ระยะทางที่เหลือมองเผินๆ จะไม่ไกลมาก แต่ขาเราตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ จากเดิมที่เดินช้าอยู่แล้ว ตอนนี้เดินช้าหนักมากกกกก เราก้าวขาได้สั้นๆ จนไกด์ทนไม่ไหว ต้องยื่นมือมาดึงเรา พาเราเดินไวๆ 55555 ไกด์ฉุดกระฉากลากถูเราเป็นระยะๆ พอใกล้ถึง Low’s Peak ทางเริ่มชันมากขึ้น ขาก็เริ่มสั่น ใจก็ท้อ ชั้นมาทำไมเนี้ย เหนื่อยสุดๆ และแล้วก็มาถึง Low’s Peak ความสูง 4,095.20 M. ในเวลา 6.40 น. โอ๊ยยยยยยยยยยยย เหนื่อยมากคร้า
ระหว่างถ่ายรูปกับป้าย Summit ไกด์บอกว่าเห็นเพื่อนๆ เราอีกกลุ่มกำลังถ่ายรูปอยู่ข้างล่างคงไม่ได้ขึ้นมาแล้ว เพราะไม่น่าจะทัน เราลงไปหาเพื่อนๆ แต่อาการกลัวความสูงเรากำเริบแล้ว 5555 ขาสั่นหนักมาก ต้องค่อยๆ ไต่ลง และระหว่างนั้นเจอเพื่อนอีก 2 คน กำลังไต่ขึ้น Low’s Peak เพื่อนบอกว่าเค้าไม่ให้ขึ้นแล้วหล่ะ แต่ดื้อจะขึ้นให้ได้ไกด์ก็ต้องยอม 5555
เราใช้เวลาในการไต่ลงยอด Low’s Peak นาน นานจนเกรงใจไกด์ และบอกไกด์ว่าไม่ต้องห่วงเรานะ ไปก่อนได้เลย แต่เค้าก็ยังอยู่ข้างจนเราลงมาเจอเพื่อนๆ พวกเราใช้เวลาถ่ายรูปกันอยู่นาน จนไกด์บอกให้เราเดินลงกันได้แล้ว เพราะเดี๋ยวจะกลับไป Check Out ที่ Laban Rata ไม่ทัน 10.30 น. จะต้องเสียค่าปรับ 100 RM/HR แพงเอาเรื่องเลยนะคะ
การเดินลงสำหรับเราลำบากมาก เพราะเรากลัวความสูง เวลาเดินลงจะมองเห็นด้านล่างขาจะสั่น ทำให้ต้องค่อยๆ เดิน บางจังหวะก็ต้องใช้ก้นนั่งไถไป 55555 เรากลับมาถึงจุด Check Point ในเวลา 8.41 น. ถือว่าช้ากว่าเพื่อนๆ คนอื่นๆ มาก ทำไงได้ก็ต้องค่อยๆ เดินต่อไป
พอผ่านจุด Check Point มาแล้ว ทางส่วนใหญ่จะเป็นบันไดเดินลง เราก็จะเดินคล่องขึ้นมาหน่อย แต่อาการขาแข็งก็ยังอยู่ ทำให้ก้าวได้ไม่เร็วมาก ระหว่างทางเราก็คิดนะคะว่านับถือจิตใจของไกด์ เพราะถ้าเค้าไม่เคารพในอาชีพ ตอนที่เราและเพื่อนๆ บอกจะขอหยุดที่ กม. 8 เค้าจะหยุดก็ได้ เค้าก็จะไม่เหนื่อยด้วย แต่เค้าเลือกที่จะพูดให้กำลังใจเรา และดึงลากเราไปให้ถึง Summit ถ้าไม่ได้เค้าเราคงรู้สึกเสียดาย และไม่รู้ว่าจะกลับมาแก้ตัวอีกไหม
เราเดินกลับมาถึง Laban Rata ในเวลาประมาณ 10.00 น. เพื่อนๆ บอกให้กินข้าว แต่ตอนนั้นรู้สึกกินอะไรไม่ลงแล้ว ขึ้นไปเก็บของเตรียม Check Out ดีกว่า จนเวลา 11.05 น. พวกเราก็เริ่มเดินลงกันอีกครั้ง ขาลงนี้จะเดินทับเส้นทางเดิมที่เดินขึ้นมา เพราะฉะนั้นกะจะเดินลงกันยาวๆ ประมาณว่าม้วนเดียวจบ แต่ก็ทำไม่ได้ 5555
ทริปชิวๆ ที่ไม่ชิวอย่างที่คิด Mt.คินาบารู 2019 (Day 3,4)
หลังจากนอนหลับๆ ตื่นๆ ตลอดคืน นาฬิกาก็ปลุกตอนตี 1 เรารีบตื่นมาเตรียมตัวล้างหน้าล้างตา เพราะถ้าช้าคนจะเยอะต่อคิวยาว จากนั้นก็ลงมาจองโต๊ะกินอาหารเช้า จริงๆ แล้วยังไม่มีใครหิวแต่ทุกคนก็ต้องกิน เพราะกลัวว่าจะไม่มีแรงขึ้น Summit ...เมื่อกินอาหารกันเรียบร้อย ไกด์ก็เรียกรวมตัว ตรวจไฟฉายคาดหัว และ ID Tag ใครไม่มี 2 สิ่งนี้อดขึ้นแน่นอน