คุณเคยเป็นไหม...ที่หลงรักเพื่อนตัวเอง?
อย่าให้ความรักของเรากลายเป็นความเห็นแก่ตัว
ฉันอยากรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนไว้ เราจึงได้แต่มองเขา ดูแลเขา รักเขา ห่วงเขาเท่าที่เราทำได้ใน
ฐานะเพื่อนคนนึง
เพราะเพื่อนที่เราแอบรักคนนี้
'เขามีแฟนแล้ว'
ใช่ค่ะ เรื่องที่จะแชร์มันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้เอง เราตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเจอ ความสัมพันธ์ของเราเริ่มจากคำว่า 'เพื่อน' ยิ่งนานวันเรายิ่งรู้สึกดีกับเขา รู้สึกดีจนเราควบคุมตัวเองไม่ได้ เราจะมีความสุขทุกครั้งที่เราได้คุยกัน หัวใจของฉันพองโตตลอดเวลาที่สบตาเขา จนกระทั่งก่อนหน้าที่เราจะตัดสินใจบอกรักเขา เรารู้ว่าคนที่เรากำลังจะบอกรักนั้น เขามีแฟนแล้ว เราทนเก็บความรู้สึกเสียใจไปสักระยะใหญ่ๆจนเราดีขึ้น เราพยายามทำตัวเหมือนเดิมแต่มันไม่เหมือนเดิมในสายตาของคนใกล้ตัวเรา คนใกล้ตัวเราเธอรู้แล้วคอยปลอบใจเราตลอดเวลาพร้อมบอกให้เราตัดใจและรักษาความเป็นเพื่อนไว้ เราจึงพยายามอย่างมากกับการทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีของเขา
เราน่ะก็เป็นเพื่อนกันทั่วไปนี่แหละมีทะเลาะ มีกวน มียิ้ม มีเรื่องราวต่อกันมากมายแต่ทุกครั้งที่เขาทำให้เราเสียใจโดยที่เขาไม่รู้ตัว เราก็แค่จะเฮิร์ทหนักหน่อยแต่พอเราได้ทำกิจกรรมร่วมกัน หัวใจของเราก็จะเต้นแรงและไม่เป็นจังหวะเกินไปหน่อย มันก็จะเหนื่อยหน่อยที่ต้องเก็บความรู้สึกเพื่อรักษามิตรภาพที่ดีของเราไว้
ถึงเพื่อน..
เราจะอยู่ข้างแกจนกว่าแกจะไม่ต้องการฉันแล้ว ไม่ว่าแกจะสุข หรือ ทุกข์ ฉันจะเป็นกำลังใจให้แกในฐานะเพื่อนของแก..
แกไม่ต้องคิดเยอะหรอกนะ เพื่อนของแกคนนี้ถึกจะตาย แค่นี้สิวๆ 
ความรักไม่ใช่การครอบครองแต่ความรักคือการที่เราเห็นคนที่เรารักมีความสุข แม้ว่าคนที่ทำให้เขามีความสุขและยืนเคียงข้างไม่ใช่เราก็ตาม ..
แล้วความรักของคุณแบบเฟรนด์โซนของคุณล่ะคะ..เป็นเหมือนกันไหม?
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับเรา แม้ว่าจะฟังดูเหมือนเป็นนิยายก็ตาม แต่เรากำลังเผชิญสภาวะที่เรียกว่า...
เฟรนด์โซนจริงๆ
[Friend Zone Sharing] ประสบการณ์เพื่อนรัก (รักเพื่อน)
เพราะเพื่อนที่เราแอบรักคนนี้ 'เขามีแฟนแล้ว'
ใช่ค่ะ เรื่องที่จะแชร์มันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้เอง เราตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเจอ ความสัมพันธ์ของเราเริ่มจากคำว่า 'เพื่อน' ยิ่งนานวันเรายิ่งรู้สึกดีกับเขา รู้สึกดีจนเราควบคุมตัวเองไม่ได้ เราจะมีความสุขทุกครั้งที่เราได้คุยกัน หัวใจของฉันพองโตตลอดเวลาที่สบตาเขา จนกระทั่งก่อนหน้าที่เราจะตัดสินใจบอกรักเขา เรารู้ว่าคนที่เรากำลังจะบอกรักนั้น เขามีแฟนแล้ว เราทนเก็บความรู้สึกเสียใจไปสักระยะใหญ่ๆจนเราดีขึ้น เราพยายามทำตัวเหมือนเดิมแต่มันไม่เหมือนเดิมในสายตาของคนใกล้ตัวเรา คนใกล้ตัวเราเธอรู้แล้วคอยปลอบใจเราตลอดเวลาพร้อมบอกให้เราตัดใจและรักษาความเป็นเพื่อนไว้ เราจึงพยายามอย่างมากกับการทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีของเขา
เราน่ะก็เป็นเพื่อนกันทั่วไปนี่แหละมีทะเลาะ มีกวน มียิ้ม มีเรื่องราวต่อกันมากมายแต่ทุกครั้งที่เขาทำให้เราเสียใจโดยที่เขาไม่รู้ตัว เราก็แค่จะเฮิร์ทหนักหน่อยแต่พอเราได้ทำกิจกรรมร่วมกัน หัวใจของเราก็จะเต้นแรงและไม่เป็นจังหวะเกินไปหน่อย มันก็จะเหนื่อยหน่อยที่ต้องเก็บความรู้สึกเพื่อรักษามิตรภาพที่ดีของเราไว้
ถึงเพื่อน..
เราจะอยู่ข้างแกจนกว่าแกจะไม่ต้องการฉันแล้ว ไม่ว่าแกจะสุข หรือ ทุกข์ ฉันจะเป็นกำลังใจให้แกในฐานะเพื่อนของแก..
แกไม่ต้องคิดเยอะหรอกนะ เพื่อนของแกคนนี้ถึกจะตาย แค่นี้สิวๆ
ความรักไม่ใช่การครอบครองแต่ความรักคือการที่เราเห็นคนที่เรารักมีความสุข แม้ว่าคนที่ทำให้เขามีความสุขและยืนเคียงข้างไม่ใช่เราก็ตาม ..
แล้วความรักของคุณแบบเฟรนด์โซนของคุณล่ะคะ..เป็นเหมือนกันไหม?
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับเรา แม้ว่าจะฟังดูเหมือนเป็นนิยายก็ตาม แต่เรากำลังเผชิญสภาวะที่เรียกว่า...เฟรนด์โซนจริงๆ