เพราะความปวดร้าวของคนเรา มันไม่เท่ากัน โดย คุณจันทร์กรกฎ

หนังหนึ่งเรื่อง
บางคนดูแล้วชอบมาก
บางคนไม่ชอบ
บางคนเฉยๆ
 
เพลงหนึ่งเพลง
บางคนฟังแล้วอิน ฟังแล้วร้องไห้
บางคนฟังแล้ว แค่รู้สึกว่าเพราะดี
บางคนไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยซ้ำ
 
สิ่งที่กระทบเข้ามาในจิตใจไม่มีใครเหมือนใคร
ประสบการณ์ที่เจอมา ทำให้ความรู้สึกต่อสิ่งที่เจอไม่เหมือนกัน
 
เหมือนความเจ็บปวด
คนเรามักจะเจ็บปวดมากน้อยด้วยเรื่องที่แตกต่างกัน
 
บางคนสูญเสีย ก็เจ็บปวด
บางคนแค่คำล้อเลียน ก็เจ็บปวด
บางคนทำไม่ได้ ก็เจ็บปวด
 
ระดับความเศร้า ความอดทน
ความเข้มแข็งในใจ
แต่ละคนมีภูมิต้านทานไม่เท่ากัน
วิธีการจัดการของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป
 
ซึ่งไม่มีใครบอกได้ว่าแบบไหนดีที่สุด
 
เรามักจะพูดว่า ถ้าเป็นเรา จะทำแบบนี้ แบบนี้
หรือทำไมเขาไม่ทำแบบนี้
ทำไมคนอื่นยังผ่านไปได้
 
เพราะเอาจริงๆแล้ว
มันมีองค์ประกอบมาเกี่ยวข้องมากมาย
 
ถ้าเราไม่ได้ไปอยู่ตรงนั้น
ไม่ได้เป็นเขาตรงนั้น
 
เหมือนกับคำพูดที่ว่า ไม่เจอกับตัวเองไม่มีทางรู้
 
เวลาอกหัก
บางคนใช้เวลาไม่กี่วันก็หาย
บางคนเป็นเดือน
บางคนเป็นปี
บางคนทั้งชีวิตก็ไม่อาจลืม
 
คนที่หายได้เร็ว ก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่เสียใจ
แต่เขาอาจมีวิธีการจัดการในแบบของเขา
 
บางคนต้องการกำลังใจ
บางคนก็ต้องการแค่คนรับฟัง
 
บางคนเป็นเรื่องใหญ่
บางคนเป็นเรื่องแค่นี้เอง
 
เรื่องราวในใจแต่ละคน เล็กใหญ่ไม่เท่ากัน
 
ความมีน้ำใจ
การมองปัญหาของคนอื่นด้วยความเข้าใจ
มองด้วยความรู้สึกอย่างจริงใจ
การให้กำลังใจต่อกันและกัน
ให้อภัย ให้เกียรติ
รับรู้ ยอมรับถึงความแตกต่างของแต่ละบุคคล
และไม่ตัดสินการกระทำของใครด้วยความคิดตัวเอง
 
สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่คนทุกคนควรจะมีเหมือนกัน
 
เพราะความเจ็บปวดในใจคนเรา ไม่มีวันที่จะเท่ากัน
แต่ความเป็น “คน” ต่างหาก ที่เราควรมีเท่าๆกัน