ทำงานแรก รู้สึกตัวเองเป็นเหมือนถังขยะ

สวัสดีค่ะ จขกท ได้งานทำงานแรกในบริษัทมหาชนที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการรักษาคน ซึ่งเพิ่งเปิดใหม่ในจังหวัดที่ จขกท อาศัยอยู่ โดยปกติแล้ว ตามโครงสร้างของบริษัทค่อนข้างมีระบบการจัดการที่ดีพอสมควร (จากประสบการณ์การที่ได้ทดลองงานในสาขาอีกสาขาหนึ่ง) แต่เนื่องจากบริษัทเพิ่งเปิดใหม่ ทำให้คนทำงานค่อนข้างน้อยถึงน้อยมาก จขกท ได้ทำงานในส่วนของ back office ซึ่งแต่ละแผนกจะมีคนทำงานเฉลี่ยอยู่ที่ 1- 3 คน บางแผนกก็ยังเปิดรับสมัครคนอยู่ จขกท ได้ทำงานในตำแหน่งธุรการ ซึ่งเงินเดือนที่ได้ก็เป็นเรทของงานธุรการทั่วไป โชคดีที่จบภาษามา เราได้อิ้งกับจีน เลยได้ค่าภาษามาเพิ่มอีกหน่อย รวมๆก็เรทขั้นต่ำ ป.ตรี ซึ่งฟังจากการสัมภาษณ์ดูแล้ว เรารู้สึกว่างานที่จะได้ทำนั้น ไม่ใช่งานเอกสารอย่างเดียว แต่ตอนนั้นไม่คิดไรมาก ขอแค่ได้งานทำก็โอเคละ ในช่วงตั้งแต่เทรนงาน เราได้รับคำสั่งให้ไปช่วยพี่คนหนึ่งทำงานในด้านการตลาด เนื่องจากยังไม่มีการตลาดตัวจริงเข้ามาทำงานเป็นตัวเป็นตน หัวหน้าก็ให้เราไปช่วย เห็นว่าเรามีความสามารถ ช่วงสามเดือนแรกก็ไม่มีอะไรมาก ว่าง่าย สอนง่าย ตามประสาเด็กจบใหม่ ยังไม่มีประสบการณ์ ใช้อะไรก็ทำๆไป ช่วงนั้นงานยังไม่เยอะ ก็ยังพอจัดการได้ แต่ตอนนี้เข้าเดือนที่หก ทุกอย่างมั่วไปหมด คนในที่ทำงานเห็นเราทำอะไรได้ก็ให้ทำหมด พี่ที่เราต้องช่วยงาน ขี้ใช้มาก ไม่สอนงานด้วย แล้วอะไรก็เราๆ โยนงานเป็นที่หนึ่ง อ่อนก็แล้ว แข็งก็แล้วก็ยังเหมือนเดิม จนทำให้งานที่เรารับผิดชอบอยู่มีปัญหา เนื่องจากงาน overload หลุด jd ไปไกลมาก เราเองก็มีงานของเรา แต่แทบได้ทำเป็นลำดับสุดท้าย เนื่องจากงานขายของหาลูกค้าต้องมาก่อน เราต้องดู pr digital co-operate event เบิก จ่าย รวมถึงประชุมผู้บริหารและงานอื่นๆอีก ผู้ใหญ่หลายท่านก็เรียกเราเข้าไปคุย ทุกเสียงบอกว่าให้จัดลำดับงานให้ดี เพราะตอนนี้เราเหมือนถังขยะ งานไร้สาระหรือไม่ไร้สาระ สิ่งที่ดีหรือไม่ดีจะมาลงที่เราหมด เพราะเราเด็กสุด เค้าเองก็ทำอะไรไม่ได้มากในสถานการณ์แบบนี้ ต้องให้ช่วยๆกันไปก่อน หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้การตลาดคนใหม่ก็เข้ามา เราก็ต้องมาสอนงานคนใหม่อีก เนื่องจากเราโดนใช้จนทำเป็นหมดแทบทุกอย่าง ยังมิวาย พี่คนเก่าก็ใช้งานคนใหม่ทำงานตัวเองอีก ทำให้คนใหม่ไม่มีเวลาเรียนงานกับเรา หรือบางทีก็ใช้เรา เราก็ไม่ได้ไปสอนงานคนใหม่สักที ตอนนี้เราท้อและเหนื่อยมาก ภาระหน้าที่รับผิดชอบและเงินเดือนไม่สัมพันธ์กันเลย หลายเสาร์อาทิตย์เราก็ต้องมาทำงานเพื่อทำงานที่ไม่ใช่ job เรา บางทีก็ต้องกลับบ้านค่ำเคลียร์งานให้เสร็จ ทั้งๆที่งานนั้นไม่ใช่ job เราเลย เราคิดบวกมาตลอด เพื่อประสบการณ์ เพื่อฝึกความอดทน เพื่อนาคต เพื่อคนข้างหลัง พี่ที่ทำงานหลายคนก็เห็นใจ หลายคนก็บอกว่าแบบนี้ก็ควรจะขึ้นเงินเดือนให้บ้าง แต่ในสภาพที่บ.ยังไม่มีกำไร มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย จะไปหางานอื่นก็ยาก เนื่องจากจังหวัดค่อนข้างเล็ก เรทเงินเดือนออฟฟิศแต่ละที่แทบไม่แตะ 15k ทำงาน จ-ส นอกจากทำงานราชการ เราเองต้องอยู่ดูแลแม่ เลยไปไหนไกลไม่ได้ เราเหนื่อยและท้อสุดๆ มีใครพอจะแนะนำได้ไหมคะว่าต้องจัดการกับชีวิตตอนนี้ยังไง มันโหลดมานานจนเราไม่ไหวแล้ว