คือตัวเราอยู่วิทลัยแห่งนึง ซึ่งวิทลัยนี้มีตั้งแต่ แทบเท่ามัธยมปลายถึงมหาลัยเลยค่ะ วิทลัยนี้ช่วงพักกลางวันกินข้าวเป็นอะไรที่คนเยอะมาก โรงอาหารที่เรากินประจำก็ค่อนข้างอยู่ไกลจากตึกเรียนเรา เราเลยสั้งร้านอาหารตามสั่งข้างนอกให้มาส่ง สั่งได้ประมาณอาทิตย์นึง คือก็ไม่รู้ว่าทุกทีอาจารย์เห็นมั้ย เพราะเราก็ไม่ได้แอบสั่งไม่คิดว่ามันจะผิด คือวันนั้นป้าแกมาส่งข้าวช้า แล้วเราก็ไปยืนๆรอข้าวกับเพื่อนหลังวิทลัย
มีอาจารย์คนนึงเห็นแกก็เข้า
อ. : มาถามว่ามายืนรอไรกัน
เรา: เราก็บอกไป มายืนรอข้าวค่ะ
อ : อ้าว เค้าให้สั่งได้ด้วยหรอ อาจารย์เห็นเค้าประกาศว่าห้ามนำข้าวข้างนอกมารับประทาน
อาจารย์ก็นึกว่าไม่มี มาเจอกันตัวก็วันนี้แหละ เดี๋ยวพวกเธอจะมีปัญหา(ไหนว่ะปัญหา)
เราก็นิ่งไม่ได้พูดอะไร สักพักอาจารย์ก็ขึ้นมอไซต์ไป (คาดว่าน่าจะไปหาซื้อข้าวกินค่ะ) ก่อนอาจารย์จะสตาร์ทรถไป
ก็มีพี่คนนึงจากร้านข้าวเดินมาส่งข้าวซึ่งไม่ใช่ข้าวเรา อาจารย์ก็ถามพี่คนนั้นว่า นี่ข้าวใคร?! ถามเหมือนอยากให้เราได้ยินอ่ะ พูดดัง น้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ
พี่คนนั่นก็ตอบว่า ข้าวอาจารย์ค่ะ เห็นแต่อาจารย์ทำหน้าเอ๋อ- แล้วก็ขับรถออกไปไม่พูดอะไร
คือในใจตอนนั้นอ่ะเราคิดว่า อะไรว่ะ ไม่ละอายใจบ้างหรือไง ? อาจารย์สั่งข้าวกินได้ เราสั่งไม่ได้?? ตังก็ตังเรา เงินก็เงินเรากับเพื่อน
ไม่ได้ไปขอตังอาจารย์หนิ แล้ววันต่อมาแกมาเจอเราอีก ยังมีหน้าเดินออกมาด่าอีกนะว่า ถ้าพูดไม่รู้เรือง ถ้าเห็นครั้งหน้าอีกจะยืดข้าว คืออะไร????
มีสิทธิ์มายืดข้าวเราด้วยหรอ คือก็ไม่เข้าใจ ตรรกะป่วย ปัญญาอ่อนแบบนี้มีประโยชน์อะไร เราแค่สั่งข้าวกินกับเพื่อนไม่ได้สั่งยา หรือเหล้ามากิน ไม่เห็นมันจะผิด หรือมีปัญหาตรงไหนเลย แล้วจะให้เรากับเพื่อนกินอะไรว่ะ บางวันเดินไปอาจารย์ปล่อยช้า ข้าวหมดก็มี เดินก็ไกลกว่าจะได้กิน รอก็นาน เห่ออ! ถ้ามีอาจารย์ตรรกะป่วยแบบนี้ทั้งประเทศ คงแย่อ่ะ
ทำไมวิทลัยบางที ไม่ให้นักเรียนสั่งข้าวข้างนอกมากินคะ???
มีอาจารย์คนนึงเห็นแกก็เข้า
อ. : มาถามว่ามายืนรอไรกัน
เรา: เราก็บอกไป มายืนรอข้าวค่ะ
อ : อ้าว เค้าให้สั่งได้ด้วยหรอ อาจารย์เห็นเค้าประกาศว่าห้ามนำข้าวข้างนอกมารับประทาน
อาจารย์ก็นึกว่าไม่มี มาเจอกันตัวก็วันนี้แหละ เดี๋ยวพวกเธอจะมีปัญหา(ไหนว่ะปัญหา)
เราก็นิ่งไม่ได้พูดอะไร สักพักอาจารย์ก็ขึ้นมอไซต์ไป (คาดว่าน่าจะไปหาซื้อข้าวกินค่ะ) ก่อนอาจารย์จะสตาร์ทรถไป
ก็มีพี่คนนึงจากร้านข้าวเดินมาส่งข้าวซึ่งไม่ใช่ข้าวเรา อาจารย์ก็ถามพี่คนนั้นว่า นี่ข้าวใคร?! ถามเหมือนอยากให้เราได้ยินอ่ะ พูดดัง น้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ
พี่คนนั่นก็ตอบว่า ข้าวอาจารย์ค่ะ เห็นแต่อาจารย์ทำหน้าเอ๋อ- แล้วก็ขับรถออกไปไม่พูดอะไร
คือในใจตอนนั้นอ่ะเราคิดว่า อะไรว่ะ ไม่ละอายใจบ้างหรือไง ? อาจารย์สั่งข้าวกินได้ เราสั่งไม่ได้?? ตังก็ตังเรา เงินก็เงินเรากับเพื่อน
ไม่ได้ไปขอตังอาจารย์หนิ แล้ววันต่อมาแกมาเจอเราอีก ยังมีหน้าเดินออกมาด่าอีกนะว่า ถ้าพูดไม่รู้เรือง ถ้าเห็นครั้งหน้าอีกจะยืดข้าว คืออะไร????
มีสิทธิ์มายืดข้าวเราด้วยหรอ คือก็ไม่เข้าใจ ตรรกะป่วย ปัญญาอ่อนแบบนี้มีประโยชน์อะไร เราแค่สั่งข้าวกินกับเพื่อนไม่ได้สั่งยา หรือเหล้ามากิน ไม่เห็นมันจะผิด หรือมีปัญหาตรงไหนเลย แล้วจะให้เรากับเพื่อนกินอะไรว่ะ บางวันเดินไปอาจารย์ปล่อยช้า ข้าวหมดก็มี เดินก็ไกลกว่าจะได้กิน รอก็นาน เห่ออ! ถ้ามีอาจารย์ตรรกะป่วยแบบนี้ทั้งประเทศ คงแย่อ่ะ