หนูไม่เข้าใจกลับการอยู่โรงเรียนในชีวิตตอนนี่ในทุกๆวันจะต้องเจอเพื่อนผู้หญิงม.2ของห้องหนูและห้องอื่นๆอีกมากมายแต่หนูกลับทุกข์และท้อแท้เมื่อได้เจอพวกเขาเพราะหนูทะเลาะกันผู้หญิงม.2ทั้งหมดเกือบจะไม่คุยกับหนูมีคนคุยแต่ส่วนน้อยและก็จะมีเพื่อนที่อยุ่ห้องเดียวกันมาคุยด้วยบ้างแต่เป็นผู้ชายการที่หนูทะเลาะกับเพื่อนจนต้องตัดเพื่อนแล้วแยกทางกันแต่ว่าต้องเจอกันทุก5วันที่ไปร.รคือหนูเบื่อมากหนูรู้สึกว่าไม่อยากเจอพวกเขาเลยมันทำไห้หนูอึดอัดหงุดหงิดและคิดว่าหนูไม่ควรที่จะอยุ่อยากย้ายร.รแต่หนูก็ไม่ได้ย้ายแม่ไห้เรียนจบที่นี่ก่อนไห้คิดส่ะว่าเราก็ยังมีคนคุยเพื่อนไม่สำคัญนักแม่หนูบอกว่าอย่าไปสนใจเขาถ้าเขาตัดเพื่อนกับเราอยุ่แบบของเราดีสุดแล้วแต่หนูไม่ไหวและไม่อยากจะทนที่ต้องโดนพวกนั้นว่าในบ้างครั้งแต่บ้างทีก็รับไม่ได้มันบ่อยเกิ้นไปเพื่อนที่ดีๆมีน้อยแต่นอกนั้นไม่เคยดีแม้แต่นิดไม่ใช่แค่ผู้หญิงผู้ชายก็ยังมีชอบว่าเพื่อนว่าเป็นเกย์ทั้งที่เพื่อนคนนั้นไม่ได้เป้นแล้วเพื่อนที่เขาโดนล้อเขาจะรู้สึกแบบไหนเขาคงเสียใจที่โดนเพื่อนล้อแต่การกระทำแย่ๆของเพื่อนพวกนั้นจะทำไห้หนูจำจนไม่ลืมเบื่อการมาเรียนในทุก5วันที่สุดคือหนูควรจะทำอย่างไรไห้เขาเลิกด่าว่าหนูแล้วแยกกันอยุ่ไห้หนูอยุ่แบบเงียบๆของหนูแต่เขามาหาเรื่องมาละรานหนูจะต้องปรับตัวไหมหรือจะต้องอยุ่แบบนิ่งเชยเหมือนกับวิญญาญหนูอายุแค่13แต่กลับต้องมาคิดเยอะแบบนี่ทำไห้หนูหนักใจและท้อสุดๆเบื่อมากร.ร ช.ร
💫❌
หนูควรทำอย่างไรกลับปัญหาแย่ๆแบบนี่ค่ะเด็กตัวน้อยๆอายุ13อยุ่ม.2แต่กลับมาคิดเยอะเหมือนผู้ไหญ่⚠