รู้สึกไม่ดีกับพ่อตัวเองถึงขั้นอยากตัดขาดไม่พบไม่คุย ความคิดแบบนี้บาปมั้ยคะ

ถ้าถามว่าทำไม...คงเป็นเพราะเราฝังใจมาตลอดเรื่องพ่อมีเมียน้อยทำให้บ้านพัง เรากับแม่สนิทกันมาก แม่เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กเราติดแม่ เรามีพี่สาวอีกคนห่างกันปีเดียว ตอนพ่อมีเมียน้อยตอนนั้นเรายังเด็ก น่าจะม.ต้น แต่จำได้ทุกอย่าง พ่อซ้อมแม่เอาหัวแม่โขกเสาปูนที่บ้านจนหน้าช้ำ พี่เราไปห้าม เกือบโดนลูกหลง เราเห็นพ่อตีแม่หลายครั้งจนกลัวพ่อมาก กลัวจนเกลียด พ่อขนของมีค่าในบ้านไปขาย แต่ก่อนพ่อทำรับเหมา ที่บ้านค่อนข้างมีฐานะ แต่พอพ่อมีเมียน้อย (เมียน้อยพ่อเป็นหมอนวด) พ่อก็ไม่สนใจรับงานเลย วันๆกินเหล้าแล้วไปอยู่บ้านเมียน้อยไม่ทำงาน เงินเก็บที่มีกับแม่ก็ขโมยเอาของแม่ไปหมด จนแม่อยู่ไม่ได้ต้องกลับไปค้าขายที่ตจวปล่อยให้เราอยู่กับพ่อ แม่ทยอยส่งตังมาให้แต่ก่อนยังไม่มีบัตรเอทีเอ็มก็ส่งมาทางจดหมาย แต่ตอนนั้นพ่ออยู่บ้านพ่อแอบเอาเงินในจดหมายไป6พัน ตอนแรกเราไม่รู้ มารู้ทีหลังตอนแม่โทรมาหาอา สุดท้ายแม่ให้อาพาเราออกมาอยู่ห้องเช่ากับพี่สาวเพราะทนความบ้าของพ่อไม่ไหว ตอนนั้นเราได้แต่คิดว่าทำไมพ่อทำแบบนี้ไม่คิดว่าเราเป็นลูกเลยหรอ จนปัจจุบันเราเรียนจบมีงานทำมีเงินพอใช้ให้แม่ พ่อก็ติดต่อเรามาเป็นระยะๆ แต่เราไม่อยากคุยในใจคิดอยากตัดขาดไปเลยจบๆ เรารับไม่ได้กับเรื่องราวในอดีต