คนใกล้ตัวคนนี้ก็คือพ่อของเราเองค่ะ
คนอื่น ตั้งแต่เรียน ทำงาน มา
สมัยเรียนครูหลายคนก็ชมเรา เด็กขยัน เรียบร้อย นิสัยดี
มาทำงาน หัวหน้าเรา หลายคนก็ชมว่าเราเก่ง
แต่คนที่ดูถูกเรามาตลอดชีวิต กลับเป็นพ่อเราเอง
แบบ ทำอะไรก็แล้วแต่เขาจะดูถูก และ ไม่เคยเอ่ยปากชมเลย
ถ้าเกิดใครมาชมเราต่อหน้าเขา
เขาก็จะพูดแบบเผาเราต่อหน้า
เหมือนทำอะไรไม่ถูกใจเขา
เราทำอะไรก็ดูแย่ในสายตาไปหมด
แต่กับแม่เราคอยให้กำลังใจเรามาตลอดนะ
แต่พ่อชอบพูดกับแม่ว่า ให้ท้ายมันมาก เดี๋ยวเหลิง
และแม่ก็จะเงียบ เพราะกลัวพ่อ
เราก็ไม่เข้าใจมาตั้งแต่เด็กเเล้ว
ว่าเราแย่ขนาดนั้นเชียว
เหมือนเราไม่มีค่าในสายตาพ่อด้วยซ้ำ
คุณว่าแปลกมั้ยคะ
ทำไมคนอื่นยังชื่นชมเรา แต่คนดูถูกเราดันเป็นคนใกล้ตัว
คนอื่น ตั้งแต่เรียน ทำงาน มา
สมัยเรียนครูหลายคนก็ชมเรา เด็กขยัน เรียบร้อย นิสัยดี
มาทำงาน หัวหน้าเรา หลายคนก็ชมว่าเราเก่ง
แต่คนที่ดูถูกเรามาตลอดชีวิต กลับเป็นพ่อเราเอง
แบบ ทำอะไรก็แล้วแต่เขาจะดูถูก และ ไม่เคยเอ่ยปากชมเลย
ถ้าเกิดใครมาชมเราต่อหน้าเขา
เขาก็จะพูดแบบเผาเราต่อหน้า
เหมือนทำอะไรไม่ถูกใจเขา
เราทำอะไรก็ดูแย่ในสายตาไปหมด
แต่กับแม่เราคอยให้กำลังใจเรามาตลอดนะ
แต่พ่อชอบพูดกับแม่ว่า ให้ท้ายมันมาก เดี๋ยวเหลิง
และแม่ก็จะเงียบ เพราะกลัวพ่อ
เราก็ไม่เข้าใจมาตั้งแต่เด็กเเล้ว
ว่าเราแย่ขนาดนั้นเชียว
เหมือนเราไม่มีค่าในสายตาพ่อด้วยซ้ำ
คุณว่าแปลกมั้ยคะ