ด้วยความเคารพป้าแจ๋ว สิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้คือความหวังดี ของคนที่ดูทุกตอนจริงๆครับ

ผมว่าตอนแรกเปิดมาสนุก เพราะมีความหลอนความตื่นเต้น ซึ่งผมคิดว่าดีมากๆ มีความหวังว่าจะสนุกแบบนี้เรื่อยๆ

แต่กลับผิดคาด ผมขอพูดเกี่ยวกับบทที่รู้สึกแย่นะครับ
-แก่นของนิยายคือธรรมะ แต่เนื้อหาเติมแต่งมีแต่ความรักงอนไปงอนมา มันน่าเบื่อ คนรอดูเรื่องนี้ อยากดูพญานาคกับเรื่องลี้ลับครับ
-ทำนองกีตาร์ ของซาวนด์ประกอบยิ่งทำให้ชวนเนือย
-เรื่องราวของน้ำฝนมันช่างน่าเบื่อเสียจริง ไม่เข้าใจว่าจะเน้นไปเยอะแยะทำไม คือดูมีความสำคัญ แต่เป็นเรื่องเดิมๆ น้ำฝนหนีมา พ่อแม่ตามจับหลับวนลูบ
-เธียรเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ นอกจากจะแบบดูทำไรไม่ค่อยได้แล้ว ยังทำให้เรื่องเสียไปอีก สมควรบริษัทจะเจ๊ง
-เรื่ิองราว ยอดคำทิพย์ ก็โคตรไม่สมเหตุสมผล สิงหานาคราชเกลียดมนุษย์บูชานาค แต่มารักมนุษย์?
-การเขียนบทที่มีหลากหลายเส้นเรื่องเหลือเกินแบบที่บอกไป แต่มันดูไม่มุ่งไปทางใดทางนึง เหมือนจะไม่บรรจบกัน ไม่เป็นเอกภาพอันหนึ่งอันเดียวกัน
-สุดท้าย ซีจีพญานาคที่ดูลงทุน แต่กลับหมดงบกับแค่ซีจีงูตอนลับพระขรรค์

ปีนี้2019 แล้วนะครับ ทุกคนพร้อมจะเทได้ตลอดเวลา ไม่อยากจะยกตัวอย่าง แบบ เพลิงพรางเทียน ทุกอย่างเป็นเหตุเป็นผล เชื่อมโยงกัน อย่างที่กลินท์ทำแบบนี้ ก็ส่งผลแบบนี้ พอทำแบบนี้ ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ มันดูละสายตาไม่ได้ แบบกลิ่นกาสะลอง กำลังจะรู้สึกเนือย เขาก็เขียนบทตัดฉากเข้าอดีต หากกิมมิคให้คนเห้ยทำไมวะ ทำไมพ่อใจร้าย เกิดอันใดขึ้น

เพลิงนาคา เหมือนเนื้อเรื่องเปรียบเป็นแม่น้ำคนละสาย ที่ขนานไปด้วยกัน ไหลเอื่อยๆ อย่างไม่รู้จะบรรจบกันเมื่อไหร่ เสียดายจริงๆ นิยายชลนิลเสียไปสองเล่มแล้ว

เพลิงนาคา ตีแก่นไม่แตกจริงๆ เสียดาย เหมือนแทนที่หาแก่นให้เจอ กลับเอาของตกแต่งที่ดูจะสวยงามแปะๆๆๆๆ แต่หาได้เข้ากันไม่

นิยาย พระเอกนางเอกไม่เด่น บางทีไม่ต้องพยายามเพิ่มบทจนเสียแก่น ริวเด่นก็ให้ริวเด่น เหมือนกรงกรรมทุกคนต่างมีจุดเด่นให้จดจำ

ไม่ใช่เพิ่มมาเหมือนเพิ่มมาเพราะพระนาง จะบทงี่เง่าขนาดไหน ไม่สน