แฟนทำงานห่างไกลกับผม ไปคุยกับคนอื่นแต่บอกว่าคุยเฉยๆ
ผมควรทำไงผมจับได้ผมขอความจิงกับเขา เขาก็บอกความจิงกับผมเขาไม่โกหก เขาบอกเขาก็คุยเเต่คุยเฉยๆ ผมควรเอาไงต่อผมไม่สบายใจ
เขาบอกว่าคุยกับพี่คนนั้นเเล้วรู้สึกดี เขาบอกผมไม่มีเวลาให้ มันก็จิงเเต่ผมก้มีเหตุผล ผมทำงานไม่มีเวลาพักเลยได้คุยเเค่แปปเดียว เขาเคยสารภาพว่าพี่คนนั้นมาขอคุย พี่เขาก็ถามว่ามีแฟนยัง แฟนผมตอบไปว่าไม่มี ผมจับได้เขาก็สารภาพ บอกความจิงทั้งหมดเขาก็บอกว่ารู้สึกผิด ผมบอกว่าอย่าทำอีกได้มั้ยเขาบอกได้ขอสัญญา ไม่นานเขาก็คุยกันอีกไม่ได้ลบแชทผมจับได้เขาก็มาขอโทษ ผมก็ให้อภัยตามเคย ผ่านไปหลายเดือนเขาก็มาคุยกันอีกผมจับได้ตามเคยเขาบอกว่าไม่มีอะไรก็คุยเฉยๆ ตานี้เขาหนี้ความจิงไม่ได้เขาเลยคุยเปิดเผยเเต่คุยเเล้วลบแชท โทรหากันเเต่แฟนผมก็บอกว่าไม่ได้เปิดกล้องคุยกันเฉยๆไม่มีอะไร ผมเหนื่อยขึ้นเลื่อยๆ ผมไปฟังบทความขอพี่ ฌอน (ฌอน บูรณะหิรัญ) ผมมีกำลังใจมากขึ้น ผมตาสว่างผมปล่อยวาง ทุกอย่างผมหายเครียดผมดีขึ้นร่าเริงใช้ชวิตปกติทำงานหาเงินไห้ครอบครัวได้ดีกว่าเดิม แต่ผมก็ยังไม่ได้เลิกกับเขา ก็คุยกันอยู่ แต่ผมเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเเล้ว ก็ยังรักเเต่ไม่รู้ผมรักในฐาณะอะไรผมหาคำตอบไม่ได้ แต่ไม่ใช่ในฐานะแฟนเเน่นอนผม อยากบอกเขาว่า อยู่ที่ไหนเเล้วมีความสุข คนรอบข้าง พี่ เพื่อนร่วมงาน หรือ คนคุย ที่อยู่ด้วยเเล้วมีความสุขผมอยากไห้เขาอยู่จุดนั้นมากกว่า ไม่อยากจะให้กับมาอยู่ที่จุดเดิมลำบากหน้าเบื่อ เขามีความสุขในนะจุดๆ นั้นผมควรจะปล่อยใช้มั้ย เห้อออ 3-4 ปีที่คบกันมามันไม่ใช่กำแพงสูงหรือหนาพอ ที่จะกั้นเราแยกจากกัน เราแยกจากกันได้เสมอ
''ความรักให้ได้ครั้งละคน
ความไว้ใจให้ได้คนละครั้ง''
แฟนทำงานห่างไกลกับผม ไปแอบคุยกับคนอื่นแต่บอก ว่าคุยเฉยๆ
ผมควรทำไงผมจับได้ผมขอความจิงกับเขา เขาก็บอกความจิงกับผมเขาไม่โกหก เขาบอกเขาก็คุยเเต่คุยเฉยๆ ผมควรเอาไงต่อผมไม่สบายใจ
เขาบอกว่าคุยกับพี่คนนั้นเเล้วรู้สึกดี เขาบอกผมไม่มีเวลาให้ มันก็จิงเเต่ผมก้มีเหตุผล ผมทำงานไม่มีเวลาพักเลยได้คุยเเค่แปปเดียว เขาเคยสารภาพว่าพี่คนนั้นมาขอคุย พี่เขาก็ถามว่ามีแฟนยัง แฟนผมตอบไปว่าไม่มี ผมจับได้เขาก็สารภาพ บอกความจิงทั้งหมดเขาก็บอกว่ารู้สึกผิด ผมบอกว่าอย่าทำอีกได้มั้ยเขาบอกได้ขอสัญญา ไม่นานเขาก็คุยกันอีกไม่ได้ลบแชทผมจับได้เขาก็มาขอโทษ ผมก็ให้อภัยตามเคย ผ่านไปหลายเดือนเขาก็มาคุยกันอีกผมจับได้ตามเคยเขาบอกว่าไม่มีอะไรก็คุยเฉยๆ ตานี้เขาหนี้ความจิงไม่ได้เขาเลยคุยเปิดเผยเเต่คุยเเล้วลบแชท โทรหากันเเต่แฟนผมก็บอกว่าไม่ได้เปิดกล้องคุยกันเฉยๆไม่มีอะไร ผมเหนื่อยขึ้นเลื่อยๆ ผมไปฟังบทความขอพี่ ฌอน (ฌอน บูรณะหิรัญ) ผมมีกำลังใจมากขึ้น ผมตาสว่างผมปล่อยวาง ทุกอย่างผมหายเครียดผมดีขึ้นร่าเริงใช้ชวิตปกติทำงานหาเงินไห้ครอบครัวได้ดีกว่าเดิม แต่ผมก็ยังไม่ได้เลิกกับเขา ก็คุยกันอยู่ แต่ผมเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเเล้ว ก็ยังรักเเต่ไม่รู้ผมรักในฐาณะอะไรผมหาคำตอบไม่ได้ แต่ไม่ใช่ในฐานะแฟนเเน่นอนผม อยากบอกเขาว่า อยู่ที่ไหนเเล้วมีความสุข คนรอบข้าง พี่ เพื่อนร่วมงาน หรือ คนคุย ที่อยู่ด้วยเเล้วมีความสุขผมอยากไห้เขาอยู่จุดนั้นมากกว่า ไม่อยากจะให้กับมาอยู่ที่จุดเดิมลำบากหน้าเบื่อ เขามีความสุขในนะจุดๆ นั้นผมควรจะปล่อยใช้มั้ย เห้อออ 3-4 ปีที่คบกันมามันไม่ใช่กำแพงสูงหรือหนาพอ ที่จะกั้นเราแยกจากกัน เราแยกจากกันได้เสมอ
''ความรักให้ได้ครั้งละคน
ความไว้ใจให้ได้คนละครั้ง''