เมื่อหมอต้องมาเป็นคนไข้เอง
ณ วอร์ดหนึ่ง รพ.แห่งหนึ่ง วันนี้อยู่ activity เป็น OR และ GYNE emer
11.00 น. ของวันหนึ่ง ได้รับโทรศัพท์บอกว่าเป็นเคส emer admit ด้วย acute dyspnea on ETT ฉี่ไม่ออก ปวดฉี่มาก เราก็ไปดู(ญาติรุมล้อมดูเป็นกังวลเต็มที่ ) ตรวจดูแก full bladder แกดิ้นๆปวดทรมาน เราก็รู้สึกหนาวๆมือเย็นไป สักพักก็เริ่มสั่น เอ้าปวดเอวด้วย คิดว่าเป็น acute pyelonephritis แน่ๆ แต่ดูคนไข้ก่อนละกัน ระหว่างเริ่มสั่นมากขึ้นคือมันหนาวมากกกแล้วก็ปวดเอว พี่พยาบาลเเถวนั้นเห็นก็ถามกันยกใหญ่ว่าเป็นอะไร พี่ nurse aid ก็วิ่งไปหาพารามาให้กิน ต้องขอบคุณพี่เค้ามากจริงๆ เค้าดูเป็นห่วงเรา สนใจถามไถ่
วัดไข้ได้ 38.5 องศา พอดูคนไข้เสร็จจัดการเรียบร้อยคนไข้ฉี่ออกแล้วว่าจะไปตรวจ มันต้องเดินไปห้องฉุกเฉินถ้าไปตอนนี้เดี๋ยวคนอื่นไม่รู้ว่าไปไหน เลยเดินไปบอกพี่chief ก่อน ที่ห้องคลอดเค้าประชุม lunch report กันอยู่ พี่chief บอก เก็บฉี่ใส่กระป๋องแล้วเอาไปส่งห้องเเลปเลยก็ได้ แต่......
ณ ตอนนั้นมันหนาวๆร้อนตัวสั่น ไม่ไหวเเล้วคือ ป่วยจริงเดินไปไม่ไหวต้องไปหาของหานั่นหานี่เอาฉี่ไปตรวจ โอ๊ยไปไม่ไหวจริงๆ
นอนร้องไห้...ในห้องพักแพทย์
เลย
มีน้องextern นศพ.เดินไปมาเต็มเราก็ห่มผ้าห่มนอนหนาวสั่นอยู่. ไม่มีเพื่อนนี่หว่า ไม่ได้บอกใครอีกว่าเป็นอะไร ไม่รู้จะบอกใคร ทุกคนได้ยินเสียงแต่เดินผ่านไปมา ไม่มีใครถามไถ่ ราวกับไม่รู้ไม่เห็นอะไร
ผ่านไปราวๆ 45 นาทีเริ่มดีขึ้น พยุงตัวลุกขึ้น พาตัวเองไปห้องฉุกเฉินเปิดบัตร ตรวจสอบสิทธิ์ เขียนประวัติ วัด v/s สั่ง lab เอง รอพี่พยบ มาเจาะเลือดให้
ไข้เริ่มลง รู้สึกดีขึ้น พาตัวเองไปทำงานต่อ รอแลปออก acute pyelonephritis จริง สั่งยาให้ตัวเอง พี่ พยบ. เปิดเส้น หลัง drip IV ATB ไปทำงานต่อและต้องดริปต่ออีกสามวัน
วันที่สองดริปตอนไปสรุปชาร์ตที่ตึกมะเร็ง
วันที่สามดริปตอนตรวจOPD นอกเวลา
เป็นประสบการณ์ที่ดี
แต่ ณ เวลานั้นได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างสำหรับคนไม่เคยมาโรงพยาบาลมันไม่รู้จะไปเริ่มตรงไหน ตรงมีไหวพริบ ถามคนนั้นคนนี้ แล้วชาวบ้านเค้าคงจะกล้าๆกลัวๆ อธิบายไม่ถูก เอาเป็นว่าเข้าใจคนอื่นมากขึ้น
แพทย์ก็คือคนๆที่ต้องการความห่วงใยเอาใจใส่ อย่าทิ้งๆขว้างๆเหมือนเครื่องจักรเลย เอาใจใส่กันบ้าง
ที่จริงเเล้วเราเสียสละเพื่อคนอื่นเยอะเหมือนกันนะ เราก็ทำตามหน้าที่อย่างถึงที่สุดเหมือนกัน แม้จะป่วย เหนื่อยบ่น แต่ก้ทำหน้าที่ต่อไป
โรงพยาบาลหรือสนามรบ ? อยากให้คนไข้ทุกคนได้รับการดูแลรอบด้านเท่าเทียม ทั้งร่างกายและจิตใจ
เมื่อไหร่แพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจะเพียงพอ
เมื่อไหร่คนจะดูและตัวเองดีกว่านี้ ได้รับการศึกษาที่ดีขึ้น
เมื่อไหร่ระบบต่างๆมันจะดีขึ้น
ใครที่อยากเป็นหมอ ก็คิดดูดีๆนะ
ถ้าวันหนึ่งมีเวลาเป็นนักเขียนที่ดีจะใช้คำพูดให้ดีกว่านี้
ศัพท์ที่ใช้บ่อยในหมู่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์
อ่านเพิ่มเติมที่
https://adoctorlifethailand.blogspot.com/2018/12/review.html นะคะ
ชีวิตหมอคนหนึ่ง
ณ วอร์ดหนึ่ง รพ.แห่งหนึ่ง วันนี้อยู่ activity เป็น OR และ GYNE emer
11.00 น. ของวันหนึ่ง ได้รับโทรศัพท์บอกว่าเป็นเคส emer admit ด้วย acute dyspnea on ETT ฉี่ไม่ออก ปวดฉี่มาก เราก็ไปดู(ญาติรุมล้อมดูเป็นกังวลเต็มที่ ) ตรวจดูแก full bladder แกดิ้นๆปวดทรมาน เราก็รู้สึกหนาวๆมือเย็นไป สักพักก็เริ่มสั่น เอ้าปวดเอวด้วย คิดว่าเป็น acute pyelonephritis แน่ๆ แต่ดูคนไข้ก่อนละกัน ระหว่างเริ่มสั่นมากขึ้นคือมันหนาวมากกกแล้วก็ปวดเอว พี่พยาบาลเเถวนั้นเห็นก็ถามกันยกใหญ่ว่าเป็นอะไร พี่ nurse aid ก็วิ่งไปหาพารามาให้กิน ต้องขอบคุณพี่เค้ามากจริงๆ เค้าดูเป็นห่วงเรา สนใจถามไถ่
วัดไข้ได้ 38.5 องศา พอดูคนไข้เสร็จจัดการเรียบร้อยคนไข้ฉี่ออกแล้วว่าจะไปตรวจ มันต้องเดินไปห้องฉุกเฉินถ้าไปตอนนี้เดี๋ยวคนอื่นไม่รู้ว่าไปไหน เลยเดินไปบอกพี่chief ก่อน ที่ห้องคลอดเค้าประชุม lunch report กันอยู่ พี่chief บอก เก็บฉี่ใส่กระป๋องแล้วเอาไปส่งห้องเเลปเลยก็ได้ แต่......
ณ ตอนนั้นมันหนาวๆร้อนตัวสั่น ไม่ไหวเเล้วคือ ป่วยจริงเดินไปไม่ไหวต้องไปหาของหานั่นหานี่เอาฉี่ไปตรวจ โอ๊ยไปไม่ไหวจริงๆ
นอนร้องไห้...ในห้องพักแพทย์
มีน้องextern นศพ.เดินไปมาเต็มเราก็ห่มผ้าห่มนอนหนาวสั่นอยู่. ไม่มีเพื่อนนี่หว่า ไม่ได้บอกใครอีกว่าเป็นอะไร ไม่รู้จะบอกใคร ทุกคนได้ยินเสียงแต่เดินผ่านไปมา ไม่มีใครถามไถ่ ราวกับไม่รู้ไม่เห็นอะไร
ผ่านไปราวๆ 45 นาทีเริ่มดีขึ้น พยุงตัวลุกขึ้น พาตัวเองไปห้องฉุกเฉินเปิดบัตร ตรวจสอบสิทธิ์ เขียนประวัติ วัด v/s สั่ง lab เอง รอพี่พยบ มาเจาะเลือดให้
ไข้เริ่มลง รู้สึกดีขึ้น พาตัวเองไปทำงานต่อ รอแลปออก acute pyelonephritis จริง สั่งยาให้ตัวเอง พี่ พยบ. เปิดเส้น หลัง drip IV ATB ไปทำงานต่อและต้องดริปต่ออีกสามวัน
วันที่สองดริปตอนไปสรุปชาร์ตที่ตึกมะเร็ง
วันที่สามดริปตอนตรวจOPD นอกเวลา
เป็นประสบการณ์ที่ดี
แต่ ณ เวลานั้นได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างสำหรับคนไม่เคยมาโรงพยาบาลมันไม่รู้จะไปเริ่มตรงไหน ตรงมีไหวพริบ ถามคนนั้นคนนี้ แล้วชาวบ้านเค้าคงจะกล้าๆกลัวๆ อธิบายไม่ถูก เอาเป็นว่าเข้าใจคนอื่นมากขึ้น
แพทย์ก็คือคนๆที่ต้องการความห่วงใยเอาใจใส่ อย่าทิ้งๆขว้างๆเหมือนเครื่องจักรเลย เอาใจใส่กันบ้าง
ที่จริงเเล้วเราเสียสละเพื่อคนอื่นเยอะเหมือนกันนะ เราก็ทำตามหน้าที่อย่างถึงที่สุดเหมือนกัน แม้จะป่วย เหนื่อยบ่น แต่ก้ทำหน้าที่ต่อไป
โรงพยาบาลหรือสนามรบ ? อยากให้คนไข้ทุกคนได้รับการดูแลรอบด้านเท่าเทียม ทั้งร่างกายและจิตใจ
เมื่อไหร่แพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจะเพียงพอ
เมื่อไหร่คนจะดูและตัวเองดีกว่านี้ ได้รับการศึกษาที่ดีขึ้น
เมื่อไหร่ระบบต่างๆมันจะดีขึ้น
ใครที่อยากเป็นหมอ ก็คิดดูดีๆนะ
ถ้าวันหนึ่งมีเวลาเป็นนักเขียนที่ดีจะใช้คำพูดให้ดีกว่านี้
ศัพท์ที่ใช้บ่อยในหมู่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์
อ่านเพิ่มเติมที่ https://adoctorlifethailand.blogspot.com/2018/12/review.html นะคะ