เคยคุยกับคนที่เค้ามีแฟนอยู่แล้วกันมั้ยคะ คุยแล้วไปได้ไกล หรือพอแค่นั้น
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วค่ะ เราได้โหลดแอพนึงมาเพื่อหาเพื่อนคุย แล้วเราก็ไปเจอผช.คนนึฃค่ะ ไม่ใช่สเปคเราเลย เค้าเรียนคนละคณะกับเรา เป็นรุ่นพี่เรา3ปี เราก็มีการคุยกันมากขึ้นทุกวัน จนวันนีงเรารู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วค่ะ เราคุยกับเขา เราก็มีขอบเขตของตัวเองนะคะ ไม่ได้จะทำให้เขาทะเลาะกันหรือเลิกกันเลย แล้วเท่าที่เรารู้มา เรื่องของผญ.คนนั้นก็ไม่เบานะคะ คือเค้าแอบคุยกะคนอื่นมาก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว แต่ฝ่ายชายยอมปิดตาข้างนึงทำเป็นไม่รู้มาตลอด พอถึงที ความผิดคนอื่นกลับกลายเป็นใหญ่โต แล้วเค้าก็เลิกกันค่ะ แฟนเก่าฝ่ายชายก็เปิดตัวคบกับคนใหม่ ส่งนเรายังค่ะ จนผ่านไป1เดือน ถึงตัดสินใจตกลงคบกันค่ะ เราคบกันได้ปีกว่าเกือบ2ปีค่ะ ระหว่างคบกันก็มีปัญหาเรื่องแฟนเก่าเค้าอยู่ช่วงนีง ถึง2ช่วงนะคะ เข้าใจค่ะว่ายังผูกพันธ์ แต่เราก็มีแอบเสียใจนะคะ แล้วเหตุการณ์ก่อนเลิกกันค่ะ เราเริ่มตึงๆ เพราะเค้าเอาแต่เล่นเกม เวลานอนไม่ตรงกัน เรานอนกลางคืน เค้านอนเช้า เราตื่นมาเราก็ซื้อข้าวกล่องมารอกินตลอดเลยนะคะ จนช่วงนั้นผอมจนคนทักเลยค่ะ กินข้าววันละมื้อเลย แล้วเพื่อนเราก็เริ่มชวนเที่ยวค่ะ เราไปเที่ยวเค้าก็เล่นเกมอยู่ห้อง เป็นแบบนี่อยู่ประจำค่ะ เราไปไหนมาไหนกับเพื่อน จนเรารู้สึกว่าเราไม่มีเค้าก็ได้อ่ะค่ะ แล้วเราก็เริ่มตึงมากขึ้น ช่วงที่เราไม่ค่อยอะไรกับเค้ามากๆ ตอนนั้นเป็นตอนย้ายที่พักนะคะ เค้าดูเริ่มเข้าหาเรา สนใจเรามากขึ้น แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อะไรกับเค้าแล้วอ่ะค่ะ แล้วเขาก็เริ่มออกไปเที่ยว แล้วเราก็เที่ยวบ้าง ไม่เที่ยวบ้างค่ะ ส่วนมากจะไม่ได้เที่ยวแล้ว เพราะมีเรียนเช้าค่ะ แล้วเค้าก็เริ่มกลับที่พักเช้าเกือบทุกวันค่ะ เราเช็คในโทรศัพท์ว่าพิกัดเค้าอยู่ตรงไหน ใันเป็นที่ๆเราไม่คุ้นเลยค่ะ เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนเราตัดสินใจตามไปค่ะ แถวนั้นเป็นหมู่บ้าน แล้วเราก็เจอรถเราที่เค้าขับออกไปเที่ยวจอดอยู่หน้าบ้านค่ะ เราก็เดินเข้าไป เจอรองเท้าผญกะบรองเท้าแฟนเราค่ะ ตอนนั้นตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ เหมือนสติมันหลุดไป เหตุการณ์นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะคะ ที่เจออะไรแบบนี้ ตอนนั้นเสียใจมากค่ะ รถที่เค้าขับไปเรียน ขับไปเที่ยว บางทีเราไม่มีรถไปเรียน ได้ติดรถเพื่อนไป เราไม่ยอมไม่สะดวกสบายเพื่อเค้า เราไม่บ่นสักคำนึงเลยนะคะ แต่เราไม่เข้าใจว่าเค้าทำไมทำกับเราแบบนี้
หลังจากนั้น ก็ตัดสินใจให้เค้าออกจากที่พักวันนั้นเลยค่ะ เราไม่กลับไปเจอ เพราะเจอไม่ไหวจริงๆค่ะมันทรมานมาก
หลังจากนั้นมา 9 เดือนค่ะ เรามาฝึกงานที่จังหวัดนึงค่ะ
ต้องบอกก่อนนะคะ เรากับพี่คนนี้เคยเจอกันครั้งเดียวค่ะ เป็นเพื่อนของพี่เรา อายุเราห่างกันแค่ 1ปีค่ะ ช่วงที่เจอกันเป็นช่วงเดือนมกรา ก็ได้ยินมาว่าเขาชอบเรา ส่วนเราก็ชอบค่ะ แต่ทำได้แค่ชอบเพราะเค้ามีแฟนอยู่แล้วค่ะ วงวารค่ะ คบ8-9ปีเหมือนกันค่ะ ช่วงเราย้ายมาที่ฝึกงาน ในจังหวัดที่เราอยู่ เค้าก็อยู่ในจังหวัดนี้นะคะ (ขอไม่บอกจังหวัดนะคะ)
เราย้ายที่พักมาได้ประมาณ2-3วันค่ะ ก็มีข้อความเข้ามาว่าน้องชายพี่ขอไลน์เราหน่อย อยากคุยด้วย เราก็ให้ค่ะ พอเข้าไปดู ไม่คิดว่าจะเป็นเค้าแอดมาเลยนะคะ มันมีความเป็นไปได้น้อยมากค่ะ แล้วเราก็คุยกัน เหมือนเค้าเศร้าๆนะคะช่วงที่คุยกัน ช่วงที่เราคุยกันเป็นช่วงเดือนพฤษภาค่ะ นอกนั้นก็ไม่เคยได้คุยกันเลย จากนั้นเราก็เริ่มออกไปเที่ยว ไปกินข้าวกันค่ะ แต่ไม่ได้ไปกัน2ต่อ2นะคะ จะมีเพื่อนๆของพี่เค้าไปด้วยตลอดเลยค่ะ เราพอจะรู้ พอดูออกค่ะว่าทำไม เพราะเราก็เจอผช.มาหลายแบบเหมือนกันค่ะ ต่อนะคะ เค้าก็เริ่มดีกับเรามากขึ้นเรื่อยๆค่ะ เราอยู่ด้วยกันตลอดนะคะ ยกเว้นตอนที่เราไปทำงานค่ะ มีหลายอย่างที่เค้าทำให้เรา โดยที่เราไม่ได้ร้องขอ มันพิเศษมากๆค่ะ แล้วเราก็เตือนตัวเองอยู่ตลอดนะคะ ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ห้ามรู้สึกด้วยเด็ดขาด จนผ่านมา 1เดือนค่ะ มันเร็วมากๆ เราก็มีนอยๆนะคะ เวลาเค้าแซวผญ.คนอื่น ตามปะสาผช.อ่ะค่ะ ก็เข้าใจ แต่มันห้ามนอยไม่ได้จริงๆ มันเริ่มมีความรู้สึกหวง รู้สึกไม่พอใจเวลาเค้าไม่แคร์เรา แต่เราไม่ได้คุยกับใคร หรือปรึกษาใครเรื่องนี้เลยนะคะนอกจากเพื่อน จนเค้าถามเราว่าเราเป็นอะไร แล้วเราก็บอกเค้านะคะ คุยเรื่องที่เราไม่โอเคกัน เค้าขอเรา ขอให้บอกเค้าไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าไม่บอก มันเหมือนไม่แคร์กัน ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราไม่แคร์เค้าเลยจริงๆ แต่ใจในก็บอกตัวเองอยู่นะคะว่าเค้ามีเจ้าของแล้ว เค้าคงไม่มีสนใจคนที่พึ่งเจอแบบเรา แล้วก็ไม่มีทางที่จะเลือกเราด้วย ละตอนนี้เหมือนเรากำลังหลอกตัวเองว่าเราไม่รู้สึกอะไรกับเค้า แต่ความรู้สึกที่เรารู้สึกตอนนี่มันยังไปไม่ถึงขั้นนั้นจริงๆนะคะ ตลอดเวลาที่คุยเราก็มีแอบเห็นข้อความแฟนเค้าบ้างแหละค่ะ แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บ หรือนอยอะไร มีช่วงนึงนะคะ ที่มีคนมาจีบเรานะคะ แต่เหมือนเราใจเราไม่เปิดรับเลย ไม่รู้ว่าทำไม จนถึงตอนนี้ค่ะ ก็ยังอยู่ในสถานะคนในความลับต่อไปค่ะ
เราควรจะไปต่อ หรือพอแค่นี่ดีคะ
ในช่วงชีวิต เจอแต่คนมีแฟนแล้วทั้งนั้นเลยค่ะ น้อยมากที่จะเจอคนที่ไม่มีแฟน อยากได้คำแนะนำมากๆค่ะ ว่าควรพอมั้ย หรือควรยืนอยู่ตรงนี่ข้างๆเค้าต่อไปในเวลาที่เค้าเจอปัญหา
เคยคุยกับคนที่เค้ามีแฟนอยู่แล้วมั้ยคะ คุยแล้วไปได้ไกล หรือพอแค่นั้นคะ
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วค่ะ เราได้โหลดแอพนึงมาเพื่อหาเพื่อนคุย แล้วเราก็ไปเจอผช.คนนึฃค่ะ ไม่ใช่สเปคเราเลย เค้าเรียนคนละคณะกับเรา เป็นรุ่นพี่เรา3ปี เราก็มีการคุยกันมากขึ้นทุกวัน จนวันนีงเรารู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วค่ะ เราคุยกับเขา เราก็มีขอบเขตของตัวเองนะคะ ไม่ได้จะทำให้เขาทะเลาะกันหรือเลิกกันเลย แล้วเท่าที่เรารู้มา เรื่องของผญ.คนนั้นก็ไม่เบานะคะ คือเค้าแอบคุยกะคนอื่นมาก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว แต่ฝ่ายชายยอมปิดตาข้างนึงทำเป็นไม่รู้มาตลอด พอถึงที ความผิดคนอื่นกลับกลายเป็นใหญ่โต แล้วเค้าก็เลิกกันค่ะ แฟนเก่าฝ่ายชายก็เปิดตัวคบกับคนใหม่ ส่งนเรายังค่ะ จนผ่านไป1เดือน ถึงตัดสินใจตกลงคบกันค่ะ เราคบกันได้ปีกว่าเกือบ2ปีค่ะ ระหว่างคบกันก็มีปัญหาเรื่องแฟนเก่าเค้าอยู่ช่วงนีง ถึง2ช่วงนะคะ เข้าใจค่ะว่ายังผูกพันธ์ แต่เราก็มีแอบเสียใจนะคะ แล้วเหตุการณ์ก่อนเลิกกันค่ะ เราเริ่มตึงๆ เพราะเค้าเอาแต่เล่นเกม เวลานอนไม่ตรงกัน เรานอนกลางคืน เค้านอนเช้า เราตื่นมาเราก็ซื้อข้าวกล่องมารอกินตลอดเลยนะคะ จนช่วงนั้นผอมจนคนทักเลยค่ะ กินข้าววันละมื้อเลย แล้วเพื่อนเราก็เริ่มชวนเที่ยวค่ะ เราไปเที่ยวเค้าก็เล่นเกมอยู่ห้อง เป็นแบบนี่อยู่ประจำค่ะ เราไปไหนมาไหนกับเพื่อน จนเรารู้สึกว่าเราไม่มีเค้าก็ได้อ่ะค่ะ แล้วเราก็เริ่มตึงมากขึ้น ช่วงที่เราไม่ค่อยอะไรกับเค้ามากๆ ตอนนั้นเป็นตอนย้ายที่พักนะคะ เค้าดูเริ่มเข้าหาเรา สนใจเรามากขึ้น แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ได้อะไรกับเค้าแล้วอ่ะค่ะ แล้วเขาก็เริ่มออกไปเที่ยว แล้วเราก็เที่ยวบ้าง ไม่เที่ยวบ้างค่ะ ส่วนมากจะไม่ได้เที่ยวแล้ว เพราะมีเรียนเช้าค่ะ แล้วเค้าก็เริ่มกลับที่พักเช้าเกือบทุกวันค่ะ เราเช็คในโทรศัพท์ว่าพิกัดเค้าอยู่ตรงไหน ใันเป็นที่ๆเราไม่คุ้นเลยค่ะ เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนเราตัดสินใจตามไปค่ะ แถวนั้นเป็นหมู่บ้าน แล้วเราก็เจอรถเราที่เค้าขับออกไปเที่ยวจอดอยู่หน้าบ้านค่ะ เราก็เดินเข้าไป เจอรองเท้าผญกะบรองเท้าแฟนเราค่ะ ตอนนั้นตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ เหมือนสติมันหลุดไป เหตุการณ์นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะคะ ที่เจออะไรแบบนี้ ตอนนั้นเสียใจมากค่ะ รถที่เค้าขับไปเรียน ขับไปเที่ยว บางทีเราไม่มีรถไปเรียน ได้ติดรถเพื่อนไป เราไม่ยอมไม่สะดวกสบายเพื่อเค้า เราไม่บ่นสักคำนึงเลยนะคะ แต่เราไม่เข้าใจว่าเค้าทำไมทำกับเราแบบนี้
หลังจากนั้น ก็ตัดสินใจให้เค้าออกจากที่พักวันนั้นเลยค่ะ เราไม่กลับไปเจอ เพราะเจอไม่ไหวจริงๆค่ะมันทรมานมาก
หลังจากนั้นมา 9 เดือนค่ะ เรามาฝึกงานที่จังหวัดนึงค่ะ
ต้องบอกก่อนนะคะ เรากับพี่คนนี้เคยเจอกันครั้งเดียวค่ะ เป็นเพื่อนของพี่เรา อายุเราห่างกันแค่ 1ปีค่ะ ช่วงที่เจอกันเป็นช่วงเดือนมกรา ก็ได้ยินมาว่าเขาชอบเรา ส่วนเราก็ชอบค่ะ แต่ทำได้แค่ชอบเพราะเค้ามีแฟนอยู่แล้วค่ะ วงวารค่ะ คบ8-9ปีเหมือนกันค่ะ ช่วงเราย้ายมาที่ฝึกงาน ในจังหวัดที่เราอยู่ เค้าก็อยู่ในจังหวัดนี้นะคะ (ขอไม่บอกจังหวัดนะคะ)
เราย้ายที่พักมาได้ประมาณ2-3วันค่ะ ก็มีข้อความเข้ามาว่าน้องชายพี่ขอไลน์เราหน่อย อยากคุยด้วย เราก็ให้ค่ะ พอเข้าไปดู ไม่คิดว่าจะเป็นเค้าแอดมาเลยนะคะ มันมีความเป็นไปได้น้อยมากค่ะ แล้วเราก็คุยกัน เหมือนเค้าเศร้าๆนะคะช่วงที่คุยกัน ช่วงที่เราคุยกันเป็นช่วงเดือนพฤษภาค่ะ นอกนั้นก็ไม่เคยได้คุยกันเลย จากนั้นเราก็เริ่มออกไปเที่ยว ไปกินข้าวกันค่ะ แต่ไม่ได้ไปกัน2ต่อ2นะคะ จะมีเพื่อนๆของพี่เค้าไปด้วยตลอดเลยค่ะ เราพอจะรู้ พอดูออกค่ะว่าทำไม เพราะเราก็เจอผช.มาหลายแบบเหมือนกันค่ะ ต่อนะคะ เค้าก็เริ่มดีกับเรามากขึ้นเรื่อยๆค่ะ เราอยู่ด้วยกันตลอดนะคะ ยกเว้นตอนที่เราไปทำงานค่ะ มีหลายอย่างที่เค้าทำให้เรา โดยที่เราไม่ได้ร้องขอ มันพิเศษมากๆค่ะ แล้วเราก็เตือนตัวเองอยู่ตลอดนะคะ ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ห้ามรู้สึกด้วยเด็ดขาด จนผ่านมา 1เดือนค่ะ มันเร็วมากๆ เราก็มีนอยๆนะคะ เวลาเค้าแซวผญ.คนอื่น ตามปะสาผช.อ่ะค่ะ ก็เข้าใจ แต่มันห้ามนอยไม่ได้จริงๆ มันเริ่มมีความรู้สึกหวง รู้สึกไม่พอใจเวลาเค้าไม่แคร์เรา แต่เราไม่ได้คุยกับใคร หรือปรึกษาใครเรื่องนี้เลยนะคะนอกจากเพื่อน จนเค้าถามเราว่าเราเป็นอะไร แล้วเราก็บอกเค้านะคะ คุยเรื่องที่เราไม่โอเคกัน เค้าขอเรา ขอให้บอกเค้าไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าไม่บอก มันเหมือนไม่แคร์กัน ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราไม่แคร์เค้าเลยจริงๆ แต่ใจในก็บอกตัวเองอยู่นะคะว่าเค้ามีเจ้าของแล้ว เค้าคงไม่มีสนใจคนที่พึ่งเจอแบบเรา แล้วก็ไม่มีทางที่จะเลือกเราด้วย ละตอนนี้เหมือนเรากำลังหลอกตัวเองว่าเราไม่รู้สึกอะไรกับเค้า แต่ความรู้สึกที่เรารู้สึกตอนนี่มันยังไปไม่ถึงขั้นนั้นจริงๆนะคะ ตลอดเวลาที่คุยเราก็มีแอบเห็นข้อความแฟนเค้าบ้างแหละค่ะ แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บ หรือนอยอะไร มีช่วงนึงนะคะ ที่มีคนมาจีบเรานะคะ แต่เหมือนเราใจเราไม่เปิดรับเลย ไม่รู้ว่าทำไม จนถึงตอนนี้ค่ะ ก็ยังอยู่ในสถานะคนในความลับต่อไปค่ะ
เราควรจะไปต่อ หรือพอแค่นี่ดีคะ
ในช่วงชีวิต เจอแต่คนมีแฟนแล้วทั้งนั้นเลยค่ะ น้อยมากที่จะเจอคนที่ไม่มีแฟน อยากได้คำแนะนำมากๆค่ะ ว่าควรพอมั้ย หรือควรยืนอยู่ตรงนี่ข้างๆเค้าต่อไปในเวลาที่เค้าเจอปัญหา