ตอนโสดก็อยากมีใครสักคนที่คอยเล่า คอยแชร์ คอยงอแงด้วยได้ แต่พอมีจริงๆกลับไม่ใช่แบบที่คิด เขาทำงานจนแทบไม่มีเวลาคุย บางวันก่อนนอนถ้าเราไม่ทักไปก็แทบจะไม่ทักมา ไม่เคยโทรคุยกันเลยเพราะเค้าไม่มีเบอร์เรา จะติดต่อกันก็แค่ทางไลน์ วันไหนอยากเจอก็ไม่ได้เจอต้องรอเค้าว่างถึงจะได้เจอกัน บางทีความคิดไม่ดีมันก็แวบขึ้นมาว่ากลับไปโสดแบบเดิมท่าจะดีกว่ามั้ง
มีแฟนแล้วเหงา กับโสดแล้วเหงา แบบไหนดีกว่ากัน