ขอกำลังใจ

สวัสดีครับ..นี่เป็นกระทู้แรกของผม​ ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี..ผมว่าผมสู้กับความรู้สึกตัวเองได้ดีและผมก็รู้สึกแบบนั้นมาตลอด..ทั้งๆที่บางครั้งผมก็หลอกตัวเองว่าไม่เป็นไร​ คงเป็นเพราะเรื่องราวต่างๆในชีวิตที่เคยผ่านมาล่ะมั้ง..ผมเลยไม่ชอบพูดหรือระบายอะไรให้ใครฟังเพราะผมมักรู้สึกว่าเวลาเราระบายให้ใครฟังคนฟังเหมือนรู้สึกเบื่อเรื่องของเราและทุกคนก็พูดเหมือนๆกัน​ ผมเลยมักเก็บเรื่องราวต่างๆไว้คนเดียวเพราะคิดว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปเดี๋ยวเวลาผ่านไปสมองเราก็จะจดจ่อกับเรื่แงนั้นน้อยลงเดี๋ยวผ่านไปเรื่อยๆเราก็ดีขึ้นเอง.. ทุกวันนี้ผมเหมือนเก็บกดกับบางเรื่องตอนนี้ผมรู้สึกท้อมากเลยครับ..อาจเพราะแบบนี้ทุกคนเลยมองว่าผมสตรอง..จนบางเวลาเราเฟวหนักแต่แฟนหรือคนใกล้ตัวเรายังไม่วังเกตุเลยแม้แต่คำว่าเหนื่อยมั้ย​ บางครั้งปค่นี้จริงๆผมคงมีแรงสู้กว่านี้ผมไม่รู้จะระบายตรงไหนแล้วครับ..😭😭