ใครขี้เกียจอ่าน ข้ามไปตรงสรุปก็ได้น้า
   เรารู้จักกันตอนเรียนซัมเมอร์แล้วนั่งข้างกัน เรากับเขาก็คุยๆนิดหน่อยแล้วเขาก็ขอดิสคอสเราไว้คุย พอได้ดิสเราไปเขาก็ทักมาหาเราตลอด สวัสดี ทำอะไรอยู่ บ้างครั้งเขาก็ขอให้ถ่ายหน้าตัวเอง ขอโทรแล้วก็บอกว่าเหงาไม่มีเพื่อน ช่วงแรกที่เขาขอโทรเราก็กลัว ไม่กล้าโทรด้วย คือคิดไว้แบบจะพูดอะไรแนวๆน่ากลัวหรือหื่นๆไหม(ตอนนั้นคือคิดแบบนั้นจริงๆ5555+)  จนมีครั้งนึงเราก็ลองโทรคุยด้วย พอลองโทรคุยเขาก็ไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนที่เราคิดไว้ เขาก็พูดดูให้เกียรติเรา ไม่พูดอะไรน่ากลัวหรือหื่นๆใส่ เขาก็ชวนคุยนู้นนี่นั้น คือตอนนั้นเรารู้สึกมีความสุขมาก พอหลังจากโทรคุยเสร็จ เราก็มีความรู้สึกอยากโทรคุยต่ออีกไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ปล.ลืมบอกเวลาเลิกเรียนซัมเมอร์ เขาจะชอบมานั่งตรงโรงอาหารเป็นเพื่อนเรา เพราะเรารอแม่มารับที่โรงอาหาร
   
   พอเปิดเทอมเราก็อยู่กันคนละห้อง ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน หลังเลิกเรียนเขาก็ทักดิสเรามาว่าอยุ่ไหนแล้วเขาก็จะเดินมาหาเรา แต่เขาไม่ค่อยพุดเท่าไหร่ คงรู้สึกเกร็งๆ เพราะเพื่อนเราอยู่ด้วย เขาก็ทำแบบนี้ไปสักระยะเขาก็ไม่ทำแล้ว คือเราไม่เคยหยิ่งหรือไม่เล่นตัวกับเขาเลย เจอเขาเราก็โบกมือ ทักทายยิ้มให้ เขาก็ตีหน้านิ่ง บ้างครั้งก็อมยิ้มบ้าง บ้างครั้งก็เมินไปเลย

   ไปๆมาๆ เราไปชอบเขาซะงั้นไม่รู้ตัวเลยไปชอบตอนไหน เราก็เริ่มอยากเข้าใกล้เข้า อยากโทรทุกวัน อยากเจอเขาทุกเย็น แต่ตอนนี้เขาไม่ทำแล้ว ช่วงแรกๆเราเข้าห้องดิสไป เขาก็จะเข้าห้องดิสมาทันทีเลย แต่เดี๋ยวนี้เราเข้าไปรอนานมาก เขายังไม่เข้ามาเลย นานๆจะเข้ามา พอเข้ามาแล้วก็ไม่ค่อยพูด เราเรียกก็ไม่ค่อยตอบเรา เหมือนไม่ค่อยอยากคุยกับเราแล้ว

สรุปเลยแล้วกันเล่ายาวกลัวจะเบื่อก่อน ความจริงมันยาวกว่านี้เยอะ ฮ่าาา
   เรารู้สึกว่าเรายิ่งเข้าใกล้เขาก็ยิ่งเหมือนจะตีตัวออกห่างเรา ทั้งทีตอนแรกๆเขาเป็นเข้าหาเรา พอเราเริ่มชอบเขา ตอนพักเบรค เราก็ไปหาเขาตลอดจนเพื่อนในห้องคิดว่าเรา2คนเป็นแฟนกัน เขาก็เคยบอกเรานะว่ามาหาได้ ไม่ได้ว่าอะไร เอาที่สบายใจ อยากทำอะไรก็ทำ แต่การกระทำของเขา ทำให้ไม่มีกำลังใจไปหาเลย แล้วเราก็ชอบเอาขนมไปให้เขา เขาก็รับแล้วก็กินนะ แต่ก็ยังไม่เข้าใจเขาอยู่ดี ว่าเขารุ้สึกยังไงกับเรากันแน่ บ้างทีก็ชอบทำให้เราคิดไปไกล บ้างครั้งก็ชอบทำให้เรารุ้สึกคิดว่าเขาไม่อยากคุยกับเรา

   เพื่อนๆคิดยังไงกันบ้างช่วยบอกหน่อยได้ไหม ตอนนี้คืองงมาก อยากมีที่ปรึกษา5555+