เราแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งชอบมาตั้งแต่ ม.1 แล้ว..
เราเจอเค้าก่อนวันจัดกิจกรรมวันสุ่นทรภู่วันนั้นเขาเรียกประชุมกันที่ใต้อาคารหนึ่งระหว่างทางที่เรากำลังเดินไปใต้อาคาร เราเจอพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเธอน่ารักมาก เราเจอพี่เขาครั้งแรก...เอ้ออออ พี่เขาน่ารักจนใจเราสั่น เราก็คอยแอบมองพี่เขาตลอด ไม่ว่าจะเดินส่วนกัน นั้งทานข้าวที่โรงอาหาร เราเห็นพี่เขาทุกที่ เขามักจะอยู่กันเป็นกลุ่มกับเพื่อนของเขา จนวันหนึ่งเพื่อนเราแอบสังเกดเห็นเราชอบมองพี่เขาบ่อยๆ จนเพื่อนเรารู้ว่าเราชอบพี่คนนี้ เหอะ! พอมันรู้มันก็แซวเราจนพี่เขาเริ่มรู้ว่าเราชอบ เราเป็นคนขี้อายมาก มากถึงมากที่สุด เวลาพี่เขาเผลอมองมา เรานี่เขินจนแทบซบแผ่นดินหนี แค่สายตาพี่เขายังมีอิทธิพลกับเราขนาดนี้
คือทุกๆ วันเราต้องคอยหลบหน้าพี่เค้าทั้งๆที่อยากจะมองพี่เขาทุกวัน มันเขินนิ่เน้อออ
ช่วงเวลาพักเที่ยง โรงเรียนเราก็จะมีเหมือนเปิดเพลงแล้วสามารถขอเพลงได้ 5555 นั้นคือจุดเริ่มต้นที่เราคิดว่าควรจะส่งความรู้สึกผ่านเพลงดีมั้ยนะ นั้นแหละใช่เลย เราขอเพลงให้พี่เขา แหละไม่ได้ออกนามว่าใครเป็นคนขอให้..เพลงแรกที่ขอให้อื้มมมม....ไม่แน่ใจว่าใช่เพลง รักเดียวใจเดียว รึ่เปล่า พี่ดีเจก็ทำน่าที่ได้ดีมากเล่นประกาศว่า เพลงนี้มีคนมอบให้พี่ N ม. 5/2 จาก.....
5555 แต่หลังจากนั้น พี่เขาก็มาถามเราว่าได้ขอเพลงให้มั้ย?
หู้ยยยยแบบเขินอะ แต่ก็บอกพี่เขาไปว่าใช่เราจริงๆ เราเลยถามพี่เขาว่าชอบเพลงอะไร
เห้ยพี่เขาบอกว่าชอบเพลง เดาใจ กับ คิดในใจ ของลาบานูนว่ะ คือแบบ หลังจากนั้นคือขอแต่เพลงนี้ 😂เราทำแบบนี้ จนพี่เขาน่าจะรำคาญรึ่เปล่า5555
พี่เขาเลยขอให้เราหยุดขอเพลงให้
ตอนนั้นก็แบบ เฮิธร์มากกก 555 จนเรารู้สึกท้อ เลยคิดว่าจะเลิกชอบพี่เขา..
เราหายไปสักพักหนึ่ง หายไปจากวงโคจรชีวิตพี่เขาได้สักพัก ก็กลับมาใหม่ (ก็มันเลิกชอบไม่ได้นี่เน้ออ)
คราวนี้ แต่งดป็นกลอนเลยจ้าาาา เขียนไว้ในสมุด เขียนๆๆๆ จนวันหนึ่งเพื่อนมันเจอสมุดมันเลยหยิบไปเปิดอ่าน แม่เจ้า!!!! มันเอาไปให้พี่เขาดูว่ะ โอ้ยตอนนั้นจะโกรธก็โกรธ จะเขินก็เขิน พี่เขาอ่านแล้วบอกว่า ชอบกลอนหนึ่งที่เราเขียน คือแบบ โลกนี้เป็นสีชมพู อะตอนนั้น5555 แต่ก็ต้องมาตกม้าตายเพราะ......
พี่เขามีแฟนแล๊วววววววว โอ้ยตายซ้ำสอง คราวนี้หลุดไปจากวงโคจรอีกรอบ(ก็หายไปทำใจมั้ยล่ะ) คราวนี้ก็นานหน่อยก็ว่าจะพยายามเลิกชอบน่ะแต่ทำไงได้ แค่เขายิ้มมาทุกอย่างที่เคยทำมาก็สูนเปล่า ที่นี้พี่เขากับแฟนทะเลาะกันมั้ง ตอนนั้นคือคิดว่า ดูจะมีความหวังมั้ยว่ะ
ก็พยายามเข้าหาวงโคจรชีวิตพี่เขาอีกครั้ง5555ไม่เข็ดๆ คราวนี้เพื่อนเล่นไปขอเบอร์พี่เขามาให้เลยจ้าาาา โอ้ยยยยคือมันดีอะ แต่ได้เบอร์มาตั้งสามสี่เดือนกว่าจะกล้าโทรไป5555. อ้าวละพอโทรไป โทรไปเรื่อย ที่นี้โทรไปจนพี่เค้ารำคาญ หู้ยยยย!!! เจ็บอีกแล้ว 555(ประโยคเดิมอีกแล้วคราวนี้คงต้องตัดใจจริงๆแหละ) เราก็เลิกโทรเลิกทุกอย่างเจ็บปวดอยู่เงียบ ๆ นางเอกละครน้ำเน่ามากกกก 555. รักแรกนิ่เนาะเจ็บมากเป็นธรรมดา พี่เขาก็กลับมาคืนดีกับแฟน เราก็เจ็บปวดต่อไป จนเราจบ ม.3. พี่เขาก็จบ ม.6. ต่างคนต่างแยกย้าย
แต่เราได้มาเรียนต่อในเมือง เห้ยๆบังเอิญเจอพี่เขาว่ะ ความรู้สึกกูกลับมาอีกแล้ว พี่เขาเป็นพาทไทม์ร้านขายบิ๊กอายว่ะ เห้ยคือแบบดีใจอะได้เจอพี่เขาอีก
ใจยังเต้นแรงเหมือนเดิมเลย 5555 คือแบบใส่บิ๊กอายไม่เป็นน่ะแต่ก็สู้ไปซื้อเพราะพี่เขาอะเน้อออ 😂 ใครจะรู้ละจ๊ะว่าเขาอยู่กับแฟนเขา 555
พีคสุดๆ แล้วก็หลุดจากวงโคจรอีกครั้ง ต่างคนต่างเรียนหนัก พี่เขาก็ไม่เห็นมาทำงานที่ร้านบิ๊กอายแล้ว
เห้ยยยยล่าสุด สงกรานเว้ยเจอพี้เค้า ก็เหมือนเดิมอะ ความรู้สึกกู ยังเขินพี่เขา ยังใจเต้นแรงเวลามองหน้าเขา มันเป็นรักครั้งแรกที่เราไม่มีวันลืมเลย และก็จะเป็นแบบนี้ตลอดไป ทุกวันนี้เราก็ยังชอบพี่เขาน่ะ ถึงเขาจะมีแฟนแล้วก็เถอะ อยากให้รู้ว่า น้องคนนี้ยังเหมือนเดิมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน จนถึงปัจจุบันนี้ เราก็ยังชอบต่อไป ไม่ได้หวังให้เขาหันมามองเรา แค่รักโดยที่ไม่หวังอะไรเลย มันสวยงามน่ะ ที่เราจะรักคนๆหนึ่งได้มากขนาดนี้ แต่ทุกคำที่เราเขียนมันออกมาจากใจเราจริงๆ ปัจจุบันนี้เราเรียนจบปวส.มาได้ 1 ปีแล้ว น่าจะประมาณ 8 ปี มั้งความรู้สึกนี้
ปล. ถ้าพี่ได้อ่านพี่ก็คงจะรู้ว่าเค้าหมายถึงพี่นั้นแหละเขินนน555😂😂😂
"ขอบคุณที่ผ่านมาให้รัก" 😊😊
คนเราจะรักใครคนหนึ่งได้นานแค่ไหน?
เราเจอเค้าก่อนวันจัดกิจกรรมวันสุ่นทรภู่วันนั้นเขาเรียกประชุมกันที่ใต้อาคารหนึ่งระหว่างทางที่เรากำลังเดินไปใต้อาคาร เราเจอพี่ผู้หญิงคนหนึ่งเธอน่ารักมาก เราเจอพี่เขาครั้งแรก...เอ้ออออ พี่เขาน่ารักจนใจเราสั่น เราก็คอยแอบมองพี่เขาตลอด ไม่ว่าจะเดินส่วนกัน นั้งทานข้าวที่โรงอาหาร เราเห็นพี่เขาทุกที่ เขามักจะอยู่กันเป็นกลุ่มกับเพื่อนของเขา จนวันหนึ่งเพื่อนเราแอบสังเกดเห็นเราชอบมองพี่เขาบ่อยๆ จนเพื่อนเรารู้ว่าเราชอบพี่คนนี้ เหอะ! พอมันรู้มันก็แซวเราจนพี่เขาเริ่มรู้ว่าเราชอบ เราเป็นคนขี้อายมาก มากถึงมากที่สุด เวลาพี่เขาเผลอมองมา เรานี่เขินจนแทบซบแผ่นดินหนี แค่สายตาพี่เขายังมีอิทธิพลกับเราขนาดนี้
คือทุกๆ วันเราต้องคอยหลบหน้าพี่เค้าทั้งๆที่อยากจะมองพี่เขาทุกวัน มันเขินนิ่เน้อออ
ช่วงเวลาพักเที่ยง โรงเรียนเราก็จะมีเหมือนเปิดเพลงแล้วสามารถขอเพลงได้ 5555 นั้นคือจุดเริ่มต้นที่เราคิดว่าควรจะส่งความรู้สึกผ่านเพลงดีมั้ยนะ นั้นแหละใช่เลย เราขอเพลงให้พี่เขา แหละไม่ได้ออกนามว่าใครเป็นคนขอให้..เพลงแรกที่ขอให้อื้มมมม....ไม่แน่ใจว่าใช่เพลง รักเดียวใจเดียว รึ่เปล่า พี่ดีเจก็ทำน่าที่ได้ดีมากเล่นประกาศว่า เพลงนี้มีคนมอบให้พี่ N ม. 5/2 จาก.....
5555 แต่หลังจากนั้น พี่เขาก็มาถามเราว่าได้ขอเพลงให้มั้ย?
หู้ยยยยแบบเขินอะ แต่ก็บอกพี่เขาไปว่าใช่เราจริงๆ เราเลยถามพี่เขาว่าชอบเพลงอะไร
เห้ยพี่เขาบอกว่าชอบเพลง เดาใจ กับ คิดในใจ ของลาบานูนว่ะ คือแบบ หลังจากนั้นคือขอแต่เพลงนี้ 😂เราทำแบบนี้ จนพี่เขาน่าจะรำคาญรึ่เปล่า5555
พี่เขาเลยขอให้เราหยุดขอเพลงให้
ตอนนั้นก็แบบ เฮิธร์มากกก 555 จนเรารู้สึกท้อ เลยคิดว่าจะเลิกชอบพี่เขา..
เราหายไปสักพักหนึ่ง หายไปจากวงโคจรชีวิตพี่เขาได้สักพัก ก็กลับมาใหม่ (ก็มันเลิกชอบไม่ได้นี่เน้ออ)
คราวนี้ แต่งดป็นกลอนเลยจ้าาาา เขียนไว้ในสมุด เขียนๆๆๆ จนวันหนึ่งเพื่อนมันเจอสมุดมันเลยหยิบไปเปิดอ่าน แม่เจ้า!!!! มันเอาไปให้พี่เขาดูว่ะ โอ้ยตอนนั้นจะโกรธก็โกรธ จะเขินก็เขิน พี่เขาอ่านแล้วบอกว่า ชอบกลอนหนึ่งที่เราเขียน คือแบบ โลกนี้เป็นสีชมพู อะตอนนั้น5555 แต่ก็ต้องมาตกม้าตายเพราะ......
พี่เขามีแฟนแล๊วววววววว โอ้ยตายซ้ำสอง คราวนี้หลุดไปจากวงโคจรอีกรอบ(ก็หายไปทำใจมั้ยล่ะ) คราวนี้ก็นานหน่อยก็ว่าจะพยายามเลิกชอบน่ะแต่ทำไงได้ แค่เขายิ้มมาทุกอย่างที่เคยทำมาก็สูนเปล่า ที่นี้พี่เขากับแฟนทะเลาะกันมั้ง ตอนนั้นคือคิดว่า ดูจะมีความหวังมั้ยว่ะ
ก็พยายามเข้าหาวงโคจรชีวิตพี่เขาอีกครั้ง5555ไม่เข็ดๆ คราวนี้เพื่อนเล่นไปขอเบอร์พี่เขามาให้เลยจ้าาาา โอ้ยยยยคือมันดีอะ แต่ได้เบอร์มาตั้งสามสี่เดือนกว่าจะกล้าโทรไป5555. อ้าวละพอโทรไป โทรไปเรื่อย ที่นี้โทรไปจนพี่เค้ารำคาญ หู้ยยยย!!! เจ็บอีกแล้ว 555(ประโยคเดิมอีกแล้วคราวนี้คงต้องตัดใจจริงๆแหละ) เราก็เลิกโทรเลิกทุกอย่างเจ็บปวดอยู่เงียบ ๆ นางเอกละครน้ำเน่ามากกกก 555. รักแรกนิ่เนาะเจ็บมากเป็นธรรมดา พี่เขาก็กลับมาคืนดีกับแฟน เราก็เจ็บปวดต่อไป จนเราจบ ม.3. พี่เขาก็จบ ม.6. ต่างคนต่างแยกย้าย
แต่เราได้มาเรียนต่อในเมือง เห้ยๆบังเอิญเจอพี่เขาว่ะ ความรู้สึกกูกลับมาอีกแล้ว พี่เขาเป็นพาทไทม์ร้านขายบิ๊กอายว่ะ เห้ยคือแบบดีใจอะได้เจอพี่เขาอีก
ใจยังเต้นแรงเหมือนเดิมเลย 5555 คือแบบใส่บิ๊กอายไม่เป็นน่ะแต่ก็สู้ไปซื้อเพราะพี่เขาอะเน้อออ 😂 ใครจะรู้ละจ๊ะว่าเขาอยู่กับแฟนเขา 555
พีคสุดๆ แล้วก็หลุดจากวงโคจรอีกครั้ง ต่างคนต่างเรียนหนัก พี่เขาก็ไม่เห็นมาทำงานที่ร้านบิ๊กอายแล้ว
เห้ยยยยล่าสุด สงกรานเว้ยเจอพี้เค้า ก็เหมือนเดิมอะ ความรู้สึกกู ยังเขินพี่เขา ยังใจเต้นแรงเวลามองหน้าเขา มันเป็นรักครั้งแรกที่เราไม่มีวันลืมเลย และก็จะเป็นแบบนี้ตลอดไป ทุกวันนี้เราก็ยังชอบพี่เขาน่ะ ถึงเขาจะมีแฟนแล้วก็เถอะ อยากให้รู้ว่า น้องคนนี้ยังเหมือนเดิมตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน จนถึงปัจจุบันนี้ เราก็ยังชอบต่อไป ไม่ได้หวังให้เขาหันมามองเรา แค่รักโดยที่ไม่หวังอะไรเลย มันสวยงามน่ะ ที่เราจะรักคนๆหนึ่งได้มากขนาดนี้ แต่ทุกคำที่เราเขียนมันออกมาจากใจเราจริงๆ ปัจจุบันนี้เราเรียนจบปวส.มาได้ 1 ปีแล้ว น่าจะประมาณ 8 ปี มั้งความรู้สึกนี้
ปล. ถ้าพี่ได้อ่านพี่ก็คงจะรู้ว่าเค้าหมายถึงพี่นั้นแหละเขินนน555😂😂😂
"ขอบคุณที่ผ่านมาให้รัก" 😊😊