คบแฟนมา 1ปีกว่าแล้วค่ะ
ที่ผ่านมารู้สึกดีมากๆ และรักเขามากๆ แต่ก็มีเรื่องบางเรื่องที่เราจูนกันไม่ติด
เราเป็นคนใจร้อน ขี้โมโหง่าย ส่วนแฟนเป็นคนที่นิสัยเด็ก ชอบคิดไปเอง ชอบอดทนบางอย่างไว้
เคยทะเลาะกันจะเลิกกันหลายครั้ง แต่ด้วยความที่เรารักเราเลยยื้อไว้ตลอด
เราวาดฝันไว้กับเขาทุกอย่าง ตอนนี้เราใกล้จะเรียนจบ แต่เราพร้อมเดินไปอนาคตกับเขาแล้ว เราพร้อมแล้วจริงๆแต่ว่า
เรื่องมาเกิดเมื่อไม่นานที่ผ่านมา
เรากลับบ้านไปอยู่ที่บ้านที่ต่างจังหวัดประมาณ 20 วัน ส่วนแฟนก็อยู่บ้านเขา
บ้านเราเป็นบ้านที่ไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไหร่ ครอบครัวชอบทุบตีกัน ด่าว่ากันปกติ และ เวลาที่ไม่ตรงกัน แฟนจะทำงานช่วยงานที่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางดึกถึงเช้า ส่วนครอบครัวเราก็บังคับให้นอนตั้งแต่หัวค่ำ เลยทำให้ช่วงที่ผ่านมา เราคุยกับเขาน้อยลง และมีบางทีที่เราเกิดภาวะกดดันจากครอบครัวจนระบายใส่เขาไปบ้างก็มี
จนวันนึงเขาตอบกลับมาทางไลน์ว่า เขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาหมดรักเราไปแล้ว แต่เราก็ยื้อเขาไว้สุดๆแล้ว เราไม่เข้าใจเขา ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่ก่อนเรากลับไปบ้าน เรายังไปเที่ยวด้วยกันอยู่เลย
เรารีบกลับมาจากต่างจังหวัดให้ไวที่สุด เพื่อมาอยู่คนเดียวที่คอนโด แต่ว่า เขาก็บอกว่าเขาไม่ต้องการเราแล้ว เขาไม่ได้รักเราแล้ว
เราเลยขอ ว่า ขอวันนึงเราไปเที่ยวกันได้มั้ย ไปดูหนังกัน ซึ่งในใจของเรา คือหวังอยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ในวันที่ไปเที่ยว เขามาเจอเราที่คอนโด เขาขอเรากอด เราก็กอดกัน ร้องไห้ใส่กัน และเขาก็เอาของที่เคยยืมไปมาคืนทั้งหมด แต่เราขอไม่รับบางอย่างไว้
มันได้ข้อสรุปที่เขาบอกว่า เราห่างกันสักพักได้มั้ย เราก็ไม่อยากเลิก เลยตกลง แต่ลืมไปว่ามันก็คือการบอกเลิกเหมือนกัน
แต่เราสัญญากับเขาไว้ว่า เราจะแก้ไขทุกอย่างที่เคยทำผิด ที่เขาไม่ชอบ เราทำให้ได้ ถึงแม้เขาจะไม่คิดเปลี่ยนตัวเองเลยก็ตาม
เราเลยตัดสินใจแบบนี้ ก่อนเราไปเที่ยวกัน
เราไปเที่ยว เราซื้อของให้เขา เลี้ยงข้าวเขา พาเขาไปทำธุระ และเราก็แยกย้ายกันกลับ เราไม่มีความสุขเลย
เราคุยไลน์กันเหมือนเดิม โดยลักษณะการคุยเหมือนตอนเราคบกัน ทั้งสรรพนาม ทั้งมู้ด มันคือเหมือนเดิม แต่ว่าไม่มีคำว่ารักไม่มีคำว่าคิดถึงจากปากเขาเลยสักคำ
ผ่านมา 1 อาทิตย์ เราร้องไห้ทุกวัน จากสิ่งที่เขาทวิตไว้ในทวิตเตอร์ แม้สิ่งที่เขาทำกับเรามันอาจจะดูเหมือนเดิม แต่ในทวิตเตอร์มันกลับมีแต่คำร้ายๆออกมา ว่าเราเลิกกันแล้ว เราต้องยอมรับ
จริงๆ เราก็เริ่มจาก 100
แต่เขา เริ่มต้นจาก 0
เรายังคิดในใจเลยว่า ทำไมเราถึงไม่ไป เราโดนทำร้ายจิตใจขนาดนี้ ทำไมยังคุยกับเราเหมือนเดิม ทำไมยังร้องไห้เรื่องครอบครัวกับเรา ทำไมถึงถามไถ่เราในเรื่องชีวิตของประจำวัน เราไม่เข้าใจ
ตอนนี้ใจเรามันโคตรแย่ แต่ก็อยากมีเขาต่อไป
เราเป็นคนที่ดีขึ้นเมื่อคบกับเขา เราเปลี่ยนตัวเองหลายอย่าง ทั้ง เรื่องของมึนเมา เรื่องบุหรี่ เรื่องของการเรียน นิสัยส่วนตัวที่เคยมีบางอย่างก็หายไป
แต่เรื่องที่น่าเศร้า คือเขาเปลี่ยนอะไรเพื่อเราไม่ได้เลย โดยเหตุผลของเขาบอกว่า
เขาเป็นแบบนี้ เขาแก้ไม่ได้
เราก็ยอมรับ เราเปลี่ยนเขาไม่ได้ แต่เราเปลี่ยนได้
เราคบกับเขาเราไม่ได้หวังอะไรจากเขา ถ้าตอนนี้ก็หวังแค่กลับมา
ห่างกันสักพัก มันเจ็บขนาดนี้ เรายังอยากหนีไปเลย มันคือข้ออ้างจริงๆเพื่อรอวันที่กลับมาคบกัน หรือเขากำลังเดินออกไป
อีกไม่นานเขาก็จะไปฝึกงานที่ต่างประเทศ เรายังมีหวังกับการรอคอยนี้อยู่รึเปล่า
หรือการไปต่างประเทศจะช่วยให้เขาคิดถึงบ้านคิดถึงเราขึ้นมาได้บ้าง
ที่ผ่านมาถึงแฟนเราจะไม่เคยทำอะไรให้เราเลย นอกจากให้ความรู้สึกดีๆแก่กัน มาหาเราบ้างในบางครั้ง
เราเก็บทุกอย่างไว้ในเมมโมรี่เราเสมอว่า เขาให้ความรู้สึกดีๆกับเรามาตลอด
ถ้าตอนนี้ คำว่าห่างกัน มันเป็นอาถรรพ์ ก็อยากให้เพื่อนๆช่วยบอกหน่อยค่ะ ว่าเราควรไปต่อ หรือหยุดแค่นี้
หรือใช้วิธีไหนที่จะสามารถดึงเขากลับมาได้บ้าง เราไม่ได้หวังผลประโยชน์อะไรจากเขาเลย ที่ยังอยากคบต่อ
แต่เรารักเขา และ อยากเดินไปอนาคตกับเขาจริงๆ
ห่างกันกับแฟน จะมีหวังกลับมาได้ไหมคะ
ที่ผ่านมารู้สึกดีมากๆ และรักเขามากๆ แต่ก็มีเรื่องบางเรื่องที่เราจูนกันไม่ติด
เราเป็นคนใจร้อน ขี้โมโหง่าย ส่วนแฟนเป็นคนที่นิสัยเด็ก ชอบคิดไปเอง ชอบอดทนบางอย่างไว้
เคยทะเลาะกันจะเลิกกันหลายครั้ง แต่ด้วยความที่เรารักเราเลยยื้อไว้ตลอด
เราวาดฝันไว้กับเขาทุกอย่าง ตอนนี้เราใกล้จะเรียนจบ แต่เราพร้อมเดินไปอนาคตกับเขาแล้ว เราพร้อมแล้วจริงๆแต่ว่า
เรื่องมาเกิดเมื่อไม่นานที่ผ่านมา
เรากลับบ้านไปอยู่ที่บ้านที่ต่างจังหวัดประมาณ 20 วัน ส่วนแฟนก็อยู่บ้านเขา
บ้านเราเป็นบ้านที่ไม่ค่อยอบอุ่นเท่าไหร่ ครอบครัวชอบทุบตีกัน ด่าว่ากันปกติ และ เวลาที่ไม่ตรงกัน แฟนจะทำงานช่วยงานที่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางดึกถึงเช้า ส่วนครอบครัวเราก็บังคับให้นอนตั้งแต่หัวค่ำ เลยทำให้ช่วงที่ผ่านมา เราคุยกับเขาน้อยลง และมีบางทีที่เราเกิดภาวะกดดันจากครอบครัวจนระบายใส่เขาไปบ้างก็มี
จนวันนึงเขาตอบกลับมาทางไลน์ว่า เขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาหมดรักเราไปแล้ว แต่เราก็ยื้อเขาไว้สุดๆแล้ว เราไม่เข้าใจเขา ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทั้งๆที่ก่อนเรากลับไปบ้าน เรายังไปเที่ยวด้วยกันอยู่เลย
เรารีบกลับมาจากต่างจังหวัดให้ไวที่สุด เพื่อมาอยู่คนเดียวที่คอนโด แต่ว่า เขาก็บอกว่าเขาไม่ต้องการเราแล้ว เขาไม่ได้รักเราแล้ว
เราเลยขอ ว่า ขอวันนึงเราไปเที่ยวกันได้มั้ย ไปดูหนังกัน ซึ่งในใจของเรา คือหวังอยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ในวันที่ไปเที่ยว เขามาเจอเราที่คอนโด เขาขอเรากอด เราก็กอดกัน ร้องไห้ใส่กัน และเขาก็เอาของที่เคยยืมไปมาคืนทั้งหมด แต่เราขอไม่รับบางอย่างไว้
มันได้ข้อสรุปที่เขาบอกว่า เราห่างกันสักพักได้มั้ย เราก็ไม่อยากเลิก เลยตกลง แต่ลืมไปว่ามันก็คือการบอกเลิกเหมือนกัน
แต่เราสัญญากับเขาไว้ว่า เราจะแก้ไขทุกอย่างที่เคยทำผิด ที่เขาไม่ชอบ เราทำให้ได้ ถึงแม้เขาจะไม่คิดเปลี่ยนตัวเองเลยก็ตาม
เราเลยตัดสินใจแบบนี้ ก่อนเราไปเที่ยวกัน
เราไปเที่ยว เราซื้อของให้เขา เลี้ยงข้าวเขา พาเขาไปทำธุระ และเราก็แยกย้ายกันกลับ เราไม่มีความสุขเลย
เราคุยไลน์กันเหมือนเดิม โดยลักษณะการคุยเหมือนตอนเราคบกัน ทั้งสรรพนาม ทั้งมู้ด มันคือเหมือนเดิม แต่ว่าไม่มีคำว่ารักไม่มีคำว่าคิดถึงจากปากเขาเลยสักคำ
ผ่านมา 1 อาทิตย์ เราร้องไห้ทุกวัน จากสิ่งที่เขาทวิตไว้ในทวิตเตอร์ แม้สิ่งที่เขาทำกับเรามันอาจจะดูเหมือนเดิม แต่ในทวิตเตอร์มันกลับมีแต่คำร้ายๆออกมา ว่าเราเลิกกันแล้ว เราต้องยอมรับ
จริงๆ เราก็เริ่มจาก 100
แต่เขา เริ่มต้นจาก 0
เรายังคิดในใจเลยว่า ทำไมเราถึงไม่ไป เราโดนทำร้ายจิตใจขนาดนี้ ทำไมยังคุยกับเราเหมือนเดิม ทำไมยังร้องไห้เรื่องครอบครัวกับเรา ทำไมถึงถามไถ่เราในเรื่องชีวิตของประจำวัน เราไม่เข้าใจ
ตอนนี้ใจเรามันโคตรแย่ แต่ก็อยากมีเขาต่อไป
เราเป็นคนที่ดีขึ้นเมื่อคบกับเขา เราเปลี่ยนตัวเองหลายอย่าง ทั้ง เรื่องของมึนเมา เรื่องบุหรี่ เรื่องของการเรียน นิสัยส่วนตัวที่เคยมีบางอย่างก็หายไป
แต่เรื่องที่น่าเศร้า คือเขาเปลี่ยนอะไรเพื่อเราไม่ได้เลย โดยเหตุผลของเขาบอกว่า
เขาเป็นแบบนี้ เขาแก้ไม่ได้
เราก็ยอมรับ เราเปลี่ยนเขาไม่ได้ แต่เราเปลี่ยนได้
เราคบกับเขาเราไม่ได้หวังอะไรจากเขา ถ้าตอนนี้ก็หวังแค่กลับมา
ห่างกันสักพัก มันเจ็บขนาดนี้ เรายังอยากหนีไปเลย มันคือข้ออ้างจริงๆเพื่อรอวันที่กลับมาคบกัน หรือเขากำลังเดินออกไป
อีกไม่นานเขาก็จะไปฝึกงานที่ต่างประเทศ เรายังมีหวังกับการรอคอยนี้อยู่รึเปล่า
หรือการไปต่างประเทศจะช่วยให้เขาคิดถึงบ้านคิดถึงเราขึ้นมาได้บ้าง
ที่ผ่านมาถึงแฟนเราจะไม่เคยทำอะไรให้เราเลย นอกจากให้ความรู้สึกดีๆแก่กัน มาหาเราบ้างในบางครั้ง
เราเก็บทุกอย่างไว้ในเมมโมรี่เราเสมอว่า เขาให้ความรู้สึกดีๆกับเรามาตลอด
ถ้าตอนนี้ คำว่าห่างกัน มันเป็นอาถรรพ์ ก็อยากให้เพื่อนๆช่วยบอกหน่อยค่ะ ว่าเราควรไปต่อ หรือหยุดแค่นี้
หรือใช้วิธีไหนที่จะสามารถดึงเขากลับมาได้บ้าง เราไม่ได้หวังผลประโยชน์อะไรจากเขาเลย ที่ยังอยากคบต่อ
แต่เรารักเขา และ อยากเดินไปอนาคตกับเขาจริงๆ