คบกันมา4ปีละครับ ตอนนี้ผมอายุ22 แฟนก็อายุเท่ากัน
ผ่านเรื่องราวดีร้ายกันมามากมาย
มาถึงตอนนี้ ทุกอย่างมันอิ่มตัว แถมเรายังไม่เกรงใจกัน ทะเลาะกันแทบทุกวันเรื่องเล็กๆน้อยๆ
จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ แคร์ความรู้สึกกันน้อยลงจนแทบไม่เหลือ
แต่เรื่องความเป็นห่วง เป็นใย การดูแลเอาใจใส่เติมเต็มกัน บางครั้งก็ยังมีอยู่ ตามประสาคนผูกพัน
ใจอยากเลิกแล้ว มันอึดอัด มันไม่มีความสุข
จริงๆ ความรักกันจริงๆมันหมดไปตั้งแต่2ปีแรกแล้ว ที่ผ่านมาอีก2ปี คือความผูกพัน ความอดทน และความรับผิดชอบ
ตอนนี้เรามาทบทวนอะไรบางอย่าง ทำให้เราอยากลองไปเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ
ผมเลวไหมครับ คิดแบบนี้
อยากเลิกแล้ว ลองเลิกแล้ว เค้าไม่ยอมเลิก
ยิ่งทำให้เรารู้สึกอึดอัดเข้าไปอีก เห้อ
ชาติที่แล้วเราคงเป็นกรรมเป็นเวรร่วมกันมา
คนมีแฟนอยากโสด คนโสดอยากมีแฟน (ไม่มีไรครับบ่นเฉยๆ)
ผ่านเรื่องราวดีร้ายกันมามากมาย
มาถึงตอนนี้ ทุกอย่างมันอิ่มตัว แถมเรายังไม่เกรงใจกัน ทะเลาะกันแทบทุกวันเรื่องเล็กๆน้อยๆ
จนกลายเป็นเรื่องใหญ่ แคร์ความรู้สึกกันน้อยลงจนแทบไม่เหลือ
แต่เรื่องความเป็นห่วง เป็นใย การดูแลเอาใจใส่เติมเต็มกัน บางครั้งก็ยังมีอยู่ ตามประสาคนผูกพัน
ใจอยากเลิกแล้ว มันอึดอัด มันไม่มีความสุข
จริงๆ ความรักกันจริงๆมันหมดไปตั้งแต่2ปีแรกแล้ว ที่ผ่านมาอีก2ปี คือความผูกพัน ความอดทน และความรับผิดชอบ
ตอนนี้เรามาทบทวนอะไรบางอย่าง ทำให้เราอยากลองไปเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ
ผมเลวไหมครับ คิดแบบนี้
อยากเลิกแล้ว ลองเลิกแล้ว เค้าไม่ยอมเลิก
ยิ่งทำให้เรารู้สึกอึดอัดเข้าไปอีก เห้อ
ชาติที่แล้วเราคงเป็นกรรมเป็นเวรร่วมกันมา